Judith (45) hoorde vier jaar geleden dat ze niet lang meer te leven heeft. Toch werkt ze aan een financieel twintigjarenplan. Voor zichzelf en voor haar zoontje Bob, van vier. Als alleenstaande moeder wil ze hem goed achterlaten.
Er gaat vast van alles door je heen als je hoort dat je nog maar een paar jaar te leven hebt. Dacht je ook meteen aan de financiële gevolgen?
“Nee, eigenlijk niet, want ik had best een goede spaarrekening. Wel moest ik vrij snel stoppen met werken als verloskundige. Ik heb een ziekte aan de longslagaders, wat ook gevolgen heeft voor mijn hart. Met hartfalen kun je geen verloskundige zijn. In die tijd ging het heel slecht met me, ik kon niet eens een liedje zingen voor mijn zoon. Uiteindelijk ben ik voor bijna 100% afgekeurd. Ik werkte als zzp’er, maar gelukkig had ik een goede arbeidsongeschiktheidsverzekering.”
Wanneer begon je wel na te denken over geld?
“Toen ik mijn belastingaangifte deed in maart 2021. Ik krijg 80% van mijn inkomen van de verzekeringsmaatschappij. Dat leek mij een prima bedrag, want ik verdiende altijd goed. Maar ik had niet door dat ik daar veel meer belasting over moet betalen. Als je niet werkt, heb je namelijk geen recht op allerlei aftrekposten waar je als zzp’er recht op hebt en ook niet op arbeidskorting. Er bleef dus maar zo’n 50% over van mijn oorspronkelijke loon. Daar kon ik niet van rondkomen.”
Waarom lukte het niet meer om rond te komen?
“Ik woonde in een vrije sector huurwoning, waardoor mijn vaste lasten vrij hoog waren. Mijn huur alleen al was € 1.200. Met de uitkering van mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering was mijn inkomen te hoog voor sociale huur, maar ja, dit kon ik ook niet volhouden. Ik wilde niet te veel interen op mijn spaargeld, dus er zat maar één ding op: een huis kopen, zodat mijn vaste lasten omlaag zouden gaan. Al was dat niet makkelijk in Leiden, waar ik woonde, in m’n eentje.”
Is het toch gelukt?
“In november 2021 heb ik een huis gekocht. Maar wel in Dronten, omdat de huizen hier veel goedkoper zijn. Het was even slikken, want ik verhuisde van de stad waar al mijn sociale contacten wonen naar Flevoland. Als alleenstaande moeder die ook nog eens ziek is, is dat extra pittig. In Leiden konden mijn ouders, die inmiddels gepensioneerd zijn, bijvoorbeeld altijd oppassen of bijspringen.”
Heb je nu wel het huis dat je graag wilde?
“Ja, het is een twee-onder-een-kap woning. De lasten zijn een stuk lager dan in mijn huurwoning. Ik betaal nu € 700 aan hypotheek.”
Hoe lukte het om een hypotheek te krijgen?
“Dat was niet eenvoudig. Er was maar één partij die met mij in zee wilde, de rest zei meteen al ‘nee’. Voor die partij die ervoor openstond heb ik een financieel plan gemaakt, om te laten zien hoe ik het ga betalen. Omdat ik ben afgekeurd, ben ik verzekerd van een uitkering tot mijn 65e. Maar ik krijg pas AOW en pensioen op mijn 68e. Misschien ben ik er tegen die tijd al lang niet meer, toch heb ik in het plan beschreven hoe ik die jaren ga overbruggen.”
Oh, vertel!
“De looptijd van mijn hypotheek is dertig jaar, de rentevast periode twintig jaar, met een lage rente. Daarna staat er nog ongeveer een ton open, als ik niet extra aflos. Daarom ben ik nu structureel aan het beleggen. Ik heb uitgerekend dat mijn beleggingen tegen die tijd waarschijnlijk een ton waard zijn, waardoor ik dus in één keer mijn hypotheek zou kunnen afbetalen. Daarnaast heb ik eigen geld ingelegd toen ik het huis kocht, waardoor het risico voor de bank minder groot was, omdat het huis niet zo snel onder water komt te staan.”
Waar beleg je dan in?
“In aandelen, in crypto en ook een beetje in goud en zilver. Ik vind het een fijn idee om mijn geld te spreiden.”
Wat doe je als je beleggingen toch geen ton waard blijken te zijn tegen die tijd?
“Als ik geen ton bij elkaar heb belegd als m’n rentevastperiode afloopt, kan ik ofwel een nieuwe rente voor de resterende tien jaar afspreken ofwel mijn huis verkopen. Ik denk dat de overwaarde tegen die tijd hoog is, daar kan ik wel een paar jaar van kan leven, ga ik vanuit. Of het moet heel raar lopen met de huizenmarkt. Ik weet alleen nog niet waar ik dan zou gaan wonen.”
Betekent het dat je het nu krap hebt, zodat je dat geld bij elkaar kunt krijgen voor over twintig jaar, als je er misschien al niet meer bent?
“Ja, dat klopt. Maar ik zag geen andere oplossing. Ik ben alleen, dus ik moet het financieel zelf redden.”
Hoe doe je dat? Ben je veel aan het besparen?
“Vooral op boodschappen bespaar ik. Ik plan mijn maaltijden bijvoorbeeld aan de hand van wat ik vind in de afprijsbak. En ik verdien heel af en toe iets bij, met goedkeuring van mijn verzekering. Door bijvoorbeeld te mystery shoppen als ik daar puf voor heb. Of door online enquêtes in te vullen. Verder doe ik nog steeds leuke dingen met Bob, maar die hoeven niet altijd geld te kosten.”
Ik denk dat veel mensen met jouw diagnose niet zo’n toekomstplan zouden maken.
“Toen ik in 2019 de diagnose kreeg, zeiden ze dat ik nog zo’n drie tot vijf jaar zou leven. Dat is bijna voorbij. Gelukkig ben ik veel jaren stabiel geweest, nu gaat het helaas achteruit, waardoor ik na de zomer waarschijnlijk permanent aan een infuus moet. Dat beperkt me natuurlijk onwijs. Toch blijf ik positief. Ik heb hoop dat de medische wetenschap vooruitgaat, dat er betere medicijnen komen. Gelukkig wordt daar al veel onderzoek naar gedaan. Ik ben daarom ook nu bezig met een actie om door Nederland te fietsen en geld in te zamelen, voor dat onderzoek, samen met Bob in de bakfiets.”
Wat knap dat je de moed erin houdt.
“Ik krijg juist energie van mijn twintigjarenplan. Ik vind het leuk om met financiën bezig te zijn en iets voor de toekomst te doen. Is het niet voor mezelf, dan is het wel voor mijn zoontje.”
Doe je het deels voor hem?
“Zeker, hij is mijn enige erfgenaam. Alles wat ik nu spaar en beleg is uiteindelijk voor hem. Als ik toch eerder overlijd, is het geld dat vrijkomt als het huis wordt verkocht ook voor hem. Ik wil hem goed achterlaten. Dat doel geeft juist energie.”
