Brenda (39) belandde tijdens haar huwelijk bijna in de schuldsanering. Samen met haar man had ze een flinke schuld, van meer dan een ton. Na haar scheiding krabbelde ze op en wist ze de schuld zelf weg te werken.

Pfoeh, dat moet een heftige tijd voor je zijn geweest.
“Ja, het was een heel zwarte tijd. Mijn ex wilde van alles en nog wat aanvragen en lenen. Ik was veel te naïef en ging blindelings daarin mee. We hadden al een hypotheek, wat natuurlijk ook een schuld is. Maar er ging, zo merkte ik achteraf, per maand € 500 meer uit dan erin kwam. Leningen, rentes, boetes. En als je het ene niet betaalt, komen daar ook weer boetes overheen.”

Dan loopt het inderdaad alleen maar op! Hoeveel schuld hadden jullie op het hoogtepunt?
“Dat was zeker meer dan € 100.000, waarvan € 60.000 door achterstallige betalingen.”

Hoe heeft dat kunnen gebeuren, dat het zo op bleef lopen?
“Hier is onvoldoende controle op geweest. De tweede lening die we hadden afgesloten, had eigenlijk nooit gegeven mogen worden. Je denkt: het komt wel goed. Heel naïef. Maar het gaat van kwaad tot erger met rood staan, achteraf betalen, boetes die oplopen omdat vaste lasten niet betaald konden worden.”

Dat is niet niks. Wanneer besloot je: dit kan zo niet langer?
“We waren getrouwd in gemeenschap van goederen. Toen we gingen scheiden kreeg ik ook een deel van de schuld mee. Ik wist gelijk dat ik er alles aan wilde doen om hier vanaf te komen. Niet alleen het aflossen zelf; ik wilde vooral zelfredzaam worden en absoluut geen achterstallige rekeningen meer hebben.”

Hoe heb je dat aangepakt?
“Het begon simpelweg met het in kaart brengen van wat erin kwam en eruit ging. Dat klinkt logisch, maar we hadden echt geen besef. Veel mensen hebben dat niet. Er bleek dus een bijzondere disbalans te zijn. Ik bedacht van alles om meer geld over te houden, zoals no spend-dagen of -weken. Dan gaf ik dagen of weken geen geld uit. En ik heb extra inkomsten gegenereerd door freelance danslessen te geven. Maar het grootste verschil heeft de verkoop van het huis gemaakt.”

Oh, vertel!
“Ik bleef in het koophuis wonen na onze scheiding, maar moest dat verkopen door nog andere financiële tegenvallers. Zo kwam ik erachter dat ik drie jaar lang geen beroep meer mocht doen op een bank. Dankzij de overwaarde op het huis − € 30.000 − en een spaarpolis die we uitgekeerd kregen omdat deze aan de hypotheek vastzat, kon ik de schulden aflossen.”

Je hebt dus een schone lei: gefeliciteerd!
“Dankjewel. Het is meer dan een schone lei zelfs. Het is ook de mogelijkheid hebben om te doen wat je wilt, in plaats van alleen maar krom te moeten liggen. In vier jaar tijd is het helemaal de andere kant opgeslagen.”

Wat heb je geleerd van die tijd?
“Vooral dat ik nooit meer in die situatie wil belanden. Ik wil nooit meer ingaan op dergelijke verzoeken en geen besef hebben van de bedragen die erin en eruit gaan. Ik heb nu grip op mijn geld, ik sta niet meer in het rood. De creditcard is de deur uit en ik doe niet meer aan achteraf betalen. Ook heb ik een calamiteitenpotje. Ik probeer alle kosten zo laag mogelijk te houden en noem maar op. Ik ben gelukkig met wat ik wél heb en kan.”

Hoe ziet je woonsituatie er nu uit? Ik zie namelijk een vrij hoge huur staan van € 1.613.
“Toen ik het huis verkocht, moest ik ergens naartoe. Ik wilde dicht bij de school van mijn dochter blijven wonen, om haar leven zo stabiel mogelijk te houden. Via via ben ik in dit huurappartement terechtgekomen. Ik zou wel graag weer een huis willen kopen, maar dat zit er de eerste paar jaar nog niet in, denk ik.”

Ik zie ook ruim € 1.000 aan toeslagen staan. Ben je niet bang dat je er te afhankelijk van wordt?
“Nee, eigenlijk niet. De toeslagen die ik nu ontvang − zorgtoeslag, kindgebonden budget, kinderopvangtoeslag en sociale verzekeringsbank − hebben allemaal betrekking op mijn kind. Zij is nu 10 jaar, dus die blijf ik ook nog wel even ontvangen. Tegen de tijd dat die toeslagen veranderen of wegvallen, zal mijn leven ook wel anders zijn.”

Nu deze tijd achter je ligt, kun je weer vooruitkijken. Heb je een droom?
“Ik zou graag meer verre reizen willen maken. Dit jaar wordt dat Curaçao. En ik wil graag een keer teruggaan naar Australië. Dat betaal ik dan deels van mijn vakantiegeld, ongeveer € 1.800, en deels van de spaarrekening. En als ik nog even verder mag dromen, dan wil ik graag een huis kopen. Maar daar is voorlopig geen haast bij. Ik heb eindelijk alles mooi op een rijtje!”

Mogen we ook in jouw kasboekje meekijken?

Meld je dan gerust aan voor deze rubriek

[wpforms id=”43326″ title=”false”]