Renée heeft geen paastakken in huis staan. Niet alleen dit jaar, nooit. Niet meteen roepen dat dat gierig is, ze heeft hier zo haar redenen door. En legt uit hoe deze keuze bijdraagt aan een financieel vrijer leven.
Wij wonen in een bloemrijke omgeving. Het barst hier van de telers, bloemisten en tuincentra. Overal zie ik paastakken verschijnen. Het is weer die tijd van het jaar. En ondanks dat ik het hartstikke leuk vind voor een ander, heb ik ze zelf niet staan. Op mijn tafel staat sinds kort een bos zijden bloemen. Dat was best een investering maar ook zo terugverdiend omdat ik nu minder verse bloemen koop. Sorry telers.
Ik loop de paastakken al jarenlang straal voorbij. Zonder erover na te denken. Mijn man liep laatst mee en merkte op dat ik me niet meer door de paas-prutjes liet verleiden. Vroeger had ik allang bij de kassa gestaan met een bosje takken. Wat zeg ik? Twee ! Plus nog een zooitje van die frutseltjes erbij. Van die houten eitjes, paashaasjesen slingertjes. Hij had gelijk. Het zette me aan het denken: waarom deed ik dat nu niet meer?
Word ik blij van deze uitgave?
Misschien denk je nu: geld. Ze is er te gierig voor. Maar ondanks dat ik je gedachte snap, is dat het niet perse. Mensen die mij kennen (of volgen op Instagram) weten dat ik best goed geld kan uitgeven. Zo zaten we laatst nog heerlijk een nachtje in een leuk hotel met het hele gezin. En kocht ik voor de 38e verjaardag van mijn man Kasper een te gekke fiets voor hem.
Gierig zou ik mezelf dus niet noemen. Ik heb de laatste jaren wel geleerd om alleen nog geld uit te geven aan zaken die ertoe doen. Dat hotelletje doet ons allemaal goed. Dat is het dus zeker waard. Ook de fiets voor mijn man koop ik met een glimlach op mijn gezicht. Maar die paastakken: die laat ik dus liggen. Ik word gewoon niet intens gelukkig van paastakken en bijbehorende prulletjes, dus geef ik er geen € 20 of €25 aan uit. Ik was vroeger gek op troepjes, tot ik inzag hoeveel troepjes ik eigenlijk wel niet kocht. Hoeveel geld ik daaraan uitgaf en ook hoeveel spullen ik daarmee in huis haalde.
Iets erin, iets eruit
Wij zijn het laatste jaar flink aan het minimaliseren geslagen. We hebben nog maar acht borden en bekers, in plaats van 44. De kinderen hebben hun speelgoed uitgezocht en lades en kasten gaan weer keurig dicht. Er is hier en daar zelfs een leeg plankje te ontdekken. Ik hou ervan. Het geeft me meer rust in mijn hoofd. Ik ben van nature chaotisch en kan beter leven met minder spullen om me heen. Opruimen en wegdoen is één ding. Maar als je daarna gewoon weer andere spullen koopt, heeft dat weinig zin. Dus ben ik ook extra streng op wat er weer binnen komt. Anders is het dweilen met de kraan open.
Dus geen paastakken voor mij. Omdat:
- Ik probeer alleen geld uit te geven aan dingen waar ik héél blij van word. Paastakken zijn leuk hoor, maar niemand hier thuis staat op zijn kop van geluk als ik een paar kronkeltakken in een vaas zet. Bij jou thuis wel? Dan zou ik zeggen: koop ze vooral wel en hang ze lekker vol met kitscherige hangertjes.
- Wij proberen minder spullen in huis te halen in plaats van meer. Ik merk dat ik beter functioneer in een huis dat niet overvol is. Ik word blij van hier en daar een lege plank en orde in de spullen die ik wel heb. Juist omdat ik van nature chaotisch en wat warrig ben, heb ik dat nodig.
Mijn boodschap is niet: koop geen paastakken. Mijn boodschap is wel: denk vooral na over wat je koopt. Koop je paastakken (of iets anders) omdat je het gewend bent en iedereen het doet? Of koop je het omdat jij het echt graag wilt? Door uitgaven te schrappen die je doet gewoon omdat je ze altijd deed en anderen ze ook doen, maak je ruimte voor dingen die jij wél echt graag wilt. Dat nachtje in een hotel, bijvoorbeeld.
