Ruby (36) had het niet gemakkelijk thuis. Toen ze op haar zestiende uit huis ging, kwamen daar ook nog geldproblemen bij en ze belandde in de schulden. Toch heeft ze inmiddels een flinke spaarrekening.
Je bent op je zestiende uit huis gegaan. Wil je daarover vertellen?
“Ik zie mezelf nog vertrekken op mijn fietsje, vanuit een dorpje naar de stad, naar een maatschappelijk werker. Bij ons thuis was het geen veilige omgeving voor een jong meisje. Op een gegeven moment escaleerde het tussen mijn moeder en mij en heeft ze me uit huis gezet. Ik heb een maand of vier in de crisisopvang gezeten. En uiteindelijk bij begeleid wonen terechtgekomen.”
Hoe ben je in de schulden terecht gekomen?
“Ik kon niet met geld omgaan. Ik was alleen maar bezig met het vluchten voor mijn problemen, waardoor ik allerlei feestjes afging. En ik rookte als een schoorsteen – daar was ik uit pure ellende mee begonnen – terwijl ik helemaal geen geld had. De laatste dagen van de maand at ik alleen brood of pannenkoeken, maar ik rookte er geen sigaret minder om. In die tijd had ik een bijbaan, maar ik leende ook maximaal bij DUO. Ook had ik een persoonlijke lening afgesloten van € 5000.”
Het lijkt me moeilijk om uit zo’n situatie te komen.
“Ik zat een paar jaar achter de kassa bij een bouwmarkt, voordat de knop omging. Ik wilde mijn leven niet zo slijten, want het was zo saai daar! Dus ging naar de pabo en vond werk dat daarbij paste. Financieel ging het nog niet veel beter, want ik ging nog steeds veel uit. Toch lukte het na een tijdje om een huisje te kopen, dat vond ik heel stoer van mezelf. Maar dat kon alleen als ik geen schulden had. Mijn stiefvader – mijn moeder was voor de derde keer hertrouwd – heeft die daarom voor me afgelost. Eigenlijk raakte ik schuldenvrij door een huis te kopen.”
Wat lief van hem! Was dat een gift of heb je hem terugbetaald?
“Ik wilde hem zo snel mogelijk terugbetalen. Daarom nam ik een bouwdepot. Ik heb helemaal niet verbouwd, maar ik hoefde van de bank niet te overleggen wat ik met het geld deed. Ik heb er dus mijn stiefvader mee terugbetaald. Dat was een constructie die ik had bedacht.”
Dan had je wel een hogere hypotheek, denk ik?
“Ja, maar dat vond ik niet erg. Dat is ook weer een schuld natuurlijk, maar het voelt anders.”
Hoe zit het met je studieschuld?
“Die was oorspronkelijk € 42.000. Inmiddels heb ik de helft ongeveer afgelost. Tot en met 2026 betaal ik nog 0% rente. Dus nu los ik alleen af wat ik verplicht moet aflossen. Maar op het moment dat ik rente moet gaan betalen, ga ik daar misschien wel versneld aflossen.”
Inmiddels heb je een dikke spaarrekening, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
“Toen ik ging samenwonen heb ik mijn huisje verkocht met een paar duizend euro overwaarde. Ik had voor het eerst van mijn leven geld! Daarna werd het allemaal wat makkelijker. Mijn man had een lage hypotheek, iets van € 500 per maand. Wij werkten allebei fulltime – we verdienen ongeveer modaal – en dan gaat sparen hard. Daarnaast heb ik nog een side hustle als draagconsulent. Dat betekent dat ik ouders leer hoe ze veilig en ergonomisch een kindje kunnen dragen. En ik geef babymassages. Daar verdien ik tussen de € 250 en € 500 per maand mee. Ik spaar meestal € 700 per maand en stort daarnaast € 200 op mijn beleggingsrekening.”
Dat tikt lekker aan!
“Ja, ik wil een buffer hebben voor als er weer iets misgaat. Dat is mijn grootste financiële doel nu. Ik ga doorsparen tot ik € 10.000 heb, daar ben ik al bijna. Ook ben ik inmiddels begonnen met beleggen, daar wil ik me de komende tijd wat meer in verdiepen.”
Hoe voelt het om van schulden naar een fijne spaarrekening te gaan?
“Eigenlijk ben ik nog steeds altijd bang om zonder geld te zitten. Geldtekort is nu helemaal niet meer aan de orde, maar ik heb toch de angst dat het weer op raakt, dat ik het kwijtraak. Daar kan ik echt zenuwachtig van worden, vooral als we grote uitgaven moeten doen. Dan ga ik altijd voor de goedkoopste optie.”
Hoe kijk je nu terug op je financiële situatie van vroeger?
“Soms kun je gewoon heel erg pech hebben in het leven. Maar uiteindelijk moet je dan zelf de schouders eronder zetten en proberen iets aan de situatie te veranderen. Bij mij heeft dat ook jaren geduurd, maar je zult echt zelf iets moeten veranderen als je wilt dat je situatie verandert. Laat je koppie niet hangen.”
