Janneke (31) kreeg acht jaar geleden acute leukemie. Sindsdien is ze zich bewuster geworden van geld. Ze spaart bijvoorbeeld meer door slimmer boodschappen te doen. Maar aan dingen die ze leuk vindt, geeft ze juist makkelijker geld uit.
“Ik kwakkelde ik al een tijdje met mijn gezondheid. Ik voelde me gewoon niet goed, maar de huisarts kon niks vinden. Tot ik toch maar bloedonderzoek kreeg. Op dezelfde dag dat de bloedresultaten terug kwamen, kreeg ik de diagnose ‘acute leukemie’. Het was meteen duidelijk. In de anderhalf jaar daarna was het ziekenhuis mijn tweede thuis.”
Wat heftig, dat je leven opeens zo op zijn kop staat.
“Ja, heel bizar. Gelukkig stond ik er financieel goed voor. Wanneer dat niet zo is en je blijkt ziek, dan heb je daar ook nog eens zorgen over. Maar ik had gelukkig een goede baan en Erik, mijn man, om op terug te vallen. We waren net anderhalf jaar getrouwd toen ik mijn diagnose kreeg, we hadden een koophuis en twee auto’s. Ik was best losbandig met geld en leefde in het ‘nu’. Erik daarentegen was een echte spaarder.”
Was je daar, toen je ziek bleek, uiteindelijk niet heel blij mee?
“Zeker. Je levert financieel toch flink in als je zo lang ziek bent. Ik werkte fulltime en maakte graag gebruik van de onregelmatigheidstoeslagen door in de avonduren en weekenden te werken. Die extra’s vielen meteen weg zodra ik in de ziektewet terechtkwam. Het basissalaris dat ik overhield, was prima. Maar het tweede jaar blijft ook daar maar 70% van over. Dan is het geen overbodige luxe om een partner aan je zijde te hebben die ook een inkomen heeft. En heel fijn dat we al een koophuis hadden. Want met zo’n medische geschiedenis kom je er anders maar moeilijk tussen.”
Is het leven duur wanneer je ziek bent?
“Goedkoop is het in elk geval niet. Denk aan de talloze ritjes naar het ziekenhuis en parkeerkosten. Dat tikt flink aan. Daar kun je de gekste dingen nog bij optellen. Van een kookthermometer (want als leukemiepatiënt mag je alleen goed doorbakken vlees eten) tot ontsmettingsspullen. Maar bijvoorbeeld ook een nieuwe garderobe. Je ligt toch ineens het merendeel van de dag in bed. Dat doe je liever in een comfortabel joggingpak dan in je spijkerbroek. Ik had mijn eigen risico net het jaar voor ik ziek werd omhoog gegooid. Die € 885 die dat dus kostte, deed wel even pijn. Maar dat is niets als je ziet wat de totale kosten van mijn hele traject waren.”
Wat was de totale rekening van het ziekenhuis?
“Inclusief mijn stamceltransplantatie was die – schrik niet – € 380.000. Dan prijs je jezelf wel echt gelukkig dat je in Nederland leeft en de zorg zo goed geregeld is. Mijn eigen risico staat sindsdien weer op € 385, overigens.”
Heeft je ziekte je kijk op geld veranderd?
“Absoluut. Ik was echt een spender, maar kwam er al snel achter dat een buffer in zo’n situatie wel heel fijn is. Je denkt: ik ben jong en kerngezond, wat kan mij nou overkomen? Maar het gebeurt, daar ben ik het bewijs van. Als ik alleen was geweest, weet ik niet hoe ik er nu bij had gezeten. De leukemie heeft me doen inzien dat ik toch wat te nonchalant was als het op sparen aankwam. Inmiddels staat er dan ook meer op m’n spaarrekening dan ooit tevoren. De kanker is niet weg, maar het gaat nu goed met me. Ik kan weer redelijk veel, al wordt het nooit meer als voorheen. Hoe lang ik er nog ben, is niet te zeggen. De kans is aanwezig dat er ook ooit een (andere) vorm van kanker bij komt. Met die gedachte wil ik alles in elk geval goed geregeld hebben. Voor Erik en mijn dochters.”
En je man, is hij nog altijd zo’n superspaarder?
“Het grappige is dat mijn ziekte bij hem voor precies het tegenovergestelde effect heeft gezorgd. Hij was juist altijd enorm bewust met geld bezig. En ineens kwam het besef dat we maar één keer leven.”
Doen jullie nu weleens ‘gekke’ dingen waar jullie voorheen nooit geld aan uit zouden geven?
“Eens per jaar eten we bij een sterrenrestaurant, om het leven te vieren. Vorig jaar zijn we vier keer op vakantie geweest en heb ik een elektrische fiets gekocht. Door de leukemie lukt ‘gewoon’ fietsen niet meer; dan leg ik met liefde een paar duizend euro neer voor zo’n aankoop. En hetzelfde geldt voor kleding. Voorheen vond ik items bij budgetketens in de sale nog te duur. Nu kan ik onwijs blij worden van een mooie jurk waar een prijskaartje van € 100 aan hangt. We hebben een goede buffer voor noodgevallen en houden genoeg over. Waarom zouden we het niet doen? Al vind ik het tegelijkertijd ook nog altijd heerlijk om op de boodschappen te beknibbelen, hoor. We hebben wat dat betreft samen een perfecte balans gevonden in sparen en geld uitgeven aan dingen waar we gelukkig van worden. Want ik weet maar al te goed: morgen is je niet altijd gegeven.”
