Karin wil graag samen met haar gezin financieel onafhankelijk (FIRE) worden. Sinds drie jaar zijn zij en haar vriend zijn hartstikke gemotiveerd, al lijkt hun luiheid ze soms wat in de weg te staan… Komende weken neemt Karin je in haar column mee op haar pad naar financiële vrijheid.
Het was een jaar of drie geleden toen mijn vriend, onze toenmalige peuter en ik in een enorme boekenwinkel in Utrecht aan het neuzen waren. Mijn vriend wilde een paar boeken afrekenen, tot ik ‘m riep en enigszins grappend zei: ‘Hé, dit boek is echt wat voor jou!’ Hij liep naar me toe en ik overhandigde hem het boek Miljonair met een gewone baan van Oeds-Jan Postma. M’n vriend las vluchtig de achterkant van het boek en besloot het mee te nemen. Wat begon als een soort grap, was uiteindelijk het begin van onze nieuwe financiële levensstijl. We willen zo snel mogelijk kunnen stoppen of minderen met werken en financieel vrij zijn. Maar dat gaat natuurlijk niet zomaar.
Financieel verstandig
Allereerst even terug naar mijn jeugd. Ik heb het geluk gehad dat ik opgegroeid ben in een fijn, warm en financieel stabiel gezin. Mijn ouders zijn het prototype babyboomers die hun schaapjes prima op het droge hebben. Altijd al gehad. Rijk zijn ze niet, financieel verstandig wel. Mijn ouders gaven én geven hun geld altijd met grote zorg uit. Ze hebben mijn broer en mij daarnaast altijd ingeprent: spaar. Spaar voor je toekomst. Voor een huis. Voor stabiliteit. Dus sparen heb ik daarom eigenlijk altijd prima gekund. Al gooiden in mijn tienerjaren en studententijd slechtbetaalde bijbaantjes, kroegavonden, de Wehkamp en het winkelcentrum om de hoek regelmatig roet in het eten. Oh, en mijn luiheid. Zelfs al student heb ik nooit mijn eigen fietsband geplakt.
Dure kinderen
Inmiddels ben ik zelf moeder. Samen met mijn vriend heb ik zoon Mees (4) en dochter Saar (1,5) op de wereld gezet. Ik werk daarnaast als zelfstandig tekstschrijver/redacteur/journalist en mijn inkomen is daarom redelijk onstabiel. Voor mij al reden genoeg om een gigantische spaarrekening aan te leggen want ik háát financiële onzekerheid. Mijn vriend werkt in loondienst bij een corporate. Kinderen hebben vinden we af en toe nog steeds eh… wennen. In alle opzichten. Ook financieel, want: ze zijn duur! En hoe ouder ze worden, hoe duurder ze ook worden. Daarnaast voelen mijn vriend en ik een immense verantwoordelijkheid om die twee veilig en gezond op te laten groeien. En hoe je het ook wendt of keert: geld speelt daarbij een rol.
En dus proberen we daar zoveel mogelijk van te vergaren. Niet omdat we ieder weekend in een luxe villa op Ibiza champagneflessen willen poppen aan het zwembad, maar omdat we vrijheid en zekerheid voor onszelf en onze kinderen willen inbouwen.
Het obstakel
Maar ja, ondanks dat we allebei helemaal niet zo materialistisch zijn – op het detail na dat ik nog steeds een groter huis met kookeiland wil, joe – zijn er toch obstakels. Met twee kleine kinderen en beiden werkend, zijn we chronisch moe. En dán gaat het bij ons finaal mis. Dan gaan we namelijk dingen bestellen die ons immer Zware Leven makkelijker maken. Zoals eten. Veel eten. En vaak ook. En een Dyson snoerloze stofzuiger. (Een echte lifesaver met twee wandelende kliko’s in huis, maar je schijnt zo’n snoerloze rakker gewoon bij de Action te kunnen kopen voor een habbekrats. Zónde!) En een stationwagen met dakkoffer waar we moeiteloos alle kinderen en koffers in kunnen proppen, zodat we niet iedere vakantie de auto van m’n ouders te hoeven lenen – want kolere, daar hebben we toch helemaal geen zin in?
Werk aan de winkel
Nou goed, er is dus nog wat werk aan de winkel als het gaat om zuinig leven en discipline. We zijn absoluut op de goede weg in vergelijking met de jaren dat we nog geen financieel doel hadden, maar er zijn ook nog genoeg valkuilen waar we iedere keer weer intrappen. De komende tijd zal ik uitgebreid uit de doeken doen waar het bij ons misgaat, wat wél goed gaat en waar mijn gezin en ik allemaal tegenaan lopen. Lees je mee?
