Renée Lamboo (36) neemt je elke week mee op haar weg naar een rijk(er) leven. Deze week vertelt ze waarom ze hun verhuurappartement nu toch verkoopt.
Ongeveer een jaar lang was het van ons. Het prachtige recreatieappartement bij de kust in Noordwijk. Een heerlijke plek, die we helemaal lieten verbouwen. We creëerden twee slaapkamers, vernieuwden elektra, vloeren, muren en ook keuken en badkamer. Het plan was: verhuren via Airbnb.
Spannend, want zou het wel lopen? En of! Het liep als een trein. In het hoogseizoen was er amper tijd tussen boekingen om te poetsen. Zo veel gasten kwamen bij ons vakantie vieren. Ook buiten het seizoen kwamen mensen lekker logeren en uitwaaien aan zee. Geweldig!
Kriebels
Ik ben snel verveeld. Ik weet niet of dat een goede of slechte eigenschap is. Toen de hele toko was verbouwd en de verhuur liep, kreeg ik de kriebels. Er zat al snel weinig uitdaging meer in. Nou, dit trucje konden we dus.
Het was niet dat het niet leuk was. We hadden vrijwel alles uitbesteed, behalve het contact met de vakantiegangers. Dat was bijna zonder uitzondering gezellig en fijn. Al was er natuurlijk weleens een sleutel kwijt of er sneuvelde een vaasje. Geen probleem. We woonden toch om de hoek. De inkomsten waren trouwens goed. We zetten per jaar zo’n 30.000 euro om. Onder de streep, na kosten, was dat een geweldig rendement op het geld dat we erin hadden gestopt. En toch kriebelde het.
Hoge huizenprijzen
Op een zaterdagmiddag dropte ik het voorzichtig bij mijn man. ‘De huizenprijzen zijn hoog, ook voor recreatiewoningen, is het misschien een idee om het appartement te verkopen?’ Hij pruilde zijn lip even. Je moet weten: mijn man was gek op het 85m2 grote huisje. De geur van de zee, de voorbijlopende paarden op weg naar de duinen, het vakantiegevoel dat we kregen zodra we over de drempel stapten. Ik liet het idee even bezinken bij hem, tot hij er een paar dagen later op terug kwam bij me en zei: ‘Laten we het doen.’ Hij is uiteindelijk namelijk net zo snel verveeld als ik. Dat we alweer tien jaar samen zijn, is eigenlijk een wonder.
Dus kwamen fotograaf en makelaar langs., Ons mooie vakantieappartement staat nu op Funda.
Dol op indexfondsen
Het voelt dubbel. We gaan het aan de ene kant écht missen, aan de andere kant voelt het als een verlichting van ons leven. We kunnen weer helemaal focussen op ons ‘normale’ werk en gezin. Dat is al hectisch genoeg. En toch, dat unieke plekje krijgen we nooit meer, dus we zullen wel een traantje laten bij de overdracht. Maar het is oké. We gunnen het iemand anders van harte. Of ze het nu verhuren om geld te verdienen of er zelf met hun geliefden van gaan genieten.
Stukje wijzer
Wij hebben veel geleerd in het afgelopen jaar. Bijvoorbeeld dat vastgoed een goede manier kan zijn om vermogen op te bouwen, maar dat het niet per se de manier is voor ons. Laat ons maar lekker geld in indexfondsen steken elke maand. Dat past dan weer beter bij ons. Al zeg ik niet dat we het nooit meer zouden doen. Mocht er iets op ons pad komen, dan kan het alsnog gebeuren.
Het is zo belangrijk om te ontdekken welke manieren van vermogensopbouw bij je passen. Soms ontdek je dat door het te doen. Naast dat we een prachtig rendement maakten bij verhuur en straks bij verkoop, is het daarnaast ook niet voor niks geweest. We zijn weer wijzer!
