Mijn interesse voor geld komt ergens vandaag. Voor een deel waarschijnlijk wel uit mijn jeugd, waarin genoeg geld niet altijd een zekerheid was. Laat ik het zo zeggen: ik wist precies hoe de deurwaarder heette.
Mijn vader was ondernemer in de bloemensector. Bloembollen, droogbloemen (in de 80’s al heel hip en nu weer) en daarna zonnebloemen. Ik genoot van de vrijheid van een vader met een eigen bedrijf. Wilde ik wat aandacht van hem, dan rende ik naar de schuur achter ons huis en ging ik een paar minuutjes naast hem zitten of staan. Even kletsen. Dat hij niet op een kantoor werkte, was voor mij vanzelfsprekend. Waren er vaders die dat wel deden dan?
Vette en magere jaren
Er volgden vette jaren en magere jaren. In de vette aten we iedere keer dat de bloemen goed geld opbrachten taart, waardoor ik als kind aardig spekjes kweekte. Maar er waren ook jaren waarin het ronduit slecht ging. Ik opende geregeld de deur voor de deurwaarder, die in huis bij zijn voornaam werd genoemd en de vader was van een vriendin van mijn zus.
Natuurlijk probeerden mijn ouders de problemen en schulden te verbergen, misschien zelfs wel voor zichzelf. En toch voelde ik het als kind. Mijn oudere zus meer dan ik. Ze las jaren later eens een passage uit haar dagboek voor, waarin ze afgaf op een klant van mijn vader die de rekeningen niet betaalde en ons gezin zo financieel in problemen bracht. Ze zou hem wel eens laten weten dat dat niet mag. Ik denk dat ze 12 jaar oud was. Zo lief en zo sneu tegelijk.
Bezoek van de deurwaarder
Er kwamen nog meer deurwaarders, weer wat oplevingen en uiteindelijk toch een faillissement. Geen zakgeld en kleedgeld meer, zelf mijn school betalen. Al was er (letterlijk) altijd brood op de plank. Het was geen groots drama voor ons als kinderen. Ik was al bijna volwassen en verdiende al snel mijn eigen geld. Maar ergens zit er een knauw, misschien.
Zeker nu ik zelf moeder ben. Ik wil dat niet voor mijn gezin. Ik ben zelf ook ondernemer en ook ik heb financieel mijn ups en downs. Door me op die downs voor te bereiden, door te sparen, te beleggen en af te lossen bijvoorbeeld, hoop ik te voorkomen dat ik ooit een deurwaarder aan de deur krijg. Laat staan dat ik hem bij zijn voornaam leer kennen.
Het belang van een financiële basis
Ze zeggen wel eens: pas als je echt onderuit gaat, open je je ogen. Zo ging het ook bij mij. Ik was een van de gelukkigen die in 2008 (hartje crisis) een huis kocht. Ik was 21 jaar en had geen idee waar ik aan begon. Te jong, verkeerde huis met (achteraf gezien) de verkeerde man. De relatie liep stuk en pas vier jaar later verkocht ik het appartement. De restschuld was in totaal een kleine € 40.000. Het grootste deel daarvan kwam voor mijn eigen rekening. En zo was al mijn spaargeld en meer weg. Foetsie.
Toen ik met mijn huidige man een nieuw huis kocht, deed ik alles anders. Goedkoper, andere stad, ander soort huis. Maar vooral dacht ik: ik wil nooit meer financieel in de problemen komen. We hadden voor de koop al volop gespaard en zijn heel ambitieus in het aflossen. Ondanks dat we allebei ondernemer zijn, zie ik heel goed het belang van zekerheid. Een financiële basis waardoor je niet zomaar door het ijs zakt.
Geen deurwaarder meer
Met mijn vader en moeder gaat het nu goed. Het is geen vetpot, maar ze leven allebei een prima aangenaam leven. Van mijn interesse voor geld en daar steeds een beetje meer van krijgen, snappen ze niet veel. Ik weet niet of ze zich realiseren dat mijn jeugd misschien een rol heeft gespeeld. Who knows, ik ben ook geen psycholoog. Ik ben trots op hoe we er financieel voor staan. Een deurwaarder heb ik nog nooit aan de deur gehad, maar ik ben slim genoeg om niet te zeggen dat dat mij nooit zal gebeuren. Het leven kan soms vreemde ballen gooien. We doen er alles aan om dat te voorkomen en dat gaat goed. Er zijn geen zorgen, er is geen stress. Ik weet nu dat mijn vader destijds gelijk had toen hij zei: ‘Geld is niet belangrijk, zolang je er maar genoeg van hebt.’
