Sinds begin dit jaar weet Marinde (48) dat ze een ‘toeslagenouder’ is. Er kwam eindelijk een eind aan een periode van jarenlange stress, strijd en schuldsanering.
“We hadden het financieel net weer een beetje op de rit allemaal. Mijn ex-partner was ondernemer – en had een paar jaar lang meer uitgegeven dan er binnenkwam. Daar waren we ons bewust van. We werkten er hard aan om die paar duizend euro schuld weg te werken. Met behulp van een budgetcoach en met verschillende regelingen waren we goed op weg.”
Een aanmaning van € 19.000
“Tot de Belastingdienst aan het eind van 2015 alles kapot maakte. Zowel financieel, als onze relatie. We zouden anderhalf jaar lang onterecht te veel kinderopvangtoeslag hebben ontvangen voor onze jongste drie van in totaal zes kinderen. Een bedrag van in totaal ruim € 19.000. Op het moment dat je zoiets op papier ziet staan, stopt je hart wel even met kloppen.
Het was een zooitje. Aan alle kanten maakte de Belastingdienst in die maanden daarvoor geld naar zowel ons als de opvang over. Ik had meteen door dat het niet klopte en stortte steeds direct het te veel ontvangen geld terug. De opvang deed hetzelfde. Maar na tientallen keren bellen, bleef de Belastingdienst volhouden dat het allemaal wel degelijk klopte.”
Toeslagenouder
“Ga je gelijk maar eens halen bij de overheid. Uiteindelijk heb ik de kinderopvangtoeslag toen helemaal stopgezet. Dit kón niet kloppen. Maar na een maand of vier gaf de kinderopvang aan dat de Belastingdienst toch wéér geld had gestort. Om gek van te worden. Niet lang daarna kreeg ik het bericht van de Belastingdienst dat ik nooit zal vergeten: we waren ze duizenden euro’s – die we dus al die tijd al keurig netjes terug hadden gestort – verschuldigd.
Er viel geen kaas te maken van wat ze beweerden. Een zorgtoeslagachterstand werd bijvoorbeeld weer verrekend met kinderopvangtoeslag. Ik zag door de bomen het bos niet meer. Aanmaning op aanmaning kwam binnen. Ik heb honderden keren gebeld en álles bijgehouden. Je wordt er niet wijs van. Mijn ex vertrok ondertussen met de noorderzon en liet me met alle schulden achter.”
Leven van € 80 per week met z’n zevenen
“Ik kreeg een bewindvoerder aangewezen om me uit deze verschrikkelijk diepe put te helpen. Mijn ouders namen de opvang van de kinderen over en er werd direct beslag gelegd op mijn loon. Zes jaar lang moest ik elke stuiver omdraaien om alles terug te kunnen betalen.
Vraag me niet hoe, maar dat is gelukt. Met keihard fulltime werken en eindeloos veel overuren maken. En leven van € 80 per week met zes kinderen.
In oktober 2021 was ik ein-de-lijk uit de schuldsanering. Al die tijd heb ik tegen mijn bewindvoerder gezegd dat ik zeker wist dat de Belastingdienst een fout had gemaakt. We hadden echt alles terugbetaald. Ik kon het allemaal bewijzen. Mijn bewindvoerder hielp me met alles uitzoeken. In februari 2022 werd mijn zaak in behandeling genomen. Na de eerste ‘check’ bleek al snel dat ik in aanmerking kwam voor compensatie. Dat ik ’toeslagenouder’ was. Maar op hoeveel ik recht had? Ik had geen idee.”
Megabedrag als toeslagenouder
“Het bleek om maar liefst € 35.000 te gaan. Grotendeels was dat dus al het geld dat ik de Belastingdienst onnodig had terugbetaald, plus een hele hoop rente. Ik herinner me het moment dat het bedrag gestort was als de dag van gisteren. Omdat ik moest tanken, checkte ik even wat er nog op mijn rekening stond. Ik wist niet wat me overkwam toen ik zag dat er ineens een megabedrag was bijgeschreven. Ik heb het meteen overgeboekt naar de spaarrekening.
Heel lang had ik de angst dat de Belastingdienst weer zou aankloppen. Iets met het geld doen, durfde ik niet. Toen het allemaal een beetje geland was, gaf ik mijn oudste dochter een tweedehands auto cadeau. En ik ging met alle kinderen uit eten en een weekendje weg. Simpele dingen die we bijna zeven jaar niet kon doen.”
Blijven bezuinigen
“Nog steeds kijk ik elke dag even naar m’n banksaldo en denk ik ‘oh ja, dat is waar ook’. Dat geld is er. Maar we bezuinigen nog steeds op van alles. Dat blijf je ook doen; dat zit er ingebakken. Je hoofd maakt overuren als het om geld gaat. ‘Straks krijg ik de energie-afrekening’, kan ik dan alweer denken. Natuurlijk weet ik dat – als ik moet bijbetalen – ik het geld nu heb. Maar toch. Dat kan ik na al die maanden nog amper geloven.
Ik kan door de hele toeslagenouder situatie nu intens genieten van kleine dingen. Het feit dat ik de schoolreisjes van de kinderen ‘gewoon’ kan betalen en Stichting Leergeld heb kunnen laten weten dat hulp niet langer nodig is. Anderzijds ben ik ook enorm cynisch geworden als het gaat om toeslagen en hulp. Zo heb ik recht op huur- en zorgtoeslag. Maar ik wil het niet. Ik wil niet straks weer zo’n bak ellende over me heen. We redden het zo. Ik werk fulltime en we komen rond. Met toeslagen zou het nog net iets makkelijker zijn allemaal, maar ik vertrouw de Belastingdienst niet meer. En dan te bedenken dat er nog veel schrijnendere gevallen dan mijn situatie zijn. Mijn kinderen zijn in elk geval nooit uit huis geplaatst. Het zal je maar gebeuren. Vreselijk.”
