Son (53) had veel schulden, bij elkaar een ton. Maar begin dit jaar werd ze schuldenvrij verklaard en nu leert ze langzamerhand beter met geld om te gaan. Het lukt haar zelfs om een beetje te sparen van haar bijstandsuitkering.
Kun je vertellen hoe je aan een ton schuld komt?
“Ik heb nooit veel te besteden gehad. Tot 2012 werkte ik, eerst als orderpicker en later als heftruckchauffeur. Totdat ik deels arbeidsongeschikt raakte; ik heb veel verschillende lichamelijke gebreken. Zo zit ik in een rolstoel en heb diabetes. Omdat ik niet volledig werd afgekeurd, belandde ik in de bijstand. Ik raakte aan de drank en had relaties met mannen die meer geld uitgaven dan dat er binnenkwam. Rekeningen eindigden steeds vaker ongeopend op een stapel en zo liepen mijn schulden bij verschillende partijen op.”
Wat heftig. Op welk punt besloot je je schulden aan te pakken?
“Toen mijn laatste relatie uitging. Ik was al in therapie gegaan en gestopt met alcohol, de volgende stap was de schuldsanering in. Dat hield in dat ik een streng traject van drie jaar moest doorlopen om schuldenvrij verklaard te worden. Onder toezicht van een bewindvoerder moest ik zoveel mogelijk sparen voor schuldeisers en kreeg ik een minimaal bedrag aan leefgeld: dat begon met € 40 per week. Na 2,5 jaar bleek dat er weinig in mijn situatie zou veranderen, omdat ik de bijstand niet meer uitkom. Toen is mijn restschuld van € 76.000 kwijtgescholden.”
Je hebt dus een schone lei: gefeliciteerd!
“Dat was zó’n mooi moment, ik heb er hard voor gewerkt. Ik heb het meteen gevierd met gebak. Geen hele taart, maar twee stukjes. Voor mijn goede vriendin en mezelf. En ik heb mezelf een abonnement op Margriet cadeau gedaan.”
Dat klinkt fijn zeg. Abonnementen en luxere boodschappen zaten er denk ik jarenlang niet in?
“Klopt. Samen met mijn bewindvoerder bracht ik al mijn inkomsten en uitgaven in kaart en schrapte zoveel mogelijk kostenposten, zoals abonnementen. Kleding vond ik nog het lastigst: normaal gaf ik daar € 100 per maand aan uit. Inmiddels weet ik dat tweedehandskleding net zo mooi kan zijn. Ik werkte een tijdje als vrijwilliger in kringloopwinkels. Zodra zij daar over mijn situatie hoorden, mocht ik van alles gratis bij ze uitzoeken.”
Je begint je draai dus weer aardig te vinden, ook financieel gezien.
“Ja, ik wil nooit meer in de schulden terechtkomen! Daarom blijf ik voorlopig vrijwillig bij mijn bewindvoerder.”
Er lijkt nog wel een restschuld van € 900 open te staan, waar is die voor?
“Een klein jaar geleden ben ik verhuisd. Ik moest een verhuisbedrijf inschakelen, omdat ik zelf weinig kan vanuit mijn rolstoel. Iedere maand betaal ik € 50 af aan het verhuisbedrijf.”
Is je leefgeld inmiddels opgeschroefd?
“Ik heb nu € 70 per week voor boodschappen. Over het algemeen kom ik daarmee goed uit. In de supermarkt tel ik in mijn hoofd op aan welk bedrag ik zit. Soms moet ik wat terugleggen, soms blijft er geld over. Dat zet ik dan op mijn spaarrekening. Daar staat nu al € 15 op.”
Wat fijn dat je weer kunt sparen. Waar spaar je voor?
“Ik koop spulletjes, zoals stickers en mooi papier, voor mijn nieuwe hobby: scrapbooking (het maken en versieren van een plakboek, red.). En ooit wil ik mijn tuin laten opknappen. De tegels liggen los, de lelijke coniferenhaag wil ik vervangen door een schutting en ik wil planten en bloemen in potten.”
Ik zie dat je ook huisdieren hebt.
“Drie katten en een hond. Voor mijn huisdieren reserveer ik € 50 per maand en ik zit bij de dierenvoedselbank. Eens in de twee maanden komt er een pakket met brokken en snoepjes binnen voor mijn beestjes.”
Ik wist helemaal niet dat daar ook een voedselbank voor was. Ga je zelf eigenlijk ook naar de voedselbank?
“Nee, daar is mijn leefgeld te hoog voor. Ik ga wel iedere vrijdagochtend naar de oogsttuin in de buurt; die hebben twee meiden opgezet voor minima. Daar haal ik voor de hele week groenten en fruit, ik mag ook zelf in de grond wroeten. Ik eet altijd lekker veel groenten, vaak met rijst of aardappelen. Soms met een goedkoop stukje vlees erbij.”
Ga je ook weleens de deur uit voor een etentje of ander uitje?
“Uit eten ga ik niet en ik ben ook al jaren niet op vakantie geweest. Dat zit er financieel gewoon niet in. Van mijn vakantiegeld koop ik ieder jaar iets nuttigs, zoals een bed, koelkast of laptop. Ik doe wel aan sport: op maandagochtend ga ik biljarten met de meiden uit de omgeving. Ik ben de jongste, de oudste is 85. Dat is heel gezellig. Ach, ik heb niet veel geld nodig om me te kunnen vermaken.”
Mogen we ook in jouw kasboekje meekijken?
Meld je dan gerust aan voor deze rubriek
