Mijke (51) runde een succesvolle zaak met haar ex-man. Maar na de scheiding bleef ze aanvankelijk met lege handen achter en moest met haar drie kinderen een compleet nieuw bestaan opbouwen. Haar wijze lessen: leg dingen goed vast op papier en wees áltijd financieel onafhankelijk.
Hoe zag dat luxe leventje eruit?
“Mijn ex-man en ik waren 25 jaar samen. Na vijf jaar zetten we een eigen bedrijf op, dat al snel uitgroeide tot een serieuze business met dertig man personeel. We lieten een prachtige villa bouwen, hadden een mooi huis in het buitenland, reden in dure auto’s en gingen zes keer per jaar op vakantie. Voor onze drie kinderen hadden we een au pair. Het kon niet op! Daar ontstond strijd over: mijn ex wilde veel meer geld uitgeven dan ik.”
Waarom stond het je tegen om zoveel geld uit te geven?
“Het was fijn om in een mooi huis te wonen en te kunnen doen wat we wilden. Maar onze uitgaven werden steeds extremer. Dan stond er ineens een barbecue van € 10.000 in de tuin. Ik wilde mijn kinderen niet opvoeden met het idee dat zo’n over the top-leven normaal is. We spaarden ook niet, dat voelde niet goed. Uiteindelijk leidde die strijd over geld tot een scheiding.”
Verdrietig zeg. Hoe hadden jullie alles financieel geregeld?
“Achteraf gezien heel slecht. We zijn getrouwd onder huwelijkse voorwaarden, maar hebben onze bezittingen nooit vastgelegd. We werkten samen in ons bedrijf, maar officieel was ik slechts in loondienst. Mijn ex-man kreeg een hoog inkomen, ik een laag bedrag. Alles kwam toch op één gezamenlijke rekening terecht.”
Ai, hoe stond je er financieel voor na jullie scheiding?
“Ik was bijna alles kwijt: ik had geen werk, geen inkomen, geen auto en een lege bankrekening. Ondertussen had ik wel de fulltime zorg over onze drie kinderen. Mijn ex-man trok zijn handen van ons af.”
Wat een heftige situatie! Had je geen recht op een uitkering?
“Mijn ex had nooit sociale premies voor mij afgedragen, dus naar een WW-uitkering kon ik fluiten. Recht op bijstand of een kindgebonden budget had ik evenmin, omdat ik twee dure huizen op mijn naam had staan. Die huizen kon ik niet meer betalen en ze moesten verkocht worden, maar mijn ex-man werkte tegen. Dus dat geld zat voorlopig vast. Officieel kon hij mij na twintig jaar loondienst ook niet zomaar ontslaan en moest hij nog een paar maanden salaris betalen. Maar alles ging via de rechter, en dan ben je zo jaren verder.”
Waar kon je dan heen?
“Uiteindelijk heb ik nog twee jaar in de villa gewoond met onze kinderen, terwijl de procedures bij de rechtbank doorliepen. Ik kon geen kant op.”
Waar leefde je van in die tijd?
“Gelukkig kon ik geld lenen van goede vrienden en familie. Alles bij elkaar uiteindelijk een ton. Ik vond het vreselijk om mijn hand op te moeten houden, maar ik kon niet anders. Ik solliciteerde ook, maar werd bijna nergens aangenomen omdat ik twintig jaar lang niet officieel voor een baas had gewerkt. Uiteindelijk kreeg ik een administratieve functie in de horeca. Een mbo-functie, terwijl ik universitair geschoold ben. Ik begon met een salaris van een kleine € 3.000 bruto, daarmee kon ik weer iets opbouwen.”
Hoe pakte je dat aan, een nieuw leven opbouwen?
“Ik bespaarde verschrikkelijk: kocht geen nieuwe kleding en struinde alle aanbiedingen bij supermarkten af. Ook etentjes, terrasjes en de tennisclub waren passé. Mijn sociale leven stopte. Alleen voor de kinderen liet ik sport en schooluitjes doorgaan. Na twee jaar kreeg ik gelijk in de rechtbank en kwam er geld vrij.”
Om hoeveel geld ging dat?
“We konden eindelijk onze villa verkopen, voor 1,5 miljoen. Weer een aantal procedures verder kreeg ik mijn deel van de overwaarde en met terugwerkende kracht een paar maanden salaris, in totaal een bedrag van € 150.000. Nu kon ik eindelijk een huis voor mezelf kopen. Ik vond een eengezinswoning voor € 400.000. Met mijn salaris sloot ik een hypotheek af voor € 200.000, van vrienden leende ik de resterende € 50.000.”
Een nieuwe start! Hoe was dat voor jullie?
“Fantastisch! Al vonden de kinderen het verschrikkelijk om van een villa naar een rijtjeshuis te gaan. Maar mijn salaris groeide iets en dankzij het strenge besparen kon ik beginnen met sparen. Uiteindelijk vond ik een nieuwe baan als hr-manager en maakte in no time enorme sprongen. Nu verdien ik € 8.500 bruto per maand.”
Wow, wat een veerkracht! En wat een salaris. Hoe ziet je leven er nu uit?
“Ondanks mijn fijne salaris ben ik zuinig blijven leven. Daardoor heb ik mijn schulden afbetaald en spaar nu € 1.000 per maand. Dit jaar kocht ik een prachtig nieuw huis van € 850.000. Deels met € 200.000 overwaarde op de woning die ik nog met mijn ex-man in het buitenland had. Het duurde vijf jaar voordat dat bedrag loskwam. Alle procedures zijn inmiddels, na zes jaar, ook afgerond.”
Dat moet een heerlijk gevoel geven.
“Ik ben supertrots op wat ik heb bereikt. Het dal was heel diep en ik heb keihard gewerkt. Nog steeds werk ik veertig uur per week. Maar het geeft zo’n vrijheid om financieel onafhankelijk te zijn!”
Had je achteraf gezien dingen liever anders aangepakt?
“Ja, ik ben naïef geweest. Die boodschap wil ik iedereen meegeven: hoe leuk je het ook hebt met elkaar, zorg dat je je zaken goed regelt op papier. En blijf te allen tijde financieel onafhankelijk. Ik vind het vreselijk wat er is gebeurd, maar het is een wijze les geweest. Ook voor mijn kinderen, ze werken naast hun studie en zijn zich goed bewust van de waarde van geld. Het is hartstikke goed gekomen met ons.”
Even wat anders: ken je de PorteRenee-podcast al? Elke vrijdag gaan Kasper en Renée in gesprek over uiteenlopende onderwerpen rondom geld. Luister je de volgende keer mee? Je vindt de podcast trouwens ook in onze gratis app. Deze download je hier.
