Zakgeld alleen voor kinderen? Nee hoor! Tessa (37) en haar man Lasse geven zichzelf elke maand zakgeld, waarmee ze mogen doen wat ze zelf willen. Kijk mee in hun kasboekje.

Wat een goed idee, zakgeld. Vertel eens!
“Na de geboorte van onze eerste zoon ging ik minder werken en dus ook minder verdienen. Voorheen stortten we ieder een percentage van ons inkomen op de gezamenlijke rekening. Maar het voelde nu niet meer eerlijk om het in een percentage uit te drukken. Dus kozen we ervoor om onszelf zakgeld te geven, zodat we ieder evenveel te besteden hadden aan onszelf.”

Hoeveel zakgeld ‘krijg’ je elke maand?
“Ieder € 350. Dat besteden we bijvoorbeeld aan kleding of uit eten. Het is maar net waar mijn man of ik het die maand aan wil uitgeven, daar zijn we vrij in. Ik betaal er bijvoorbeeld ook mijn telefoonrekening van, daarom staat die niet apart vermeld in ons kasboekje. Ik houd alles netjes bij in Excel, zo weet ik waar ik mijn geld aan uitgeef. Dat doe ik natuurlijk ook met alle andere gezamenlijke uitgaven.”

Je bent dus een heuse Excel-queen?
“Haha, ja. Ik werk ons Excel-bestand soms zelfs meerdere keren per dag bij. Het is voor mij geen verplichting, eerder een gewoonte die werkt. Elke euro die eruit gaat, schrijf ik direct op. Ietwat geobsedeerd misschien, maar zo blijf ik scherp. Samen met mijn man doen we aan het begin van de maand een budgetronde: wat gaat eruit, welke extra kosten zijn er, waar willen we op letten? Aan de hand daarvan stellen we budgetten op voor de hele maand.”

Slim! Waar komt die behoefte aan overzicht vandaan?
“Geld was bij ons thuis altijd iets waar je zuinig mee moest omgaan. Lenen was not done. Daarom werkte ik altijd naast mijn studie, puur om rond te kunnen komen zonder een schuld op te bouwen. Mijn man komt uit een ander nest. Toen we samen een huis wilden kopen en ik erachter kwam dat hij nauwelijks had gespaard én ook nog een studieschuld had, moest ik wel even slikken. Hij zei: ‘Ik heb tenminste geleefd’.”

Toch hebben jullie nu wél een gezamenlijke aanpak. Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?
“We hebben samen de In Control-cursus van PorteRenee gedaan. Dat heeft ons echt geholpen om dezelfde taal te spreken over geld. Alles komt binnen op één gezamenlijke rekening en dan verdelen we het geld op basis van vaste lasten, spaarpotjes en dus een gelijk bedrag aan zakgeld.”

Als ik naar jullie kasboekje kijk, valt de kinderopvang met € 1.375 meteen op. Baal je daarvan?
“We krijgen aardig wat toeslagen, maar ik vind die kosten altijd weer heftig. Onze jongste gaat drie dagen per week naar een gastouder, de oudste twee keer per week naar de buitenschoolse opvang (bso). We zouden onze ouders wat vaker kunnen inschakelen, dat hebben we in het verleden gedaan. Maar we gunnen ze ook hun pensioen en schakelen ze liever in voor de momenten dat we samen weg willen. Dat is een bewuste keuze, maar het kost wel geld.”

Wat heeft jullie financieel de afgelopen tijd het meeste lucht gegeven?
“Twee jaar geleden zijn we verhuisd en daarna wisselden we allebei van baan, zodat we op de fiets naar ons werk konden. Helaas ‘erfden’ we daarbij wel een leaseauto van de vorige werkgever. De auto privé leasen leek ons een beter idee dan het zakelijke contract afkopen. Maar na de komst van onze jongste vorig jaar kwamen we aan het einde van de maand bijna niet meer uit. We namen een flinke hap uit onze spaarrekening om de leaseauto in één keer af te betalen. En we kochten een wat oudere tweedehandsauto. Het is elke maand nog steeds een opluchting om niet die € 630 per maand afgeschreven te zien worden.”

Dat kan ik me voorstellen. Hoe ziet jullie spaarsysteem er nu uit?
“We sparen nu weer op een rustig tempo, gemiddeld zo’n € 350 per maand. Daarnaast hebben we allerlei potjes: voor kleding, vakantie, auto, cadeautjes. Van wat we aan het einde van de maand overhouden, gaat de helft naar een gezamenlijke spaarrekening en de andere helft naar onze privérekening.”

Wat geef je jullie kinderen eigenlijk mee over geld?
“Onze oudste van zes krijgt zakgeld. Het is geen vast bedrag: soms een euro, soms twintig cent, afhankelijk van wat er in m’n portemonnee zit. Als hij iets wil dat wij niet nodig vinden, zegt hij vaak: ‘Dan koop ik het zelf wel.’ En dan gaan we samen kijken hoeveel het kost en of hij het écht wil. Hij leert zo al best goed keuzes maken. Ik hoop dat hij zich bewust ontwikkelt, zonder dat geld een beladen onderwerp wordt.”