Julie (37) bereikte dit jaar een financiële mijlpaal: na vier jaar schuldbemiddeling heeft ze haar financiën weer volledig in eigen hand én spaart ze maandelijks zelfs € 120 van haar uitkering.
Je hebt je kasboekje goed op orde, zo te zien! Dat is niet altijd zo geweest, geloof ik?
“Ik kom uit een gezin van twaalf kinderen, praktische zaken gingen altijd voor. Daardoor kreeg ik niets mee over financiën. Toen ik 18 was, begon ik aan een mbo-opleiding en moest mijn vaste lasten, zoals mijn zorgverzekering, voortaan zelf betalen. Ik kreeg zo’n € 320 aan studiefinanciering en had bijbaantjes, maar besef van geld ontbrak. Daardoor gaf ik meer uit dan dat er binnenkwam.”
Waar gaf je geld aan uit?
“Kleding vond ik belangrijk. Daarnaast ben ik heel actief binnen de kerk. Zij organiseerden veel activiteiten en reizen, naar Noorwegen en Oostenrijk bijvoorbeeld. Ik ging altijd mee. Die kosten betaalde ik direct; bij bekenden wilde ik geen schuld hebben. Maar als er rekeningen binnenkwamen voor mijn schoolgeld of zorgpremie, dacht ik: die betaal ik volgende maand wel. Aan automatische incasso’s deed ik niet.”
Dus die schulden liepen op?
“Precies. Met boetes en deurwaarderskosten zat ik zo op het verdrievoudigde bedrag. Aan aflossen kwam ik niet toe, omdat ik iedere maand met een betalingsachterstand begon. Op mijn 24e had ik € 7.000 schuld. Dat voelde als een molensteen om mijn nek.”
Toch ben je in die tijd op jezelf gaan wonen, kon je die huur betalen?
“Toen ik 25 was, huurde ik een kamer bij een vriendin in huis voor € 300 per maand. Ik vond het belangrijk om mijn afspraken na te komen en betaalde altijd netjes. Inmiddels was ik aan een nieuwe studie begonnen, nadat ik de eerste had afgebroken, en kreeg ik een uitwonende beurs van € 600. Daarbij maakte ik wat uurtjes schoon per week. Dat geld ging op aan huur, boodschappen en uitjes.”
Wanneer zocht je hulp om van je schulden af te komen?
“Toen die vriendin me uit huis dreigde te zetten, omdat ze absoluut geen deurwaarders aan de deur wilde hebben. Die wisten me natuurlijk ook op mijn nieuwe adres te vinden. Tot die tijd stak ik mijn kop in het zand. Het idee dat ik mijn financiën niet kon regelen, maakte me angstig. Maar nu moest ik mijn problemen wel onder ogen zien. Een andere vriendin spoorde me aan om met de gemeente te gaan praten.”
En, hoe ging dat?
“Ik was bang daar met een wijzend vingertje te maken te krijgen. Maar ze zeiden: “Oh, zijn dit je schulden maar, € 7.000? Daar kunnen we wel wat mee.” Ik voelde me zo opgelucht! Ik ging een schuldbemiddelingstraject in en kon zo mijn schulden in vier jaar aflossen.”
Hoe kwam je van die schulden af?
“Bij het traject hoorde een budgetcoach die mijn geld beheerde. Die maakte overal potjes voor en stelde automatische incasso’s in voor mijn vaste lasten. Daaronder viel een maandelijkse afbetaling aan mijn schuldeisers. De gemeente had een regeling met ze getroffen, zodat ik geen nieuwe boetes kreeg. Dat gaf zo’n rust!”
Bestond je inkomen al die tijd uit studiefinanciering?
“Alleen in het begin. Mijn geluk was dat de studiefinanciering nog een gift was, ook zonder diploma. Ik heb meerdere opleidingen geprobeerd, maar niets afgemaakt. Ook bij banen daarna, zoals callcenterwerk, viel ik steeds uit. Door onderzoek weet ik inmiddels dat ik een disharmonische intelligentie heb. Theoretisch begrijp ik alles, maar ik kan informatie niet vertalen naar de praktijk. Nu ben ik afgekeurd en ontvang ik een uitkering.”
Fijn dat je weet waar je aan toe bent. Hoe regel je nu je geldzaken?
“Na mijn schuldtraject bleef ik nog een paar jaar vrijwillig bij mijn budgetbeheerder, omdat ik merkte dat ik psychisch instabiel was. Sinds een jaar durf ik het aan om mijn budgetbeheer zelf te doen. De budgetcoach leerde me om niet meer geld uit te geven dan dat er binnenkomt. Door potjes te maken, reserves aan te leggen en automatische afschrijvingen in te stellen.”
Hoe gaat het budgetteren je af?
“Met vallen en opstaan. Ik heb meer inzicht in wat er inkomt en uitgaat. Vaste lasten worden automatisch betaald. Bij sommige variabele kosten vind ik het nog lastig om binnen het budget te blijven. Boodschappen bijvoorbeeld. Als ik volgens een weekmenu kook, gaat het goed. Maar soms ben ik impulsief en bestel ik wat.”
Bespaar je dan op andere zaken?
“Op mijn vaste lasten. In mijn agenda staan alle data waarop mijn contracten aflopen, zoals van mijn energie, internet en telefoon. Als zo’n datum nadert, bel ik op en vraag om korting. Vaak krijg ik die, zo niet: stap ik over.”
Zijn er ook posten waar je bewust wat meer geld aan uitgeeft?
“Aan boeken en digitale abonnementen. Ik zit veel alleen thuis en doe dan graag creatieve dingen. Op Canva bijvoorbeeld (dat is een vormgeeftool, red.). En de contributie voor de kerk is vrij hoog, maar daar wordt van alles voor georganiseerd, zoals feestjes en dagjes weg. Mijn sociale leven speelt zich daar af.”
Iets anders: waarvoor is de lening die je nog hebt?
“Laatst deed ik een impulsaankoop die niet zo handig was: kleding en gordijnen op aanbetaling. Ik heb zelf een betalingsregeling met dat bedrijf afgesproken. Dat leerde ik tijdens mijn schuldtraject: als ik bedrijven op tijd bel, kan ik een regeling treffen vóórdat ik boetes moet betalen. Ik durf nu om hulp te vragen.”
Goede ontwikkeling. Daarover gesproken: je spaart nu zelfs, zie ik?
“Dat bedrag had ik zelfs hoger staan, op € 150. Maar eerst die lening aflossen, daarna kan ik meer sparen. En geen impulsaankopen meer doen, anders ga ik terugboeken van mijn spaarrekening. Uiteindelijk wil ik heel graag wat nieuwe spullen kopen voor in huis. Zoals een goed fornuis.”
Iets om naar uit te kijken! Vind je geldzaken nu minder spannend?
“De angst zit er nog wel in. Maar ik voel ook een enorme opluchting dat ik mijn vaste lasten keurig kan betalen. Ik ben trots dat ik mijn financiën nu zelf beheer. Om deze mijlpaal te vieren, meldde ik me aan voor deze kasboekrubriek.”
Mogen we ook in jouw kasboekje meekijken?
Meld je dan gerust aan voor deze rubriek
