Haar relatie liep vorig jaar stuk. Maar haar kinderwens bleef. Daarom spaart Rosalie (36) voor een zwangerschap. Haar spaardoel? €4.000.
“Ik ben nu heel bewust niet aan het daten. Ik ben bang dat ik dan toch op zoek ga naar een man om een kind mee te krijgen, in plaats van naar een partner voor mezelf. Eerst mijn eigen kinderwens realiseren en dan kan die partner zoeken altijd nog. Dan weet ik in ieder geval dat ik daar weer anders naar kijk.
Alleen moeder worden. Spannend, hoor.
“Ja, dat is het zeker. Ik dacht er al langer over na. Ik wilde niet dat ik nooit moeder zou worden omdat ik toevallig geen relatie heb. Dat zou ik zo verdrietig vinden. Na een goed gesprek met mijn huisarts, besloot ik ervoor te gaan. Hij gaf me ook een duidelijk beeld van de mogelijkheden en de kosten die daarbij komen kijken. Want goedkoop is het niet.”
Vertel eens..
“Je hebt in Nederland verschillende opties wanneer je alleen moeder wilt worden. Daar hangen ook weer verschillende prijskaartjes aan. In Nederland is de regel voor zaaddonoren dat ze maximaal 25 kinderen mogen verwekken bij 12 verschillende moeders. Met zaad uit het buitenland zou het zomaar kunnen dat je kleintje 100 of meer halfbroertjes en -zusjes rond heeft lopen. Dat lijkt me emotioneel vrij heftig, zeker naast het feit dat je ook al niet weet wie je vader is. De beschikbaarheid en daarmee wachttijd voor zaad uit het buitenland is wel flink korter dan in Nederland.
Daarnaast kun je nog een bekende vragen en het insemineren ‘samen doen’, met een do-it-yourself pakketje. Doe je het via de natuurlijke weg, dan wordt de man in kwestie gezien als de officiële vader in plaats van de donor. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een traject bij een kliniek in de regio waar ik woon. Duurder dan andere opties, maar het voelde voor mij het beste.
Waarom specifiek in je eigen regio?
“Je moet tijdens je ovulatie snel kunnen handelen. Het hele land afreizen is dan niet heel handig. Daarom koos ik daarvoor.”
Kun je dan meteen beginnen?
“Nee, er is een wachtlijst bij de donorbank van deze kliniek. Dat geeft me ook nog de tijd om te sparen.”
Die kosten: waar moeten we ongeveer aan denken?
“Je weet natuurlijk nooit of zwanger worden lukt, en zo ja hoe snel het lukt. Voor nu ben ik uitgegaan van zes pogingen. Eén rietje zaad uit de donorbank, te gebruiken bij één poging, kost op dit moment € 475. Voorafgaand aan het hele traject heb je nog een gesprek met een psycholoog, dat kost € 75. Vergeet de administratiekosten niet: € 225 per bestelling aan rietjes. En tot slot mag je € 75 per jaar neertellen voor de opslag van het sperma. Daar komen nog ongeveer voor € 400 aan andere kosten bij. Alles bij elkaar ben ik uitgegaan van € 4.000 voor mijn kinderwens. Dat is inclusief ovulatie- en zwangerschapstesten en wat positiekleding.”
Is het altijd zo prijzig geweest?
“In 2018 kostte zo’n zelfde rietje € 280. De tarieven voor sperma zijn sindsdien dus bijna verdubbeld. Dat is toch een kwestie van vraag en aanbod, denk ik. Uiteindelijk is de kliniek ook een commercieel bedrijf. ”
Hoeveel heb je inmiddels bij elkaar gespaard?
“We zijn nu een klein jaar verder en ik zit op 90% van het totaalbedrag.”
Wijken al je andere dromen en spaardoelen voor dit mooie doel?
“Dit potje voor mijn kinderwens heeft het afgelopen jaar wel prioriteit gehad, ja. Voorheen was ik te veel verschillende potjes aan het vullen. Dat schoot niet op en werkte demotiverend. Ik maak nu bewust keuzes. Als ik in de winkel iets leuks zie, bedenk ik vaak dat ik over een jaar liever babyspullen van dat geld koop.”
Over babyspullen gesproken: die zitten niet bij die € 4.000 in. Heb je daar een aparte spaarpot voor?
“Toen mijn partner en ik nog samen waren, hebben we flink gespaard. Het geld dat we gespaard hadden voor onze bruiloft, voor het eerste levensjaar van een mogelijke baby en een vakantie, verdeelden we toen we uit elkaar gingen. Dat staat nog steeds apart voor als ik aan de beurt ben bij de kliniek. Na de verschillende pogingen ben ik minimaal een half jaar verder, dus in de tussentijd kan ik andere spaarpotjes aanvullen.”
Wat doe je als je nog twee jaar op de wachtlijst staat?
“Dan verandert mijn route misschien wel. Als het me te lang duurt, ga ik wellicht toch voor een buitenlandse donorbank. En wie weet kom ik in de tussentijd iemand tegen met wie ik samen toch deze wens probeer te vervullen. Ik spreek met steeds meer mensen over mijn kinderwens. Zo kan het ook zijn dat ik bij een bekende donor uitkom. Maar voor nu bijt ik me hier nog even in vast, in de hoop dat ik binnenkort een kleintje thuis heb en mezelf moeder mag noemen.”
