Marlies (39) was zzp’er toen ze hoorde dat ze ongeneeslijk ziek was. Financieel is het pittig, maar als ze geen arbeidsongeschiktheidsverzekering had afgesloten zat ze nu in de bijstand. En dan was het nog zwaarder geweest.
“Ik ben zzp’er geweest en had een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Een forse kostenpost die me een kleine €400 per maand kostte, maar deze verzekering is wel mijn redding geweest. Ik was altijd gezond, maar twee jaar geleden plotsklap niet meer. Ik heb een zeldzame ongeneeslijke ziekte met een relatief korte levensverwachting waardoor ik nooit meer zal kunnen werken. Als ik die verzekering niet had gehad, had ik nu met Livia in de bijstand gezeten. Ik ben bewust alleenstaande moeder, dus kan ook niet terugvallen op een partner.”
Ben je in inkomen erg achteruitgegaan?
“Mijn inkomen is gehalveerd en ik moest eigenlijk op alles gaan bezuinigen. Zo koop ik geen kleding meer en vakanties zitten er ook niet in. Aan Livia geef ik ook weinig geld uit. Nu hoeft een kind van twee ook niet veel te kosten hoor. Ik geef haar borstvoeding, ze eet met de pot mee, ik gebruik wasbare luiers en kleding krijgt ze van haar iets oudere nichtje. Ik kan gewoon niet veel geld uitgeven, want mijn huur slokt meer dan de helft van mijn inkomen op.”
Waar gaf je voorheen vooral geld aan uit en nu niet meer?
“Ik gaf vooral veel geld uit aan reizen. Ik ben op zoveel mooie plekken in de wereld geweest. Maar reizen kan niet meer. Financieel niet, maar ook mijn gezondheid laat dat niet toe. Ik reisde ieder jaar een maand of drie. De tijd dat ik thuis was werkte ik heel hard en veel en deed ik geen gekke dingen. Daardoor heb ik goed kunnen sparen en staat er nu €75.000 op mijn spaarrekening.’
Kan je geen huis kopen zodat je maandlasten lager zijn?
“Dat wil ik heel graag want eigenlijk kan ik de huur niet meer opbrengen. Maar het is lastig. Voor een sociale huurwoning kom ik niet in aanmerking en een huis kopen in deze overspannen markt is bijna onmogelijk. Zelfs met mijn spaarpot. Ik had veel eerder iets moeten kopen. Dat is de enige financiële fout die ik in mijn leven gemaakt heb. In 2013 heb ik wel eens een huis bekeken, maar ik durfde het niet aan. Ik had toen twee opdrachtgevers en was bang dat als er één wegviel ik mijn hypotheek niet meer kon betalen.”
Lukt het je om in deze situatie van je spaargeld af te blijven?
“Soms haal ik er wel wat vanaf, zoals vorige maand toen mijn telefoon stuk ging. En ik beleg iedere maand een deel van mijn spaargeld. Er gaat €250 naar mijn beleggingsrekening en €25 naar die van Livia. Ik kan natuurlijk ook in één keer een groot bedrag beleggen, maar nu stap ik gespreid in. Dat voelt fijner. Ook probeer ik iedere maand de kinderbijslag op de rekening van Livia te storten, zodat zij later kan studeren of een huis kan kopen.”
Je geeft €12 per maand uit aan leuke dingen doen. Is dat niet juist een post waar je nu meer aan uit zou willen geven?
“Ik heb altijd enorm veel gesport. Mijn sociale leven bestond ook vooral uit sporten. Dat kan nu niet meer. Ik ben in een gat gevallen en moet dit deel echt opnieuw uitvinden.”
Je krijgt toeslag kinderopvang ondanks dat je niet werkt. Is daar een speciale regeling voor?
“Ik krijg geen toeslag vanuit de centrale overheid, maar een bijdrage vanuit de gemeente vanwege medische indicatie. De hulp in de huishouding wordt vanuit de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning) vergoed. Ik betaal alleen een eigen bijdrage van €19 per maand.”
Ben je erg bezig met de financiële toekomst van Livia?
“Ik had voordat ik de diagnose kreeg gelukkig een overlijdensrisicoverzekering afgesloten. Mocht ik inderdaad vroegtijdig overlijden, dan krijgt zij een mooi bedrag. En ook degenen die haar dan gaan opvoeden. Het kan natuurlijk best zo zijn dat zij aanpassingen aan het huis moeten doen. Of een grotere auto moeten kopen bijvoorbeeld.”
Stel het lukt om een woning te vinden en je lasten dalen. Waar ga je dan geld aan uitgeven?
“Als ik het geld weer zou hebben, ga ik een keer naar de schoonheidsspecialiste. En ik koop wat kleren en schoenen. Maar het meeste geld geef ik dan uit aan Livia. Zij is nu pas twee, maar ik wil haar alle kansen geven die zij verdient. Ik wil dat zij lekker kan sporten en haar talenten kan ontwikkelingen. Want mijn grootste doel is haar zo goed mogelijk af te leveren. En als mijn gezondheid het toelaat ga ik ooit nog een mooie reis met haar maken.”
