Het klinkt zo simpel: neem ontslag en ga voor jezelf beginnen. Vrijheid en geld lonken en steeds meer mensen worden zzp’er. Ideaal! Joni vond het vooral erg tegenvallen. Na twee jaar stopte ze er weer mee: “Ik ben doodop.”
Tijdens mijn studie Journalistiek werd steeds verteld dat alle journalisten vooral moeten freelancen. Ik had er toen niet echt oren naar, want ik had na mijn studie gelijk een baan. Ik was binnen, dacht ik, ik blijf hier jarenlang werken. Totdat ik ineens freelance-aanbiedingen kreeg van andere uitgeverijen en bedrijven. Dat freelancen klonk toch ineens best wel interessant! Ik mocht zelf bepalen welke opdrachten ik aannam, kon mijn eigen tijd indelen en mijn uurtarief bepalen. Na wat twijfelen, besloot ik om mijn vaste baan op te zeggen en voor het freelancen te gaan. Ik was stiekem ook benieuwd of het echt zo fijn en leuk was.
Voor jezelf beginnen, vliegende start
Het ging meteen al supergoed. Ik had werk genoeg en hoefde geen acquisitie te doen. Ik had leuke opdrachtgevers en elke dag was anders. Die variatie sprak mij aan, ik werd uitgedaagd en ik leerde elke keer weer nieuwe dingen. Ook werkte ik geregeld op locatie, waardoor ik ook het gevoel kreeg dat ik collega’s had. Het freelance bestaan leek echt wat voor mij. Er kwam genoeg geld binnen, waardoor de financiële onzekerheid waar ik in het begin bang voor was, wegebde. En vond ik een opdracht toch niet meer zo leuk? Dan stopte ik ermee en ging ik op zoek naar een andere.
80 uur per week
Voor jezelf beginnen lijkt leuk, maar toch miste er na een tijdje iets voor mij. Ik wilde graag de vrijheid voelen waar andere freelancers het over hadden, maar ik voelde het niet. “Je kunt je eigen tijd indelen” en “Je hebt eindelijk vrijheid om te doen en laten wat je wilt”, zeiden ze. Ja, dat klopte ook wel, maar zo voelde het niet. Mijn werkdag begon op een gegeven moment standaard om 08.00u en ik stopte vaak pas om 20.00u of later. En het weekend? Dan ging het werk gewoon door. Ik maakte gemiddeld 70-80 uur per week.
Van die vrijheid was bij mij geen sprake. Ik voelde me gevangen in mijn freelance bestaan. Het werk loslaten vond ik moeilijk en ik kon én wilde geen nee zeggen, waardoor ik te veel werk had voor één persoon. Ik vond alles leuk en vond het elke keer weer een eer dat een opdrachtgever voor mij koos. Ook kwam uiteindelijk toch die financiële onzekerheid weer terug.
Telefoontje van de huisarts
Na een tijdje was er van de voordelen die ik in het begin ervoer, niets meer over. Ik raakte in een flinke burn-out. De huisarts belde me persoonlijk op, om te zeggen dat ik die laptop dicht moest klappen en rust moest nemen. Maar hoe dan? Al die opdrachtgevers rekenden op mij. Ik kon het niet loslaten en dat was dan ook meteen het grootste probleem. Er was niemand die tegen mij zei: het is goed zo, stop ermee vandaag. Ik was mijn eigen baas. Als je zelf die grenzen niet kunt aangeven, wie dan wel?
Geen geld meer
Op een gegeven moment kon ik niks anders dan toch toegeven dat de huisarts gelijk had. Ik moest rust nemen en mijn opdrachtgevers bellen dat ik er even tussenuit ging. Het freelancen had mij in een burn-out gebracht. Ik dacht: als freelancer mag ik niks fout doen, want straks is een opdrachtgever niet tevreden en heb ik geen geld meer. Ik ervoer op een gegeven moment veel angst en onzekerheid, iets waar ik in de beginmaanden helemaal geen last van had. En nu zat ik in een burn-out, zonder verzekering, zonder inkomsten. Gelukkig had ik genoeg geld gespaard om deze financiële klap op te vangen, niet wetende dat ik dit geld voor deze situatie nodig zou hebben.
Loondienst en freelancen
Toen ik hersteld was, besloot ik dat ik nooit meer fulltime zzp’er zou worden. Het past gewoon niet bij mij als persoon. Al zou ik het met de kennis van nu zeker anders aanpakken, want: hoe vervelend ook, van die periode heb ik ontzettend veel geleerd. Inmiddels heb ik een fijne balans gevonden en heb ik weer wat freelancewerk opgepakt. Ik werk vier dagen in loondienst en klus een paar uurtjes in de week bij als freelancer. Een win-win-situatie. Ik heb de vastigheid van mijn baan in loondienst en kan daarnaast mooie klussen doen voor bedrijven die ik leuk vind. Dit voelt echt goed en zorgt voor fijne afwisseling.
Voor jezelf beginnen of niet
Dus, zo zie je maar, ook al lijkt het tegenwoordig zo dat iedereen zzp’er wordt, het is echt niet voor iedereen weggelegd. Ga goed bij jezelf na of jij er de juiste persoon voor bent om fulltime te freelancen. Om voor jezelf te beginnen. Misschien past parttime beter bij je of zelfs helemaal geen freelancewerk. Het zzp-bestaan wordt geïdealiseerd, terwijl het gewoon keihard werken is. Tuurlijk zitten er genoeg voordelen aan, maar ook genoeg nadelen. Ik heb ze zelf ervaren! Dus wil jij voor jezelf beginnen? Weeg de voor- en nadelen goed af.
