Renée geeft haar twee zoontjes sinds een paar jaar zakgeld. En tegen ieder advies in, krijgen ze allebei evenveel. Ze legt uit waarom.
Ik heb iets eigenwijs gedaan. Iets tegendraads. Ik heb me niet gehouden aan een advies van het Nibud. Ja, dat is leven op het randje, hè? Het Nibud adviseert om kinderen vanaf 6 jaar zakgeld te geven. Ook vind je op hun website een mooi tabelletje met welk bedrag op welke leeftijd passend is. Wil jij je wel aan hun regels houden (of een beetje leidraad hebben) check dan wat zij over zakgeld schrijven, hier.
Elke zaterdag rijker
Zakgeld is bij ons een dingetje. Onze oudste, Cooper van 9, krijgt het nu sinds twee jaar. Eerst veel te onregelmatig in de vorm van muntjes, voor in zijn portemonneetje. We vergaten het vaak en dat werkte dus niet. Daarom hebben we nu een rekening voor hem geopend, waar we iedere week (automatisch) € 1,50 op storten. Hij weet heel goed dat hij elke zaterdag een beetje rijker wordt. Geen idee of het Nibud het een goed idee vindt om dat geld op zijn rekening te zetten, in plaats van het cash te geven. Mij leek het een goed idee, omdat digitaal geld de toekomst heeft. Natuurlijk geven muntjes en briefjes meer gevoel bij het geld, maar hij zal moeten leren om dat gevoel ook te hebben bij geld dat op zijn rekening staat. Ik vermoed niet dat hij op zijn 30e nog boodschappen kan afrekenen met contant geld.
Grote-mensen-wereld
Naast onze oudste zoon, hebben we nóg een ventje rondlopen. Bowie is vijf jaar oud, maar bijdehand voor zijn leeftijd. Dat komt ook door die oudere broer. Alles wat hij heeft en meemaakt, wil hij als kleine broer natuurlijk ook. Ook zelf naar de speeltuin, ook zijn A-diploma, ook met de grote jongens spelen. Dus ja, hij wilde ook zakgeld. Niet dat hij erom vroeg, trouwens. Wanneer zijn grote broer vroeg hoeveel hij nu op zijn rekening had staan, stond hij er nieuwsgierig naast wanneer we inlogden op de app. Ze zijn lief voor elkaar en overleggen heel schattig over wat ze van het geld gaan kopen. Des te oneerlijker voelde het dat Bowie niet elke week zakgeld kreeg.
Het is in de grote-mensen-wereld vaak zo dat je meer geld krijgt naarmate je ouder wordt. Ik vind dat een gek concept. Het gaat ervan uit dat je, wanneer je ouder wordt, ook beter in je werk wordt. Soms is dat zo, vaak genoeg ook niet. Waarom zou de 55-jarige medewerker die zich misschien niet verdiept in nieuwe technologie en dingen liever blijft doen zoals hij ze altijd deed, een hoger salaris moeten krijgen dan die 30-jarige medewerker die vooroploopt in veranderingen en oog heeft voor de toekomst van het bedrijf? Niet dat elke oudere werknemer zo is, hoor! En ook niet elke 30-jarige is waardevoller voor het bedrijf. Helemaal niet. Ik wil alleen maar zeggen dat leeftijd niet veel zegt.
Kinderen van hun moeder
Ik kom uit een ondernemersgezin. Mijn vader begon als bollenboer en handelde later in zonnebloemen, geteeld in Frankrijk en Spanje. Thuis leerde ik dat leeftijd niks van doen had met verdiensten. Wel hoe je presteerde, je creativiteit, kracht om te vernieuwen, je vastberadenheid en ga zo maar door. Dat waren factoren die uiteindelijk bepaalden of je weinig, veel of daar ergens tussenin verdiende. En dat wil ik ook mijn kinderen meegeven. Dat inzet (voor een groot deel) bepaalt of en hoeveel je verdient. Dat je daar zelf een rol in hebt en dat gaan zitten wachten tot je ouder bent, niet the way to go is. Inzet boven passiviteit.
Dus krijgt onze 5-jarige zoon ook zakgeld. Elke zaterdag € 1,50 automatisch gestort op zijn rekening. Hij mag zelf bepalen waar hij het aan uitgeeft. Hij heeft vooralsnog geen euro uitgegeven en volgt hierin zijn broer. Als hij met een idee komt voor een stuk speelgoed of een spelletje om te kopen, is hij meteen aan boord. Dat ze samen twee keer zoveel geld hebben, snappen ze inmiddels heel goed. Ook snappen ze dat spelletjes op Marktplaats een paar tientjes goedkoper zijn, en dat je van je samen gespaarde geld dan dus nog iets kan kopen! Het blijven kinderen van hun moeder, hè?
