De tuin van Renée heeft nogal last van water. Zo erg zelfs dat er nu écht iets aan moet gebeuren: “We proberen het op een betaalbare en groene manier op te lossen.”
In onze achtertuin leven allerlei diertjes. Natuurlijk onze eigen kippen. Daar hebben we bewust voor gekozen. Maar ook kikkers, libellen en muggen hebben hun weg naar onze tuin gevonden. Op zich heel gezellig (behalve die muggen dan) maar een moeras is niet het beeld dat ik heb bij een leuke achtertuin. Ik zie mijn kinderen er graag lekker voetballen en dat gaat niet, want het is er veel te nat.
“Water is het probleem waar we straks allemaal mee te maken krijgen,” zuchtte de hovenier toen hij bij ons kwam kijken. Ik kreeg er een beetje een somber gevoel van. Nu ligt onze tuin op afgegraven veengrond en liggen we ook nog eens een stuk lager dan onze buren. Zij hebben allemaal hun parkeerplaatsen en tuinen betegeld. Wij zijn eigenlijk het enige stukje groen dat nog over is. Ik weiger om mee te gaan in die concrete jungle-trend. Ik vind een groene tuin een leuke tuin. Maar ja, nu groeien er vooral waterplanten. Wonderlijk toch hoe de natuur werkt: als vanzelf stonden er opeens grote pluimen met riet achter in de tuin. Ze hadden hun wortels lekker in het water gestoken en groeiden als kool.
Maar de hovenier was niet alleen maar negatief, hoor. Ik betrapte hem zelfs op een kleine twinkeling in zijn ogen, bij het idee om dit probleem-gebied voor ons aan te pakken. “We kunnen natuurlijk met pompen gaan werken, die het overtollige water naar voren brengen en het daar afvoeren via de hemelwaterafvoer. Maar…” hij liet een stilte vallen, terwijl hij met de neus van zijn schoen nog eens in onze drassige grond poerde. “We kunnen het ook ecologisch oplossen.”
Film
Mijn man haakte meteen aan op die opmerking. We keken afgelopen week voor de tweede keer de film The Biggest Little Farm. Die gaat over een stel dat de stad verlaat en een ecologische boerderij gaat runnen. Het idee is dat natuur vanzelf in balans komt, wanneer je diversiteit toepast. Dingen als bestrijdingsmiddelen, pompen en andere invloeden van buitenaf zijn dan helemaal niet meer nodig. Bladluis wordt opgegeten door lieveheersbeestjes. En de ratten worden een maaltje voor de uilen. Zo is de cirkel van de natuur – met een beetje hulp – weer rond.
Nattigheid
De hovenier liet zijn creativiteit erop los. Hij kwam met een idee voor een mooie, groene wateropvang in de tuin zelf. Dan konden we het opgevangen water weer gebruiken om de tuin mee te besproeien in droge periodes. Wij vonden het een superplan. Hij noemde uit zijn hoofd allerlei planten op die smulden van natte grond zoals wij die hebben. Ook wilde hij graag planten toevoegen die het water zuiveren. Vol enthousiasme vertelde hij over de resultaten die hij daarmee op andere plekken had bereikt. Want ja, een overschot aan water, was niet alleen bij ons een probleem. Meer en meer tuinen kampen ermee.
Ik ben en blijf natuurlijk van de centjes. Dus ook dat onderwerp moest besproken worden. De ecologische en groene optie bleek een stuk goedkoper dan de optie waarbij de halve tuin open moest voor een aansluiting op de afvoer. Hoera! Twee vliegen in één klap. We laten de natuur zoveel mogelijk haar gang gaan, al is het straks hopelijk zonder extreem natte voeten. De kikkers mogen van mij trouwens best blijven. Over de muggen ben ik minder enthousiast. Maar laten kikkers nou net weer muggen eten. En zo is de cirkel weer rond.
