Op haar achttiende verruilde Sera (25) haar thuisland Indonesië voor de Hollandse klei om te studeren. Op haar ouders’ kosten. Inmiddels werkt ze fulltime en helpt zij haar vader en moeder in hun levensonderhoud.
Waarom koos je ervoor om in Nederland te gaan studeren?
“Als kind droomde ik er al van om later in het buitenland te studeren. Na mijn middelbareschooltijd ging ik me oriënteren en vond ik een Nederlandse hogeschool die een studiebeurs aanbood voor een IT-studie. Ik meldde me aan en werd toegelaten. Zonder die beurs zou ik € 8.000 per jaar kwijt zijn geweest aan collegegeld, nu kostte mijn studie jaarlijks € 4.000.”
Wat een grote stap op die leeftijd! Hoe betaalde je jouw studie?
“Ik kreeg elke maand € 600 van mijn ouders. Ze hebben hun leven lang gespaard om mijn studie en die van mijn broer te kunnen betalen. Voor hen was het een enorm bedrag. Je moet je voorstellen dat het minimumloon in Indonesië rond de € 300 netto per maand ligt. De kosten liggen ook lager: daar huur je al een woning voor € 60 per maand. Hier in Nederland huurde ik vijf jaar lang een kamer van drie bij drie meter voor € 245 per maand, om de kosten te beperken.”
Heb je eraan gedacht om een bijbaan te nemen?
“Het duurde even voor ik een werkgever vond die het papierwerk in wilde vullen voor een werkvergunning. Die vergunning is gratis, maar het duurt twee weken om deze aan te vragen. In mijn tweede studiejaar lukte het en verdiende ik met zestien uur kantoorwerk per week € 700 per maand. Daarvan betaalde ik mijn eigen collegegeld, eten en huur. Dat voelde goed.”
En toen je afstudeerde, vond je toen direct een baan?
“Ik had een afstudeerproject uitgekozen met zicht op een baan bij datzelfde bedrijf. Zodra ik mijn diploma had, ging ik er aan het werk. Ineens verdiende ik netto € 2.100 per maand. Ik was zo blij! Inmiddels ben ik van baan gewisseld: ik werk veertig uur per week als technisch consultant en verdien € 3.600 netto. Bizar! Ik blijf altijd tot laat op wanneer mijn salaris binnen moet komen, om mijn loonstrook te bekijken.”
Ben je bang dat het geld tóch niet gestort wordt?
“Ik groeide op in een land zonder sociale voorzieningen zoals we die hier kennen. Je móét een baan hebben om in je levensonderhoud te kunnen voorzien. Daar komt die onzekerheid vandaan. Ook al heb ik een vast contract.”
Dat gevoel zit diep, dus. Maar je ouders zullen vast trots op je zijn!
“Ja, en ze zijn opgelucht, haha. In de Indonesische cultuur is het gebruikelijk dat volwassen kinderen de kosten voor het levensonderhoud van hun ouders betalen zodra ze werken. Ik stuur iedere maand € 500 naar mijn ouders. Mijn broer studeert nog, in Maleisië. Dus ze hebben het geld hard nodig.”
Hoe voelt het om nu jouw ouders te onderhouden?
“Toen ik mijn eerste salaris kreeg, baalde ik. Mijn Nederlandse vrienden zeiden dat de financiële situatie van mijn ouders niet mijn verantwoordelijkheid is. Ik had weinig te besteden en kon niet sparen, zoals mijn leeftijdgenoten. Inmiddels kan ik het geld missen en voelt het goed om mijn ouders te kunnen helpen. Zij hebben ook in mij geïnvesteerd.”
En gaat jouw broer na zijn studie ook meebetalen?
“Hopelijk studeert hij over anderhalf jaar af. Dan kan mijn maandelijkse bedrag iets naar beneden worden bijgesteld. Gelukkig waren mijn ouders zo slim om ook te investeren in grond. Ze hebben nog één stuk grond over. Van de waarde daarvan zouden ze de rest van hun leven kunnen rondkomen. Maar grond wordt steeds meer waard in Indonesië, dus ze houden het voorlopig aan. Ook voor ons.”
Waar geef jij − naast de bijdrage voor je ouders − geld aan uit?
“Aan huur! Ik ben net verhuisd naar mijn eigen appartement en betaal nu € 1.200 alles inclusief. Verder geef ik graag geld uit aan etentjes en koffies voor thuiswerken in cafés. Ik nodig ook vaak vrienden uit bij mij thuis en dan is de regel: no Tikkie in my house! Zij zijn een beetje mijn familie hier.”
Mis je je familie en vrienden in Indonesië?
“Ja, ik bel mijn ouders iedere week. Soms twee keer. Nadat ik in Nederland aankwam, duurde het drie jaar voordat ik een ticket naar Indonesië kon betalen. Afgelopen jaar kon ik mijn ouders hierheen halen, dat kostte me € 5.000. Ik ben ook zes weken die kant op gegaan. Dat was een duurder grapje: € 8.000. Ook omdat ik mijn vrienden en familie vaak mee uit eten heb genomen.”
Wat fijn dat dat kon! Houd je eigenlijk nog geld over om te sparen?
“Met mijn verhuizing en de vliegtickets waren het dure maanden. Maar gemiddeld genomen spaar ik € 1.000 en beleg ik € 200 per maand. Ik heb nu € 12.000 aan spaargeld en beleggingen. Daar ben ik zo dankbaar voor. Voor mij is het een bizar bedrag. Ik denk dat ik uiteindelijk net als mijn ouders wil investeren in grond en een huis in Indonesië.”
Wil je ooit weer in Indonesië gaan wonen?
“Voorlopig blijf ik hier, totdat ik mijn pensioen op orde heb. Mijn beste vrienden wonen nu ook hier, ik vind het openminded karakter van veel Nederlanders erg leuk. Het leven is beter hier. Maar het eten… dat is zoveel beter in Indonesië! Haha, ja, ooit ga ik terug.”
Sera heeft een fijn gevulde spaarrekening. Benieuwd of jij nou veel of weinig spaargeld hebt? Check in de video hieronder jouw leeftijdscategorie en ontdek of je meer of minder dan gemiddeld op je spaarrekening hebt staan.
Vond je deze video nuttig? Top, kom ons dan op Instagram volgen, want daar delen we wekelijks heel veel handige video’s bomvol geldinspiratie, -informatie en -motivatie.
