‘Jij bent dus iedere middag vrij?’ vroeg mijn gesprekspartner verbaasd. Ik knikte. ‘Dus je bent 33 jaar en eigenlijk al met vervroegd pensioen?’ Ik moest er een beetje om lachen, maar ze had wel gelijk. Toen wilde ze natuurlijk weten hoe ik dat voor elkaar kreeg. Ik vertel het je allemaal.
Vorige week heb ik een hele middag doorgebracht op onze loungebank in de tuin. De kinderen vermaakten zich met steentjes en water en ik lag toe te kijken. Volgens mij ben ik de hele middag maar één keer opgestaan, voor een ijsje. Ik voelde me na die dag zo relaxed. En dankbaar ook! Dat dit gewoon kon. Het is niet elke dag zo, hoor. Wel vaker dan vroeger. Zo ziet mijn week er sinds ik ‘vervroegd met pensioen’ ging, uit: op woensdag en vrijdag ben ik vrij. Op maandag, dinsdag en donderdag werk ik maximaal tot 15 uur. Soms pak ik tussendoor nog een uurtje mee. Dat is het. Verder is mijn leven gevuld met een huishouden runnen, met twee kleine kinderen en een man en ook gewoon meer dan genoeg chillen.
Lees ook: Op je 30e met pensioen. Het kan!
Ooit maakte ik werkweken van 50 uur. Soms wel 60, als ik alle avonduren waarin ik werkte ook meetel. Oh, en alle nachtelijke uren waarin ik wakker lag, omdat ik aan mijn werk dacht. Ik verdiende bakken met geld. Mijn top was een omzet van 80.000 euro in een jaar. En dat als zzp’er. All by myself. En ik gaf het geld net zo hard weer uit. Tot ik een boek las over het aflossen van je hypotheek. Zonder er echt bij na te denken, griste ik het uit de kast bij de Ako op het station. Geen idee waarom het me zo aansprak. Ik was voor die tijd nooit bezig geweest met het onderwerp. Toen ik de titel zag: hypotheekvrij, dacht ik opeens: Dat wil ik! Dat is nog eens een gaaf doel. Niet 30 jaar doen over het afbetalen van je hypotheek, maar dat veel sneller doen. Ik ben wel van de uitdagingen en van deze kreeg ik kriebels in mijn buik.
Ik had het boek binnen een dag uit. Ik had iedere letter opgezogen. Er volgden nog meer boeken, zoals Eigenwijs je Hypotheek aflossen van Marieke Henselmans..Thuis ging ik aan mijn bureau zitten en zocht op hoe het nu precies stond met mijn hypotheek. Hoeveel schuld had ik nog? Hoe hoog was de rente ook alweer? Hoeveel betaalde ik nu per maand af en hoeveel rente? Ik viel van mijn stoel, vooral van die laatste bedragen. Ik betaalde zo weinig aflossing, nog geen 400 euro per maand. Terwijl er genoeg geld binnen kwam om meer af te betalen dan dat. Waarom deed ik dat dan niet? Zo stom! Ik belde meteen de bank om het te regelen. Ik deed een extra aflossing van 5.000 euro, van mijn spaargeld. Daarna loste ik iedere maand 500 euro extra af. Best geld, maar ik had nog niet zulke hoge vaste lasten, nog geen kinderen en mijn werk liep goed. Dus: waarom niet?
Mijn hypotheek kromp en kromp. En ik raakte enthousiast over besparen. Als ik al 500 euro extra kon aflossen zonder echt te besparen, hoeveel zat er dan nog meer in het vat? Ik maakte, voor het eerst in mijn leven, een duidelijk overzicht van mijn inkomsten en uitgaven. Wat verdiende ik nu precies en wat gaf ik uit? En waar ging dat geld eigenlijk naartoe? Ik schrok van wat ik zag, toen ik eenmaal klaar was met mijn excelsheetje vullen. Mijn uitgaven lagen tegen de 3.000 euro per maand aan. Wow! Ik had geen idee. Dat vond ik echt teveel. Dus ging ik schrappen. Eerst maar eens kijken wat ik nu echt nodig had en wat niet. Ik sneed in mijn verzekeringen. Hoezo had ik een telefoonverzekering terwijl ik genoeg spaargeld had om een nieuwe te kopen, mocht er iets mee gebeuren? Alle overbodige kosten eruit, dus. Ik koos voor een goedkopere auto. Ik zegde alle abonnementen op. Mijn mobiele telefoonabonnement schroefde ik terug naar 9 euro per maand. Mobiel internet eruit, want ik werkte toch voornamelijk thuis. Op boodschappen wist ik 150 euro per maand te besparen, vooral door beter te plannen en echt een goed een lijstje voor de hele week te maken.
Met de hand op de knip houden erbij (dus niet meer zoveel onzin-uitgaven doen) wist ik iedere maand zo’n 500 euro te besparen. Drie keer raden wat ik met dat geld ging doen? Extra aflossen op de hypotheek natuurlijk. Het mes begon al snel aan twee kanten te snijden. Door te besparen hield ik meer geld over, wat ik afloste op mijn hypotheek, waardoor de maandlasten daalden en ik dus nog lagere lasten kreeg. Iedere maand werden – tot mijn grote enthousiasme – mijn rekeningen lager. In het begin was het plan niet eens perse om zo jong al gedeeltelijk met vervroegd pensioen te gaan. Dat ging als vanzelf. Toen werken puur voor geld niet meer zo nodig was.
Ik merkte dat 50 uur per week werken me steeds meer tegen ging staan. Waar deed ik dat voor? Wilde ik aan iemand bewijzen dat ik succesvol kon zijn? En veel geld kon verdienen? Waarom moest ik nog zoveel geld verdienen, nu mijn vaste lasten zoveel naar beneden waren gegaan. Toen begon ik met het idee te spelen om minder te gaan werken. Eerst maar eens de avonden weer terug claimen voor mezelf. Zo ging ik naar 40 uur, misschien 36. Nu, een jaar op vijf later, werk ik nog maar (ongeveer) 25 uur per week. Mijn man doet hetzelfde.Hij komt, schat ik, aan dezelfde uren. Van die inkomens redden we het makkelijk samen. We hebben inmiddels (zoals ik al eens eerder vertelde) een ton afgelost op ons huis. (Ja, jij kunt dat ook. Lees dit maar)Â Onze totale vaste lasten, met twee kleine kinderen, liggen net iets boven de 2.000 euro per maand, voor alles.
Lees ook: Uitgerekend: Dit levert extra aflossen op je hypotheek precies op
Dus nu zijn we met vervroegd pensioen. En we zijn nog niet eens 40. Het is zo fijn om wat meer rust te hebben in je leven. Niet iedere dag te jakkeren, in de file, altijd racen, net op tijd (of te laat) je kinderen ophalen bij het kinderdagverblijf. Juist nu ik in de dertig ben, kan ik wat extra vrije tijd goed gebruiken. Er moet zoveel in deze fase van het leven. Door wat minder te gaan werken, wordt dat veel beter behapbaar. Wij hoeven geen schema’s te maken voor wie, wat, waar en wanneer moet zijn. Het gaat allemaal wat relaxter. In Amerikaanse verhalen over vervroegd pensioen, lees je altijd dat mensen de wereld rond zijn gaan trekken. Ze wonen op een onbewoond eiland of lezen de hele dag alleen maar boeken in de tuin. Niks voor mij. Mijn leven gaat gewoon door. Met ons gezin, met werk, met sociale dingen. Alleen is het, dankzij de financiële keuzes die wij maakten, net even wat minder druk. En dat is fijn.
