Wendy (37) vond dat geld altijd moest rollen, maar nu ze voor PorteRenee werkt staat ze daar anders in. Ze legt nu liever geld opzij voor haar toekomst. Maar soms is ze al dat besparen en zuinig leven even helemaal zat.
Ik betrapte mezelf ineens op die gedachte toen mijn vriend weer onze Excel-sheet met inkomsten en uitgaven erbij pakte. We willen sparen voor een hypotheek en samen een beleggingsrekening openen. Maar voor iemand die altijd het geld rijkelijk liet vloeien, is het besparen en budgetteren een flinke aanpassing. Ik kan er soms een beetje opstandig van worden. Weer een spaarplan, weer geld wat ik nu niet kan uitgeven. Maar als we dat nu doen, hebben we een miljoen als we 87 zijn. Soms ben ik dat besparen even helemaal zat. Want ik verdien goed en ik wil daar ook nu van genieten.
Besparen? Vroeger was alles beter
Tot een jaar geleden lette ik amper op mijn uitgaven. Ik genoot van alles wat het leven te bieden heeft en ik verlang soms terug naar die tijd. Want het gekke is dat, nu ik de euro’s meer omdraai, er ook veel minder lijkt te kunnen. Dan denk ik met weemoed terug aan vroeger. Dat oude leventje van me was soms zó lekker.
Ik ging in mijn eentje twee tot drie keer per jaar op vakantie naar Spanje. Koken in mijn appartement deed ik niet, ik ging elke avond uit eten. Elke maand ging ik naar de schoonheidsspecialiste en regelmatig kocht ik dure huidverzorging in de salon. Ik stond meerdere keren per week een half uur onder de douche. Lekker wegdromen onder die warme straal met mijn ogen dicht en armen over elkaar.
En als het kon dan zat ik in de stad. Met vriendinnen bestelde ik wijn en schalen met borrelhapjes aan de lopende band. Kreeg ik ineens zin om te shoppen? Dan bestelde ik in een keer voor € 600 aan kleding op internet. Was ik op vrijdagavond alleen thuis, dan bestelde ik voor € 50 aan sushi. Om daar dan de volgende dag mee te ontbijten. Ik deed precies waar ik zelf zin in had.
Een groter doel om voor te leven
Maar mijn impulsiviteit had altijd een prijskaartje en dat kon niet zo blijven doorgaan. Want aan het einde van mijn geld hield ik nog een flink stuk van de maand over. De webshops vergaten me helaas nooit met het versturen van de rekeningen (ik koos altijd voor de optie ‘uitgesteld betalen’).
Dan was het weer schrapen met muntjes uit mijn spaarvarkentje. Samen met lege flessen terugbrengen kwam ik dan een heel eind. Ik at crackers met hüttenkäse en komkommer of ik vroeg aan mijn moeder of ze een paar boodschappen voor me wilde meenemen. En ik was altijd blij met zorg- en huurtoeslag op de 20e van de maand, want dan hield ik het nog even vol tot mijn salaris. Niet heel volwassen, om eerlijk te zijn.
Ik heb nu een groter doel om voor te leven en die vragen om het maken van volwassen keuzes. Over een paar jaar wil ik met mijn vriend een huis kopen en daar is een startkapitaal voor nodig. Ook hebben we binnenkort een nieuwe auto nodig, want onze oude Toyota rammelt aan alle kanten en is te klein voor gezinsuitbreiding. Elke ouder zal het vast met me eens zijn dat kinderen ook niet gratis zijn. En dat zijn de grotere doelen waarvoor ik nu spaar. Dus minder leven met oogkleppen op, maar een buffer bouwen zodat ik straks lekker ontspannen mijn dromen kan leven. Het is wel wennen, maar ik weet waar ik het voor doe.
