Phoebe (34) werkte als leidinggevende bij een vakantiepark. Toen ze ontdekte dat ze minder verdiende dan de collega’s aan wie ze leiding gaf, wilde ze dat bespreken. Maar dat pakte niet goed uit, ze werd zelfs ontslagen.
Hoe kwam je erachter dat je minder verdiende dan jouw collega’s?
“Er werd iemand aangenomen en vanuit mijn functie was ik er altijd bij als de contracten werden getekend. Vanuit mijn ooghoek zag ik een cijfer staan, maar ik dacht dat dat niet over het uurloon zou gaan. Dat kon toch niet? Nadat het contract getekend was, moest ik het inscannen om naar het hoofdkantoor te sturen. Misschien niet heel netjes van mij, maar mijn gevoel zei dat er iets niet klopte, dus ik spiekte toch even naar het salaris. Uiteindelijk bleek dat net-afgestudeerden bijna € 4 per uur meer verdienden dan ik. Ik kreeg ongeveer € 11 per uur.”
Hoe lang werkte jij daar al op dat moment?
“Bijna twee jaar. Ik maakte de roosters, stuurde anderen aan en nam bijvoorbeeld de studenten die voor ons werkten mee op sleeptouw. Ik had dus best een grote verantwoordelijkheid, terwijl die anderen echt pas net kwamen kijken. Ze hadden nul werkervaring.”
Wat dacht je toen je erachter kwam?
“Ik was niet per se boos, maar vooral gefrustreerd. Ik vond het zo oneerlijk, omdat ik leiding gaf en de rest niet, ik zou juist meer moeten krijgen.”
Heb je meteen actie ondernomen toen je erachter kwam dat het scheef zat?
“Ja, ik had best een goede relatie met mijn leidinggevende, dus ik ben naar haar toegestapt en heb de situatie uitgelegd. Ze was verbaasd en beloofde dat ze erachteraan zou gaan, maar na twee maanden had ik nog niets gehoord. Toen ik vroeg hoe het ervoor stond, wees ze naar de eigenaar van het park en dat hij het moest goedkeuren en dat het allemaal moeilijk was. Dus toen zei ik: ‘Dan regel ik het zelf wel’.”
Hoe heb je dat aangepakt?
“Ik moest een keer werken op het hoofdkantoor, omdat ze daar personeelstekort hadden. Heel toevallig zag ik de eigenaar uit de auto stappen, dus ik ben er gewoon op af gegaan en vroeg of hij even tijd had. Dat had hij. Hij zei: ‘Ik weet wel waarover je het wilt hebben, maar ik ben dat een beetje voor me uit aan het schuiven’. Dat vond ik wel raar, maar hij zei ook dat hij mij begreep en dat hij nadacht over een oplossing. Ik dacht dus dat ik er geld bij zou krijgen, maar het bleek gewoon dat hij achter mijn rug om naar een vervanger zocht.”
Echt?!
“Ja, aan het eind van de maand moest ik op gesprek komen bij mijn leidinggevende. Ik dacht dat we het eindelijk over mijn salaris zouden hebben, maar toen zag ik dat mijn leidinggevende tranen in haar ogen had. Het bleek dat ik per direct ontslagen was.”
Dat kan toch niet zomaar?
“Dat dacht ik ook! Dus ik heb nog juridische hulp ingeschakeld, maar eerlijk gezegd was die eigenaar geen fris type. Dus ik durfde het voor mijn eigen veiligheid niet aan om er een ding van te maken. Hij heeft mij nog wel een oprotpremie betaald en ik heb het achter me gelaten.”
Poeh, misschien maar beter om niet voor zo iemand te werken.
“Dat is zo, maar tijdens het werk hadden we gelukkig niet veel met hem te maken. En het was altijd heel gezellig in het team.”
Heb je uiteindelijk nog een verklaring gekregen voor het verschil in loon?
“Dat had er kennelijk mee te maken dat ik Nederlands ben en de rest Belgisch. In België liggen de lonen hoger dan in Nederland. Dat was het verhaal, geen idee of het klopt.”
Heeft de situatie je ook iets positiefs gebracht?
“Ik laat dit niet meer gebeuren. Bij elke salarisonderhandeling ga ik er nu stevig in. Ik zet sowieso wat hoger in dan wat ik in mijn hoofd heb. En ik ben me meer gaan verdiepen in mijn rechten als werknemer.”
