Na een financieel rijk leven stond Stella (56) opeens in de rij bij de Voedselbank. Hoewel ze zich toen schaamde, zet ze zich nu in om het taboe rondom armoede en schulden te doorbreken.
“Lange tijd kwam ik financieel niks tekort. Ik had een goede baan in de modebranche. Ik had veel vrienden en woonde met mijn toenmalige partner en twee kinderen in een fijn huis in Amsterdam. Over armoede dacht ik eigenlijk nooit na. Ik reed wel eens op mijn hippe bakfiets langs de Voedselbank en dan dacht ik: ik moet er niet aan denken om in die rij te staan. Niet veel later stond ik er zelf.”
Wat ging er mis?
“Het was een samenloop van omstandigheden. Mijn relatie liep stuk, ik raakte mijn baan kwijt en kwam in de WW terecht. Mijn ex-partner bleef in ons koophuis wonen en ik vertrok. Met lege handen. Ik had nooit nagedacht over het opbouwen van een reserve. Het was bij mij altijd vrijheid, blijheid. Ik werd ziek en het herstel duurde lang. Mijn uitkering stopte en ik ging de bijstand in. Ik had inmiddels flink wat schulden en zag nog maar één uitweg: schuldhulpverlening aanvragen.”
Hoeveel had je toen te besteden?
“Ik moest rondkomen van een paar tientjes in de week. Even een broodje bij de bakker halen of een goed stuk vlees bij de slager, zat er niet meer in. In plaats daarvan stond ik in de rij bij de Voedselbank. Iedere week kreeg ik houdbare producten en wat groente. Daar stond ik dan met mijn tasje in een vies en grauw, oud schoolgebouw. Ik schaamde me kapot. Ik stond nog liever in mijn nakie midden op straat dan in die rij. Op mijn kinderen maakte het veel indruk. Na 1,5 jaar kwam er een nieuwe regel: mensen die een kindgebonden budget ontvingen, konden geen gebruik meer maken van de Voedselbank. Dat gold ook voor mij. Ik moest dus alles weer in de winkels kopen. Dat maakte het nog lastiger.”
Werd je creatiever in bepaalde dingen?
“Ik spaarde voor uitjes en ging met de kinderen vaak naar de speeltuin. Dan nam ik broodjes mee, met een gebakken ei erop, bijvoorbeeld. Ik hou van koken en kan van een wortel nog iets spannends maken. We aten altijd gezond. Alleen kocht ik de producten nu niet in een dure supermarkt, maar op de markt, in een budgetwinkel of in één van de talloze Turkse winkeltjes die Amsterdam rijk is. Het kostte wel veel tijd. Kleding voor de kinderen kocht ik van de kinderbijslag. Inmiddels zijn ze pubers en krijgen ze dat bedrag als kleedgeld.
Voor mezelf vond ik dé perfecte rode lippenstift. Die kocht ik voorheen altijd van Dior of Chanel, maar ik kwam erachter dat er een prachtige schminklippenstift te koop was in de feestwinkel. Die kostte € 4,50 en omdat de dame van de feestwinkel mijn verhaal kende, kreeg ik ook nog een euro korting. Ik deed er heel lang mee. Ook de kaasboer kende mijn verhaal. Regelmatig stopte zij mij een stuk kaas toe of kregen de kinderen een tasje met gezonde lekkere dingetjes.”
Vertelde je je verhaal dan zo makkelijk?
“Nee. Ik raakte door de situatie steeds meer in een isolement, want ik had geen geld voor de meeste sociale dingen. Ik voelde me eenzaam en besloot op een gegeven moment mijn verhaal te delen op Facebook. Daarmee stelde ik me kwetsbaar op, maar het heeft me heel veel gebracht. Ik kreeg zoveel lieve reacties van mensen. En dat niet alleen, mensen stuurden boeken, kleding en cadeaus voor de kinderen. Ik schreef een keer dat mijn computer kapot was. Toen stond er een dag later een man voor de deur met een tweedehands exemplaar. Er was zelfs een dame die me een jaarabonnement gaf op de biologische slager bij mij in de buurt. Ik ben zo dankbaar voor die liefdadigheid. Het maakte die jaren leefbaarder. Er waren dankzij die hulp meer hoogtepuntjes, ook voor de kinderen.”
Hoe is het nu met je?
“Ik ben inmiddels vijf jaar uit de schuldsanering, maar nog steeds heb ik het financieel niet breed. Ik ben spreker en adviseur op het gebied van armoede, schulden en ernstige geldnood. Praten over geld in Nederland is taboe. Of je nu veel geld hebt of arm bent, het is gewoon geen onderwerp waar mensen over praten. En dat moet anders. Zeker als het gaat om armoede, schulden en de Voedselbank.
In 2021 is mijn boek ‘Armoede krijg je gratis’ verschenen. Een boek over armoede, maar vooral over mijn eigen ervaring. Met mijn boek en werk als spreker over schulden verdien ik wat geld, maar ik heb nog geen continue bron van inkomsten. Ik ben volop bezig met het opbouwen van een eigen bedrijf. ”
Ga je nu anders met geld om?
“Het belangrijkste is dat ik nu wel controle heb over mijn geld en geen schulden meer maak. Ik ben op veel vlakken rijker geworden. Ik waardeer wat ik nu heb veel meer dan toen het allemaal vanzelfsprekend was. Heel af en toe gun ik mezelf een kop koffie buiten de deur. Die smaakt echt veel lekkerder dan al die bakkies die ik in mijn oude leven achteloos dronk op het terras.”
