Anita (33) en haar man Dirkjan (38) hechten meer waarde aan tijd met hun gezin dan een volle spaarrekening. En dus werken ze allebei parttime. Alvast een klein beetje pensioen, zou je kunnen zeggen. Toch lukt het ze ondertussen om flink extra af te lossen én spaart het stel voor een reis naar India met hun drie kinderen.

“Elke dag als ik opsta denk ik ‘wat heb ik toch een mooi leven’. Financieel gaat het ons voor de wind. We zijn dolgelukkig met onze tussenwoning op 50 meter van de heide, met tweedehands plantjes voor het raam en drie paar handen die de ramen weer vies maken. Echte rijkdom.”
Heb je die instelling altijd al gehad?
“Dat is met de jaren gegroeid. Tijdens de zwangerschap van onze oudste – ik was toen 22 – beseften we dat we tijd doorbrengen met ons kind (en later kinderen) heel belangrijk vinden. We besloten allebei om niet meer fulltime te werken toen Jinte geboren was. Ik ging naar 16 uur en Dirkjan naar 32. Een klein stukje pensioen, zou je kunnen zeggen. Toen ik drie jaar later in verwachting was van Diede, werd epilepsie bij mij vastgesteld. Ik heb diep gezeten destijds. Eenmaal weer wat opgekrabbeld, zag ik nog meer in dat werk maar werk is. Tijd met je dierbaren kun je niet kopen en is in onze ogen veel meer waard.”
Moesten jullie daardoor op zaken beknibbelen?
“We zijn vanaf dat moment in elk geval bewuster gaan uitgeven en sparen. Het lukte prima om rond te komen, maar veel uitbundige dingen doen – zoals elke maand uit eten gaan – zat er niet (meer) in. Helemaal niet toen een paar jaar later onze tweede en derde zich aandienden. In die jaren heb ik het tweedehands winkelen helemaal ontdekt. Daarvoor moest ik wel even over een drempel heen hoor, maar uiteindelijk beviel het super. Het grappige: inmiddels ben ik helemaal verslaafd aan het ‘schatzoeken’ in kringloopwinkels, en zo ook duurzamer gaan leven. Producten als zeep en shampoo maken de kinderen en ik zelf. En we doen mee aan een ‘kledingkettingruil’ hier in de buurt. Je krijgt een tas vol kleding, haalt eruit wat je leuk vindt, stopt er zelf weer wat in en geeft de tas vervolgens weer door. Zonde om voor honderden euro’s te shoppen elke maand.”
Liggen je man en jij op één lijn als het om de financiën gaat?
“Niet altijd, maar we hebben een mooie middenweg gevonden. Waar ik dol ben op aflossen en sparen, is mijn man meer van het beleggen. En ik ben een beetje een zeursok als het om budgetteren en de boodschappen gaat. Dirkjan daarentegen houdt weer van wat luxere producten. Dat kon nog wel eens voor mot zorgen – als hij thuiskwam met items die niet op het boodschappenlijstje stonden. Samen maken we nu eens in de zoveel tijd een ‘verdeelsleutel’. Gaan we aflossen, beleggen, sparen of iets anders doen met een bepaald bedrag? Ik word daar helemaal enthousiast van, mijn man gelukkig ook steeds meer.”
Over dat aflossen gesproken: een hypotheek van € 441, wat lekker!
“Zeker. We wonen hier al negen jaar met heel veel plezier. In 2013 kochten we het huis voor € 235.000. In die tijd kon je zelfs nog afdingen. Door een erfenis van mijn man z’n kant konden we daar zelf € 13.000 van bijleggen. Sinds een paar jaar lossen we flink extra af. Eigenlijk zijn we daarmee begonnen nadat ik op PorteRenee las over het oversluiten van de hypotheek. In het begin zaten we op € 880 netto in de maand. Na het oversluiten kwamen we uit op € 550 – de boete niet meegerekend. Het verschil van € 330 zijn we meteen weer extra af gaan lossen. Sinds onze jongste op school zit, werk ik een dag meer. Ook die extra inkomsten gebruiken we om af te lossen.”
Vanwaar die ‘feestrekening’? Staat er een mooi feest op de planning?
“Als vrouw des huizes heb ik een tikkeltje moeite met geld uitgeven aan leuke dingen. Op deze manier is het een psychisch dingetje geworden: eerst sparen om vervolgens van dat geld uit eten te gaan of iets anders leuks te doen. Dat werkt voor mij beter dan zomaar een avondje uit van de spaarrekening.”
Wat geven jullie de kinderen mee als het om geld gaat?
“Dat een gevulde spaarrekening fijn is, maar dat je tijd niet kunt kopen. Voor hun verjaardag of goed rapport krijgen ze dan ook vaak een beleving cadeau. Dan gaan we high tea’en of naar de bioscoop. We sparen elke maand € 20 voor elk kind en de oudste twee krijgen wekelijks zakgeld. Ze weten dat het handig is om geld te sparen voor later, dus sluizen we geregeld kleine bedragen aan ze door. En ze zijn ontzettend dankbaar en gul naar anderen toe. Zo hebben we een sponsorkindje in India waar we jaarlijks geld naar overmaken. Als we in de kringloopwinkel lopen, scoort onze middelste met liefde iets van haar eigen zakgeld ‘om naar India te sturen’. Ja, dan stroomt m’n hart wel over van trots. We sparen nu ook voor een mooie reis naar India met het hele gezin.”
Mogen we ook in jouw kasboekje meekijken?
Meld je dan gerust aan voor deze rubriek
[wpforms id=”43326″ title=”false”]