Amper een euro spaargeld. Dat hield Wendy over aan 22 jaar lang werken. Hoe kon ze dat laten gebeuren? Of moet ze de schuld misschien ook een beetje bij haar ouders zoeken?
Als ik heel eerlijk ben, weet ik wel waarom ik mijn geld zo makkelijk uitgeef. Ik hoefde me nooit zorgen te maken over financiële problemen. Als enigst kind kon ik altijd rekenen op mijn ouders. Ik hoefde niet te betalen voor mijn rijbewijs, studie of boekenpakketten. Als ik een specifiek merktruitje wilde, dan kreeg ik van mijn moeder wat geld toegestopt. Geld ging in mijn ogen dus nooit op.
Gewerkt vanaf mijn 15e
Het is niet dat ik er nooit voor hoefde te werken. Vanaf mijn 15e had ik een (bij)baan. Mijn eerste baantje was achter de kassa in een bouwmarkt. Daarna werkte ik in de supermarkt, ik stond als hostess in een parfumerie en ik werkte lange tijd in callcenters als telefonisch verkoper.
Vooral met die laatste baan verdiende ik flinke commissies van soms wel € 1.500 in de maand, bovenop mijn gewone salaris. Maar waar het allemaal is gebleven? Geen idee eigenlijk. Niet dat het ook maar iets uitmaakte, want als ik tekort kwam belde ik mijn moeder. Zo heb ik nooit geleerd dat ‘op’ ook echt ‘op’ betekende. Sterker nog, ik denk dat ik ook een tijdje in de schulden heb gezeten, omdat ik alleen maar kon uitgeven. Sparen had ik nooit geleerd.
Wil ik het wel weten?
Ik ben nu bijna 37 en werk al 22 jaar. Het doet me pijn om te bekennen dat ik niet eens een klein beetje heb gespaard, maar alleen maar heb uitgegeven. Had ik maar eerder kennis van (be)sparen, beleggen en investeren. Stel je voor dat ik dat vanaf mijn 20e had gedaan? Wat zou ik dan een vermogen hebben gehad.
Ik zou voor de grap eens mijn jaaraangiftes erbij moeten pakken en die bij elkaar optellen. Maar dat doe ik bewust niet, omdat ik dan nog meer geconfronteerd word met mijn uitgeefgedrag van vroeger. Misschien word ik dan wel boos op mezelf. Dat helpt niet. Of op mijn ouders over datgene wat me nooit is bijgebracht en dat wil ik ook niet. Het zijn lieve mensen die de allerbeste bedoelingen hadden.
Financieel zelfstandig
Een jaar geleden was ik het zat dat er nooit spaargeld op mijn rekening stond. Dat moment viel samen met dat ik als ZZP’er begon, waardoor ik ook anders naar mezelf en naar geld ging kijken. Maar ik dacht ook: ‘Ik moet per se de stoere mevrouw zijn met een eigen bedrijf. Die houdt niet haar handje op bij mammie en pappie.’ Ik ben me gaan verdiepen in hoe ik anders naar geld kan kijken en hoe ik slimmer om kan gaan met geld.
Wat heb ik geleerd? Door weekschema’s te maken voor de boodschappen en daar een budget aan te hangen, leer ik dat er ook een limiet op een budget zit. Daarnaast zie ik nu ook dat alle kleine beetjes bij elkaar een heleboel is. Dat geldt bijvoorbeeld voor mijn zwak voor koffie en broodjes onderweg. An sich kleine bedragen, samen veel. Wat ik doe helpt. Het afgelopen jaar heb ik € 3.000 belegd en € 5.000 afgelost op mijn studieschuld. Deze bedragen wil ik het komende jaar verhogen. Ik weet dat ik het kan. Maar rustig aan. Waar ik vroeger verslaafd was aan shoppen, raak ik het nu bijna aan sparen en aflossen. Wie had dat nog gedacht?
