Karin zette het op een rij en schrok: ze geeft zoveel geld uit aan vakanties. Als ze daarmee stopt kan ze bijvoorbeeld flink eerder stoppen met werken. Zijn die vakanties het geld dan wel waard?
Ik wil financieel onafhankelijk worden. Dat betekent dat ik genoeg geld heb om niet meer te hoeven werken. Het is niet dat ik mijn werk stom vind, het is vooral de hoeveelheid tijd die daarin gaat zitten, wat me tegenstaat. Het lijkt me zo fijn om uit de ratrace te kunnen stappen en meer tijd te hebben voor mezelf en voor mijn gezin. Om meer rust en tijd te hebben, ook voor andere dingen die ik leuk vind. Financieel onafhankelijk worden is een groot doel. Het betekent dat je veel geld apart moet zetten. En de meest gestelde vraag die ik krijg, wanneer ik over mijn doel vertel, is: “Maar je wilt toch ook nú leven?”
Nu of later meer vrije tijd?
Dat is ook een vraag die ik mezelf geregeld stel de laatste tijd. Ik heb niet zozeer moeite met minder luxeproducten kopen. Minder kleding, geen dikke wagen voor de deur: het doet me weinig. Maar die vrije tijd die ik later met geld hoop te kopen, daar verlang ik nu ook naar.
Juist omdat ik veel vermogen wil opbouwen, ben ik aan de ene kant geneigd om nu heel hard te werken, zodat ik het later rustiger aan kan doen. Terwijl aan de andere kant geldt: ik heb nú jonge kinderen die me heel erg nodig hebben en graag bij me willen zijn en waar ik zelf zoveel mogelijk tijd mee wil spenderen. Bovendien is het juist in de tropenjaren (de eerste vijf jaar van het ouderschap, red.) fijn als je zoveel mogelijk rust kunt inbouwen door het werk op een lager pitje te zetten. Het is zo dubbel!
Drie vakanties
Omdat we dus ook nú veel tijd met onze kinderen willen spenderen en af en toe onze rust willen pakken, besloten we dit jaar maar liefst drie keer op vakantie te gaan. En dat is natuurlijk vrij gênant als je pretendeert dat je zuinig leeft omdat je FIRE wil worden. In de kerstvakantie zijn we een midweekje weggeweest, in mei (ons zoontje had toen een ‘extra’ schoolvakantie na de meivakantie) zijn we een week weggeweest en in de zomervakantie gaan we twee weken weg.
De cijfers
Oké, we gaan misschien niet duiken op Bora Bora, champagne drinken in Monaco of met dolfijnen zwemmen op de Bahama’s, maar een eenvoudige vakantie in eigen land is ook niet goedkoop (meer). Voor die midweek in januari in een bungalowpark betaalden we € 700, voor de week in mei in een bungalowpark betaalden we € 1.000 en voor de zomervakantie in een glampingaccommodatie betalen we zelfs € 2.000. Dat is bij elkaar dus al € 3.700 in een jaar. En dat zijn alleen nog maar de accommodaties.
Dan gaan we op vakantie natuurlijk ook nog regelmatig op pad naar een dierentuin of (indoor) speeltuin en eten we een stuk vaker buiten de deur. In de eerste midweek van januari hebben we ter plaatse nog zo’n € 225 uitgegeven. In mei gaven we € 700 uit op vakantie. Vorig jaar zomer maakten we nog zo’n € 1.000 ter plaatse op, in twee weken tijd. Dat zal dit jaar ongeveer net zo zijn. Dat is nog bijna € 2.000 erbij. In totaal zullen we dit jaar dus zo’n € 5.600 uitgeven aan vakanties. Bizar veel.
Vijf jaar pensioen
Als we dat ieder jaar zouden doen, betekent dat dat we ieder jaar zo’n € 5.600 minder kunnen sparen of beleggen. Als we helemaal níet op vakantie gaan en dat bedrag ieder jaar zouden beleggen met een gemiddeld rendement van 7%, zo’n vijftien jaar lang, betekent dat dat we een eindkapitaal van zo’n € 150.000 opbouwen. Wow! Dan kun je toch wel zo’n vijf jaar eerder met pensioen.
Volgend jaar zullen we de vakantiebroekriem daarom maar weer eens flink aanhalen. Meer tijd met je kinderen spenderen kan tenslotte ook thuis. Want zo’n vakantie, da’s een bijzonder dure hobby. Maar eerst nog even genieten van de zomervakantie in het vooruitzicht. De voorpret is tenslotte net zo leuk!
Dit was de laatste column van Karin.
