Vanaf 1 januari houden wij een No-Buy New Year. We kopen niets nieuws (behalve ondergoed en, oké, een douchemat). Tijd voor een update.
Door Renée
Ik moet zeggen dat ik er een beetje tegenop zag om aan deze challenge te beginnen. Ik was heel enthousiast, maar wist: dit wordt veel werk. Even snel de winkel inrennen om op het laatste moment iets te kopen, is er niet meer bij. En ik geef toe: zo deed ik dat meestal. Ik ben een beetje chaotisch van aard en plannen is en blijft een uitdaging voor mij.
Kasper en ik hadden een paar redenen om deze uitdaging aan te gaan. Ten eerste vond ik dat er veel te veel nieuw spul in huis kwam. Speelgoed voor de kinderen, hebbedingetjes. Ondanks dat we erop letten, vond ik het nog too much. Ik dacht daarbij niet alleen aan de kosten, maar ook aan de impact op het milieu van al die (vaak in China gemaakte) meuk. En ten tweede, heel praktisch, aan mijn gebrek aan kastruimte. Bovendien werd ik gek van het opruimen van al die spullen, dus besloten we in december om voor een No-Buy New Year te gaan.
“Het valt me alles mee. Je kunt bijna alles tweedehands kopen”
Nieuwe spullen komen er niet meer in, al zijn er wat uitzonderingen. Zo kocht ik nieuw ondergoed. Ik weet dat dat ook tweedehands zou kunnen, zeker beha’s, maar voor mij is dat geen optie. Dat vind ik te persoonlijk. Hetzelfde gold voor een vloermatje in onze verbouwde badkamer. Dat tweedehands kopen, vond ik een beetje smerig. Verder hebben we sinds 1 januari helemaal NIETS nieuw gekocht.
Ik geef toe: het valt me alles mee. Ik zit veel op Marktplaats en Vinted en vind daar alles wat ik zoek. Zo scoorden we een badkamerradio, spijkerbroek en sjaaltje voor Kasper, een muts en sjaal voor mij, een boek voor Cooper en ga zo maar door. De tweedehandsmarkt is veel groter dan ik dacht. Je kunt bijna alles tweedehands kopen.
Ik moet zeggen dat ik voor mezelf nog geen kleding heb gekocht. En ook voor de kinderen niet. Daar zie ik nog het meest tegenop. Ik heb geen enorm uitgebreide garderobe en de kinderen groeien als kool, dus er zal binnenkort wat nieuws moeten komen. Ik merk dat ik dat steeds uitstel omdat ik het gedoe vind. Waar ik normaal gesproken bij één of twee winkels alles in één keer koop, is dat nu lastiger. Je kunt een kledingpakket kopen, maar dat is vaak niet helemaal naar mijn zin. Dus dan wordt het een broekje hier en een truitje daar. Dat kost tijd!
“Ik vraag me af: wil ik dit echt zo graag hebben? Het antwoord is dan vaak nee”
Dat ik tegenwoordig moet nadenken voordat ik iets koop, helpt enorm om impulsaankopen te voorkomen. Soms schiet er opeens in mijn hoofd dat ik iets wil hebben. Omdat ik er iemand over hoor of het op Instagram zie, bijvoorbeeld. Voorheen was ik dan misschien naar bol.com gesurft en had ik het gekocht. Nu gaat dat niet. Ik moet nadenken over hoe ik eraan ga komen en vaak is die tijd al lang genoeg om mijn enthousiasme te laten bekoelen. Dan denk ik: tja, wil ik dit echt zo graag hebben? Het antwoord is dan vaak nee.
LEES OOK: Gaaf voornemen: een No-Buy New Year
We merken dat alles tweedehands kopen erg snel werkt. Ik denk dat we dit ook na dit jaar grotendeels gaan volhouden. Het is beter voor het milieu en scheelt enorm veel geld. Kasper heeft een potje aangemaakt in zijn bankieren-app waarin hij geld zet dat hij bespaarde door iets tweedehands te kopen. Er zit na een maand al €250 in. Dat belooft wat voor de rest van het jaar.
Interessant? Bewaar de afbeelding hieronder op één van je borden op Pinterest!
