Onze baby was 5 maanden oud toen we op het vliegtuig naar Curaçao stapten. Voor onbepaalde tijd gingen we op het eiland wonen. Een droom die uitkwam. Wie wil dat nou niet? Dus deel ik wat dat ons kostte.
Ik kijk al een tijdje uit naar het schrijven van deze post. Omdat het een excuus is om weer even naar die prachtige foto’s die we daar maakten te kijken. Ik heb er hier in huis een staan van mijn man en zoontje, toen nog net 1 jaar oud. Ze kijken samen hoe de zon ondergaat, met hun voetjes in het zand. Wanneer ik naar die foto kijk, smelt ik. Dan denk ik niet aan de muggen, de eeuwige hitte waardoor het zweet altijd op mijn voorhoofd stond. Ik zie alleen die blije hoofden. Want op het moment van die foto was het werkelijk een droom die uitkwam. Het gevaar van die foto is dat het weer gaat kriebelen in mijn buik. Dat ik weer naar het buitenland wil. Mijn man heeft die droom zeker nog, check deze post maar. En als ik die foto zie, wil ik ook wel weer. Niet voor altijd, gewoon voor een paar jaar. Maar het leven is anders nu de kinderen naar school gaan. Je pakt niet zomaar je spullen en stapt op het vliegtuig. Misschien ooit weer, wanneer het in ons leven past.
We bleven uiteindelijk twee jaar op het zonnige eiland. Een tijd om nooit meer te vergeten. We hebben zo genoten. Van de zon en zee, van luieren op de porch. Het was ook hard werken, hoor. Mijn man presenteerde daar de ochtendshow bij het grootste Nederlandstalige radiostation genaamd Dolfijn FM. Het was supervroeg opstaan en hard werken voor weinig geld. Want ja… guldens. Het leven is er wel duur, omdat op een eiland alles moest worden ingevoerd. Aan boodschappen betaalden we ons werkelijk de blubber. Er is op het eiland een Albert Heijn, al heet hij officieel Van der Tweel. Vind je die supermarkt in Nederland duur, dan schrik je je op Curaçao rot. Ik herinner me nog dat een pak vla (import natuurlijk) 8 gulden (€3,60) kostte. Druiven? Dat werd door de prijs een delicatesse. Alles wat vers was, was duur. En op Curaçao groeide niet zoveel, dus you do the math. Andere zaken waren weer veel goedkoper. Benzine bijvoorbeeld. Ik reed daar in een Mitsubishi Outlander. Een enorme auto. Heerlijk vond ik dat, al denk ik nu: mijn god, het milieu. Voor het benzinegeld hoefde ik het niet te laten. De literprijs weet ik niet meer precies, maar het was een schijntje van hier.
Voor ik vertel wat onze kosten daar waren, nog even over het emigreren zelf. Dat kostte ons niet meer dan een ticket en een betaling voor papieren van een paar honderd euro per persoon. We namen niks mee, behalve vijf koffers. Waarvan er waarschijnlijk twee gevuld waren met babyspullen. Dat waren niet de grootste kosten.
Dit waren onze maandelijkse leefkosten
Omgerekend van guldens naar euro’s. Weet wel: de salarissen liggen daar op ongeveer de helft van wat we in Nederland verdienen.
Huur €900
We woonden voor dit bedrag in een wat we in Nederland vrijstaand huis zouden noemen. Maar je hebt op Curaçao niet veel anders. Tropenvilla is misschien een beter woord. We hadden twee grote slaapkamers, een woonkamer, een badkamer, een open keuken, een gigantische porch en een tuin helemaal rondom vol met de mooiste bomen en een buitenkeuken waar we konden barbecueën.
Elektra en water €300
Dit vond ik toen heel veel geld, maar we gaan in Nederland ook aardig deze kant op. Elektriciteit is op de rots echt duur. En als je de airco ook nog laat draaien, loopt het helemaal snel op. In het begin kregen we weleens een rekening van 700 gulden (€317). Toen begreep ik nog niet zo goed dat vergeten om de airco uit te zetten, op het eiland een dure grap is.
Gas €10
En ja, dit is weer ontzettend goedkoop. We kochten losse gastanks, die we aan de buitenkant van ons huis via een slang verbonden aan het gasfornuis. Was de fles op? Dan moest je een nieuwe halen of bestellen en ‘m zelf verwisselen.
Verzekeringen €110
De zorgverzekering verliep voor een deel via mijn man’s werkgever. We hadden twee auto’s, een wa-verzekering en nog wat kleine verzekeringetjes erbij. Volgens mij is dit niet heel anders, qua kosten, dan in Nederland.
Boodschappen €550
Om dit maandelijkse bedrag te halen, moest ik heel hard mijn best doen. In het begin zat ik soms op €700-800 per maand. Man, o, man. Je boodschappen budgetteren is op Curaçao echt een must. Anders ga je er failliet aan. Sommige dingen die je in Nederland zonder nadenken in je mandje gooit omdat ze niet duur zijn, kosten daar de hoofdprij. Dus dan maar wat minder vaak. Tenminste, die keuze maakte ik.
Schoonmaakster €100
Ja, dit is natuurlijk een schijntje. Onze schoonmaakster Loretta vroeg 50 gulden voor een ochtend van 4 uur. Dat is zo’n €25, omgerekend. Ik heb daarna nooit meer een schoonmaakster gehad die zo keihard werkte als zij. We zijn nog altijd bevriend op Facebook en hebben af en toe contact. Foto’s van mijn kinderen doen het bij haar altijd erg goed.
Mobiele telefoon €20 (beltegoed)
We wilden allebei geen telefoonabonnement. Op Curaçao is ieder contract dat je wilt afsluiten een gedoe. En wie moesten we nou bellen? Met Nederland belden we via Skype, verder ging je gewoon bij mensen langs of je stuurde een appje via de wifi. We zagen elkaar bovendien zoveel dat er amper tijd was om te bellen. Dus hadden we allebei beltegoed op onze ouderwetse telefoon. Ik had ook geen internet op mijn telefoon. Helemaal prima!
Benzine €180
Dit bedrag was voor twee auto’s, per maand. Op Curaçao doe je alles met de auto. Het is te heet om te lopen of te fietsen. Openbaar vervoer kan wel, maar met een kind koos ik voor de auto. Mijn man reed iedere ochtend naar zijn werk (10 minuten) en we gingen in de middag vaak wat leuks doen. Er is ook niets écht ver rijden, dat scheelt.
Internet €38
Weken hebben we moeten wachten tot het internet naar behoren werkte. Er moest een kabel onder de grond worden aangelegd, over het huis heen. Wat een gedoe. Maar uiteindelijk werkte het. En zat ik in mijn werkkamer stukken te schrijven voor Nederland. Hoppa, zo via de mail die kant op. Internet maakte dit leven mogelijk voor ons. Dus dat was die €38 per maand meer dan waard.
Tuinman €100
Bij ons huis zat een flinke tuin die onderhouden moest worden. We hadden bananenbomen en mangobomen. Maar ook de kokosnoten moesten af en toe ‘geleegd’ worden, om te voorkomen dat iemand er een op zijn kop kreeg. Ik vergeet nooit meer hoe mijn man en zoon samen mango’s uit de boom visten. De oogst daarop hadden we een speciaal net ervoor. Dat ging een stuk makkelijker.
Kinderdagverblijf €100
Zooooveel goedkoper, weet ik nu. Betaal je in Nederland met twee kinderen zo 1.000 euro. Ik betaalde daar €100 voor vier ochtenden opvang voor één kind. Kinderopvangtoeslag bestaat daar niet. Het was een simpel, maar leuk kinderdagverblijf, waar ze fruit aten, buiten speelden en tussen de middag een dutje deden op een stretcher. Meer had mijn kind niet nodig. Nou ja, wel een beetje zonnebrand 🙂
Interessant? Bewaar de afbeelding hieronder op één van je borden op Pinterest!
