Janke is fanatiek bezig haar financiën op orde te krijgen. Misschien iets te fanatiek. Want een onnodig pak crackers veroorzaakte ruzie in huis. Hoe vindt ze de balans tussen besparen én leuk leven?
Knallende ruzie heb ik gemaakt. Om een pak crackers. Van 89 cent. Ellende. Dat besparen is leuk. Echt waar. Maar soms word ik er niet per se een leuker mens van. Mijn vriend schuift regelmatig aan met eten. Daarom draagt hij ook bij aan het boodschappenbudget. Fijn. En nu ging hij een keer de boodschappen doen.
Schreeuwen uit het niets
We werken met een app. Bring heet deze. Hierin kan je verschillende lijsten aan maken en deze delen met wie je maar wilt. Zo heb ik een ‘weekboodschappenlijst’ en een ‘nog bij te halen door de week boodschappenlijst’. Super handig. Zou je denken. Mijn wederhelft ging vol goede moed naar de supermarkt met de app.
Toen hij terug kwam, pakten we samen de tassen uit en de kasten in. Uit één van de tassen viste ik een pak crackers. Die stond dus niet op de lijst. Wat er daarna gebeurde weet ik niet meer zo goed, maar feit is, dat ik als een bezetene stond te schreeuwen over een pak crackers. Van 89 cent dus. Niet mijn beste moment. Hou het daar maar op. Mijn vriend heeft me een beetje gek aangekeken en zei: “Sinds je zo met je geld bezig bent, ben je er niet echt leuker op geworden.”
Een klap in mijn gezicht. Mijn eerste reactie was vol in de aanval gaan. Want dat was natuurlijk niet zo. Ik ben juist slimmer bezig met geld, maak bewustere keuzes en heb een plan. Dus wat zeurt hij nou? Toen ik uren later weer achter de laptop zat om mijn kasboekje bij te werken, realiseerde ik me dat ik inderdaad wel erg kan zeuren over dit soort kleine dingen. Dat is nooit de bedoeling geweest.
Financiën op orde, maar de balans kwijt
Daarbij betrap ik mezelf erop dat ik ongeduldig ben. Het gaat me allemaal niet snel genoeg. Ik doe toch zo mijn best. Waarom staan er dan nog geen tienduizenden euro’s op mijn spaarrekening? Waarom gaat het zo traag? Waarom zie ik niet meer geld terug voor alle tijd en energie die ik in het besparen stop? Dat demotiveert. En die demotivatie maakt me prikkelbaar. Dat zorgt er weer voor dat ik ruzie ga maken over een pak crackers van 89 cent. Stom.
Mijn vriend is doorgaans mijn grootste cheerleader als het gaat om mijn weg naar fijne financiën. Sterker nog: hij steekt er zelf ook wat van op en helpt me waar hij kan. Dus hij verdient die prikkelbare Janke helemaal niet. Op de één of andere manier kan hij veel beter de balans vinden tussen moeten en willen. En al zijn mijn financiën op orde, die ben ik op het moment even kwijt. Mijn leven staat nu iets te veel in het teken van geld. Uren spendeer ik aan mijn Excel-sheet, aan mijn spaarplan, aan mijn motivatie meters. Tijd die ik ook met hem en mijn zoon had door kunnen en moeten brengen.
Ruimte voor spontaniteit
Balans lijkt me dus weer eens het toverwoord. En daar gaat het vaak mis bij mij. Als ik ergens voor ga, dan ga ik ook. Voor 200%. Niet zeuren, maar doorpakken. Alles of niks. Zwart of wit. Geen grijs te bekennen bij mij. Zo ook met dit geld-avontuur. Ik wil helemaal niet zeuren over dat ene pak crackers. Eerlijk is eerlijk, waren het er 5 geweest, dan had ik misschien een punt gehad. Maar nu? Nee, dit ging te ver.
Een vette excuses en een net zo vette kus maakten het gelukkig allemaal goed. Vandaag even geen Excel-sheets voor mij. Ik neem me voor deze nog maar één keer per week bij te werken. Ik maak in mijn budget ruimte voor wat meer spontaniteit. Of dat nu een leuk uitje of een pak crackers is. Het moet geen keurslijf worden. Vandaag geniet ik even alleen maar van waar ik dat besparen en organiseren allemaal voor doe: mijn gezin.
