Renée Lamboo (36) is oprichter van PorteRenee en neemt je elke week mee op haar weg naar een rijk(er) leven.
Door Renée
Het is voor ons heel normaal. Dat we sparen, aflossen, beleggen en besparen samen doen. Mijn man Kasper en ik, met zijn tweetjes. De één neemt over dit soort dingen geen beslissing zonder de mening van de ander te horen. En na al die jaren gebeurt het zelden dat we over dit soort dingen niet hetzelfde denken. We houden elkaar gemotiveerd en op koers. Dat klinkt klef, hè? Jut en Jul. We hebben nog net geen matching regenjassen voor op de fiets.
Pas toen ik reacties kreeg van mensen die vertelden dat het op financieel gebied bij hun thuis niet zo senang verliep allemaal, zag ik pas hoe bijzonder dit is. Dat we het echt samen doen en op één lijn zitten. We hebben dezelfde doelen voor ogen, zien onze toekomst hetzelfde. Dat ligt uiteindelijk eraan ten grondslag, natuurlijk. We zijn het ook nog eens eens over de weg daar naartoe. Dat is dus niet bij iedereen zo.
Niet zo florissant
Toen Kasper en ik elkaar leerden kennen, stonden we er allebei financieel niet zo florissant voor. Hij had een (bescheiden) creditcardschuld en zo goed als geen spaargeld. Wel een prima baan trouwens. Ik had een huis met een dikke hypotheek in een tijd waarin de huizenprijzen compleet in elkaar stortte. Omdat we graag wilden samenwonen in een ander huis en niet in het huis dat ik met mijn ex had, wilden we dat graag verkopen. Dat leverde bijna €40.000 schuld op. Het was dus goed dat we heel erg verliefd waren. Zodat we het leven ondanks alles toch nog rooskleurig in zagen.
Omdat we elkaar in die tijd en situatie leerden kennen, was geld meteen een issue. We hadden het er bij wijze van spreken op onze eerste date al over. We gingen samen onze schulden te lijf, ontwikkelden samen nieuwe gewoontes en bepaalden samen wat we wel en niet ons geld waard vonden. Achteraf had ik die tijd niet willen missen. We gingen helemaal samen op in het inrichten van ons leven en financiële leven. Dat was heus niet altijd leuk, maar het leverde ons wel de huidige situatie op. Namelijk dat we over financiële zaken precies hetzelfde denken. Er is weinig discussie in huis over geld. Ik kan me voorstellen als dat wel zo is, geld daarvan een nare bijsmaak krijgt. Omdat het altijd wrijving oplevert.
Praktisch en mentaal
Samen sta je sterker. Het is een cliché, maar ontzettend waar. Niet alleen geldt dit praktisch: wanneer je allebei geld inlegt voor spaardoelen, gaat het nu eenmaal harder. Maar ook mentaal. Je kunt je optrekken aan elkaars enthousiasme. Ziet de één het even niet meer zitten, dan is er de ander om hem/haar op te peppen. Net als andersom. Niet dat het nu zo’n lijdensweg hoeft te zijn, maar iedereen heeft weleens een dipje. Zo’n moment waarop je denkt: kan mij het schelen, het is die periode van de maand en ik heb ook nog eens slecht nieuws gekregen. Ik ga al mijn spaargeld uitgeven tijdens een tripje naar Batavia Stad. Ik noem maar wat. Dan is het fijn als er iemand is die gewoon op een lieve manier vraagt: “Weet je dat zeker?” Dat gebeurt bij ons thuis ook weleens, hoor. Ik reageer dan niet altijd even aardig. Vraag maar aan Kasper. Maar het helpt me wel. Even die reality check. Gaat dit me op de lange termijn opleveren wat ik het liefste wil?
Verbinding
Ik geloof dat als je samen aan (financiële) doelen werkt, dat je echt verbindt. Het gaat niet alleen over samen bepalen waar je wel en geen geld aan uitgeeft. Het gaat over een gezamenlijke visie voor je toekomst. Waar werk je naartoe? Het is ontzettend leuk om nu al iets te doen, wat je dichterbij die doelen brengt. Ik vind dat kicken en mijn man ook. Als we nu terugkijken op de afgelopen tien jaar, zien we heel duidelijk dat we veel doelen bereikt hebben, omdat we het samen deden. Omdat we ons er samen voor hebben ingespannen. We zijn daar dan ook samen heel trots op.
Zit jij nog niet zo met je lief op één lijn en zou je dat wel willen? Kasper en ik namen eerder een podcast op, waarin we bespreken hoe we sparen en andere financiële stappen samen maakten. En hoe jij misschien ook met je partner de neuzen dezelfde kant op kunt krijgen.
