Het is een jaar geleden dat Renée de vakantiewoning die ze verhuurde, verkocht. Kriebelt het alweer om nog eens zo’n investering te doen? Of is ze voorgoed genezen van dat idee?
Facebook herinnerde me eraan. Dat het alweer een jaar geleden is dat mijn man en ik onze recreatiewoning in Noordwijk verkochten. We verhuurden het appartement van bijna 100 vierkante meter aan vakantiegangers. En dat was een superfijne extra inkomstenbron. Ik schrijf dit nu op alsof wij altijd al die hard vastgoedbeleggers waren. Niet dus. Het was de eerste keer dat we zo’n, toch best spannende stap, maakten.
Lage rente, dus vakantiewoning?
Een paar jaar geleden was de rente extreem laag. Historisch laag, zelfs. We hadden gedurende de jaren veel extra afgelost op onze hypotheek. En daardoor dus ook veel overwaarde. Ik herken een mogelijkheid wanneer ik er een zie. Dus toen er een groot recreatie-appartement op Funda verscheen, liet ik de advertentie aan mijn man zien. Kijk nou! En het stond al tijden te koop. Ik snapte niet dat niemand erop aansloeg. Misschien kwam het door hoe het er toen uitzag. Het appartement had alles wat we in de vroege jaren ’90 mooi stonden. Vooral heel veel gele muren en kozijnen. Ook was de inrichting onhandig, waardoor er maar één slaapkamer in het appartement zat.
Muurtjes schuiven
Ik printte de plattegrond uit en tekende een nieuwe indeling. ‘Kijk,’ zei ik tegen Kasper. ‘Als je deze muur verplaatst, heb je twee slaapkamers en komt het geheel veel meer tot zijn recht.’ Hij is normaal degene die me afremt bij dit soort plannen. En dat is ook wel nodig. Nu was hij net zo enthousiast. We maakten een afspraak voor een bezichtiging en ook in het echt zagen we het helemaal voor ons. We belden onze hypotheekadviseur en die kon al snel vertellen dat we een deel overwaarde mochten opnemen voor dit project, met slechts 1,6% rente. Niet gek. We boden zelfs nog onder de vraagprijs en ja hoor, het was van ons.
Vakantiewoning: volgeboekt
Soms loopt een plan enigszins uit de hand. Een paar weken later stond het er vol met handige mannen, die van het gele hok een paleisje maakten. Ik shopte tweedehands en budgetvriendelijk een nieuwe inrichting bij elkaar. En binnen no time zat de kalender op Airbnb propvol. Het was gelukt! Ik weet nu: een vakantiehuis verhuren is een vak apart. Het ging hartstikke goed, maar echt leuk vonden we het niet. De inkomsten wel, maar het geregel niet per se. Zeker niet omdat ons eigen bedrijf (PorteRenee) ook veel aandacht vroeg.
Bord in de tuin
Dus, toen de prijzen van vastgoed een jaar later op het hoogste punt ooit stonden, besloten wij een bord in de tuin te zetten. De geïnteresseerden stroomden toe en we verkochten het met zodanig veel winst, dat we veel meer konden aflossen op de hypotheek dan we ooit leenden voor het project. De timing was goed, want niet lang daarna steeg de rente en daalde daarmee de interesse in het kopen van een vakantiewoning.
De tekst gaat verder onder de video
Beetje te wankel
En nu is dat dus alweer een jaar geleden. Kriebelt het niet, vroeg iemand me laatst. Om een nieuw project te doen. Ik geef toe: ik ben nog altijd Funda-verslaafd en check ook de vakantiewoningen geregeld. Maar de prijzen zijn nog relatief hoog en de rente is nogal gestegen. Dat maakt dat de maandelijkse kosten stijgen en dat moet je wel terugverdienen. Tel daar een wankele economie en onduidelijke vooruitzichten bij op en ik brand mijn vingers er voorlopig even niet aan. Zou dat veranderen? Dan zou ik het wel weer leuk vinden. Al weet ik nu: verhuren is niets voor mij. Aankopen en opknappen vind ik wel geweldig. Daarna word ik weer ongeduldig en heb ik zin in wat anders. Niet zo gek dus dat we inmiddels in ons eigen huis midden in een verbouwing zitten…
