Waar doet ze het van? Dat willen we stiekem graag van andere mensen weten. Iedere dinsdag laat iemand ons meekijken in haar kasboekje. Deze week vertelt Margaret hoe het is om als alleenstaande moeder en ondernemer rond te komen.
NAAM Margaret (38) eigenaar lingeriewinkel, fulltime
RELATIE gescheiden
KINDEREN drie zoons, 13,11 en 9 jaar
NETTO-INKOMSTEN
Salaris: €2100 netto
TOTAAL €2100
VASTE LASTEN
Huur €650 (appartement boven de winkel)
Boodschappen €350
Gas, water en licht €185
Tv/Internet €52
Mobiele telefoon €50
Verzekeringen €372
Tijdschrift abonnementen €16,50
Auto €233 (inclusief benzine)
Krant €23,95
Goede doelen €15
TOTAAL €1947,45
Spaarrekening €2500 privé, €10.000 zakelijke spaarrekening
Schulden €650 (roodstand)
Hoe gaan de zaken?
‘Redelijk. De crisis ligt achter ons en dat merk ik. Mensen geven wat meer geld uit. Mannen kopen mooie lingerie voor hun vrouw, vrouwen hebben weer financieel de ruimte om een mooi setje voor zichzelf te kopen. Ik ben stiekem best trots dat ik de crisis overleefd heb. Het was een paar keer op het randje, hoor. Maar ik heb de laatste tien jaar hart en ziel in mijn winkel gelegd en wilde niet zomaar de handdoek in de ring gooien. Het is mijn kindje. En je kindje doe je niet zomaar weg.’
Hoe bepaal je als baas van je eigen winkel, wat je salaris is?
‘Dat is een combinatie van: wat heb ik nodig en wat wordt er omgezet in de winkel. Ik kan mezelf wel 5000 euro per maand uitkeren maar dan is mijn winkel binnenkort failliet. Van wat ik verdien moet ik het grootste deel weer investeren in mijn zaak. Inkoop, huur van het pand, salarissen van twee parttime verkoopsters die ik in dienst heb. Daar gaat het grootste deel naartoe. In principe keer ik mezelf 2100 euro netto uit, iedere maand. Daar kan ik mijn vaste lasten van betalen en nog wat extra’s voor mezelf en mijn drie kinderen. Rijk ben ik niet, al denken mensen dat vaak wel als ik vertel dat ik een eigen winkel heb. De werkelijkheid is minder rooskleurig. Ik werk eigenlijk altijd. Ook als de winkel dicht is, ben ik nog bezig. Met de administratie, met voorbereiding van inkoop of ik ben op beurzen waar ik de laatste trends in lingerie bekijk. Het gaat altijd door. Op kantoor trek je na acht uur de deur achter je dicht, dat heb ik nooit. Het is niet erg. Mijn werk is ook mijn passie, dus het voelt niet altijd als werken.’
Lees ook: Eve wist bijna 100.000 euro bij elkaar te harken
Denk je wel eens: ik gooi de handdoek in de ring en ga lekker in loondienst?
‘Ja, haha. Dat denk ik een paar keer per jaar. In januari eigenlijk altijd, omdat dat standaard een slechte maand is. Dan maak ik aan het einde van de maand de balans op en zie dat ik amper geld verdiend heb, maar wel keihard heb gewerkt. Dat hoort erbij wanneer je een eigen zaak hebt. Sommige maanden zijn vette maanden, sommige hele magere. Dat went nooit. Een slechte dag, week of maand is niet motiverend, natuurlijk. Als je bij een baas werkt, krijg je altijd betaald. Ook wanneer je ziek bent of wanneer je een slechte dag hebt en er eigenlijk weinig uit je handen komt. Als eigenaar van je eigen toko word je heel sterk afgerekend op hoe je presteert. Voel ik me lekker en help ik een klant daardoor heel goed, dan verkoop ik misschien drie bh’s met slipjes erbij. Zit ik niet lekker in mijn vel, dan is de kans een stuk groter dat iemand zonder aankoop de winkel weer verlaat. Natuurlijk ben ik professioneel en probeer ik mijn privé de zaken niet te laten beïnvloeden. Maar ik ben een mens, met ups en downs,
en dat voelen klanten.’
Waar ben jij verzekerd? Via welke broker beleg jij? Hoe krijg je je vaste lasten zo laag?
Ik kreeg deze vragen zo vaak, dat ik besloot het voor eens en voor altijd op te schrijven.
Ben je een spaarder?
‘Ik moet wel. Iedere maand zet ik een vast bedrag weg, op een zakelijke spaarrekening en op een privérekening. Dat eerste bedrag is als appeltje voor de dorst. Bijvoorbeeld wanneer ik een slechte periode draai, maar wel inkoop voor de winkel moet doen. Dan haal ik geld van die rekening af. De privérekening is voor wanneer ik het privé niet red. Als ik niet veel verdien en toch een cadeautje voor de verjaardag van één van mijn zoons wil kopen, bijvoorbeeld. Ik heb altijd gezegd: zij hoeven er niet onder te leiden dat ik zo graag zelfstandig ondernemer wil zijn. Verder dan af en toe te roepen: ik stop ermee, kom ik niet, hoor. De boel echt opheffen, dat zal ik nooit doen. Nou ja, zeg nooit nooit. Als het echt niet meer loopt, dan moet ik wel. Ik leef voor mijn kinderen en voor mijn zaak. Ik hou van wat ik opgebouwd heb, al is het niet altijd makkelijk.’
Lees ook: ‘We raakten tegelijkertijd werkloos’
Geef je veel geld uit aan je kinderen?
‘Mijn jongens zijn niet verwend. Ze zijn de helft van de tijd bij mij en de helft van de tijd bij hun vader. Aan alimentatie doen we niet. We betalen gewoon allebei de helft van wat de jongens kosten. Zakgeld, kleding, schoolkosten verdelen we. Daar is nooit gedoe over, gelukkig. Mijn zoons zijn alledrie ijdel. Ze houden van mooie spulletjes en kleding. Hebben ze van mama, denk ik. Maar daar zullen ze toch echt zelf voor moeten werken. Ze grappen wel eens dat ze willen dat ik een kledingwinkel voor mannen begin, daar hebben zij tenminste wat aan. Aan een winkel vol lingerie niet. Ik zeg dat dat, zodra ze vaste vriendinnetjes krijgen, wel anders wordt. Dan komen ze bij mama wat moois halen voor hun meisje. Al giechelen ze daar nu vooral nog om.’
