Renée heeft financieel een slechte maand. Allerlei verwachte en onverwachte rekeningen plunderen haar spaarrekening. “Ik merk dat ik er een beetje moedeloos van word.”
Meestal hoor je mij als oprichter van PorteRenee alleen maar bemoedigende en positieve dingen over geld zeggen. Ik strooi met tips en tricks en probeer iedereen te enthousiasmeren. Maar de positiviteit is bij mijzelf even ver te zoeken deze week.
Ik ben namelijk het slachtoffer geworden van: rekeningen. Heel veel rekeningen. Ik noem er even een paar op. Het riedeltje begon met twee blauwe brieven. En ja hoor, dat betekende betalen. Het bedrijf had goed gedraaid en dus moest een groot deel van de ontvangen kinderopvangtoeslag terugbetaald worden. Geen misselijke bedragen, tezamen zo’n € 3.400.
Ook de loodgieter nog
Ik was niet meteen van mijn à propos door deze factuur. Ik wist van te voren wel dat we een deel terug zouden moeten betalen en probeerde er iets positiefs van te maken. Dan hadden we het met ons bedrijf dus goed gedaan. Maar dit bedrag viel me toch wel heel erg tegen. Ik volgde mijn eigen tip, maakte een plan om het gigantische bedrag terug te betalen en ging lekker door met mijn dag. Dankbaar ook nog dat ik überhaupt de mogelijkheid had om zo’n bedrag meteen terug te betalen.
Maar in de dagen erna volgden nog veel meer rekeningen. Van de loodgieter vanwege een verstopte afvoer. Van de tuinman voor gepland onderhoud. Er moest een boom gesnoeid worden, wat planten vervangen omdat ze de natte grond in onze tuin niet hadden overleefd en ons schuurtje was wat verzakt en moest weer recht gezet worden. Dat had ik natuurlijk zelf kunnen doen, maar de afspraak stond al een jaar. Geen onverwachte kosten, maar wel kosten.
Meer rekeningen
De lijst gaat nog verder met extra kosten voor schoolreisjes, reparaties en de APK van onze auto, die natuurlijk ook wat duurder uitpakte dan gedacht. Als je eenmaal in zo’n negatieve geldspiraal zit, lijkt het namelijk wel alsof alles tegelijk komt. Dat noemen ze dan de Wet van Murphy. Nou, ik vind die wet heel stom!
Op een chagrijnige ochtend besloot ik: zo niet langer. Ik moet hier een positieve draai aan geven om niet in mijn eigen negativiteit te verzuipen. Dus ging ik met manlief aan tafel en spreidde alle te betalen facturen over tafel. We bepaalden welke facturen we meteen zouden betalen: de kleintjes. En maakten een aflosplan voor de grotere: Belastingdienst.
Weg onrust
Voor het verhaal zou het mooi zijn als ik nu zou zeggen: en daarna scheen de zon weer. Nee, ik was daarna nog altijd chagrijnig over al die rekeningen. Maar de onrust was ik wel kwijt. En we spraken af: geen extra kosten meer. Oké, die onvoorziene doe je niks aan. Maar even geen extraatjes. Het wordt zomer, de zon gaat schijnen, we hebben een heerlijke tuin. Daar gaan we voorlopig maar eens gratis en voor niks van genieten.
