De weg naar financiële vrijheid is niet een weg van veel glitter en glamour. Daar zijn de kinderen van Karin en haar vriend een beetje de dupe van. Fashion-technisch gezien.
Mijn neefje en nichtje van 3 en 6 jaar lopen er altijd piekfijn bij. Iedere keer als ik ze zie, hebben ze de mooiste kledingsetjes aan van merken als Tumble & Dry, Feetje en Ralph Lauren. Bovendien hebben ze veel kleding. Héél veel kleding. En meerdere paren schoenen. Dat gun ik ze van harte en het staat ze ook allemaal prachtig.
En onze kinderen? Ai… Die komen er iets bekaaider vanaf. Iedere keer dat ik mijn neefje en nichtje zie, voel ik me daar een beetje schuldig over. Want het is niet dat wij geen geld hebben om mooie kleding voor onze kinderen te kopen. Ik vind het gewoon zonde.
Tweedehands kleding
Hoeveel ik per maand of per jaar aan kleding uitgeef voor m’n kinderen vind ik lastig te zeggen, maar ik weet zeker dat ik (ver) onder het gemiddelde van het Nibud zit, van € 35 per kind per maand. Waar ik hun kleding vandaan haal? Voornamelijk bij Zeeman of Wibra. Ook koop ik weleens een kledingpakket op Marktplaats of krijg ik tweedehands kleding van anderen. Onze kinderen hebben overigens wel het geluk dat ze een fashionable tante-zonder-kinderen hebben die het leuk vindt om af en toe belachelijk dure, maar hippe sneakers of een leuk jasje voor ze te kopen. Voor speciale gelegenheden duik ik de Hema in, dat vind ik al high fashion genoeg.
Kleding van Wibra of Zeeman is overigens hartstikke leuk als je goed zoekt, maar het verschil met een Tumble & Dry of de nieuwste collectie van Scotch & Soda zie je natuurlijk wel. Ook gaan de items helaas niet heel lang mee. En de kleding heeft niet altijd de beste pasvorm.
Pyjama met auto’s
Vooral mijn 1-jarige dochter heeft het te verduren. Ik kijk altijd of iets van haar broer enigszins uniseks is voordat ik het wegdoe. Kan het ook voor meisjes? Dan krijgt zij die kleding ook. Zo slaapt ze ’s nachts standaard in pyjama’s met auto’s; ze gaat me waarschijnlijk haten als ze later de foto’s terugziet. Ach, ik maak het vast wel weer goed met haar als ze wat ouder is en we haar kunnen sponsoren als ze een huis koopt, denk ik dan.
Bovendien: het kan altijd erger. Mijn gierige tante liet vroeger mijn nichtje echt in álle kleding van haar broer lopen. Ook de oversized, vale jongensjeans en T-shirts met Spiderman erop. Mijn eigen moeder liet me altijd in kleding lopen die drie maten te groot was (nog nachtmerries van), zodat het lekker lang mee kon. Ik heb de gierigheid dus niet van een vreemde.
Mening over kleding
Hoewel ik me vaak schuldig voel, is het wel een bewuste keuze om weinig geld uit te geven aan outfits voor de kinderen. Het is toch doodzonde om dure kleding te kopen voor een kind dat het nog geen bal interesseert wat het aan heeft. Inmiddels is mijn bijna 5-jarige zoontje op het punt dat-ie wel een mening heeft over zijn kleding. Maar aangezien hij alles met wielen, dieren en superhelden erop geweldig vindt, kan ik nog prima bij Zeeman of Wibra terecht.
Wel hebben mijn vriend en ik de afspraak dat op het moment dat onze zoon gepest wordt om z’n kleding, of hij het zelf niet mooi meer vindt, we andere kleren voor ‘m kopen. Maar tot die tijd denk ik: als ze straks gaan puberen en alleen nog maar merkkleding willen, wordt het allemaal al duur genoeg. Tot die tijd geniet ik ervan dat ik ze overal zonder mokken in kan hijsen en ze tevreden zijn met één paar schoenen en één jas per seizoen.
