Op een Amerikaanse blog vond ik een behoefte-piramide. Wil je iets kopen, doorloop dan eerst even deze piramide. Dan ben je binnen no time een hoop spullen armer en een hoop geld rijker. Ik leg uit hoe het werkt en hoe het mij helpt.
Hij is leuk, toch? The Buyerarchy of Needs noemt blogger Sarah Lazarovic ‘m zelf. Vrij vertaald naar het Nederland is dat iets als: De piramide van behoeften. Heb je iets nodig, dan pak je deze tekening erbij. Je werkt vervolgens van onder naar boven. Stel. Je hebt een tuin en daar moet eens flink in gesnoeid worden. Daarvoor heb je nodig: één heggenschaar. In plaats van meteen naar de winkel te rennen om er een te kopen, doorloop je de volgende stappen:
Stap 1: Use what you have. Gebruik wat je al hebt. Als je al een heggenschaar had, gebruikte je die natuurlijk wel. Duh! Heb je in dit geval iets anders wat je voor hetzelfde doel kunt gebruiken? Nou, de keukenschaar voldoet in dit geval niet. In veel andere gevallen heb je heus wel iets in huis wat ook voldoende is. Wees een beetje creatief. Zo trok ik laatst de garen uit een trui die echt op was, om daarmee een gat in een shirtje te dichten. Het bespaarde me het kopen van garen (niet echt duur, maar toch). En vooral bespaarde ik mezelf een ritje naar het dorp verderop en dik een half uur van mijn tijd.
Stap 2: Borrow. Lenen. Vraag eens aan de buren of die een heggenschaar hebben die je even mag nemen. Grote kans dat ze die hebben. Kleine kans dat zij die net op dat moment zelf willen gebruiken. Zo, met zulke buren heb je jezelf nu dus de aankoop van een eigen heggenschaar, voor één keer per jaar die heg snoeien, bespaard. Hebben ze er geen? Of heb je hele enge buren? Dan door naar stap 3.
Stap 3: Swap. Ruilen. Wil je niet steeds iets lenen van een ander? Voel je je dan een beetje een profiteur? Snap ik best. Probeer dan te ruilen. Jij een heggenschaar, zij de grasmaaier die je niet meer nodig hebt. Ik roep maar wat. Zo help je jezelf en een ander. Tegenwoordig heeft ieder dorp, gehucht en stap een eigen Facebook-pagina voor vraag- en aanbod. Daar kun je dit soort vragen goed kwijt.
Stap 4: Thirft. Dat betekent zoiets als: spaarzaamheid. Oftewel: doe het zonder. Overweeg het in ieder geval. Heb je het wel echt nodig? Je kunt het niet gratis regelen, zo blijkt. Anders was je niet al bij stap 4 beland. Dus vraag je dan nog eens af: kun je niet zonder? Nou moet die heg wel echt gesnoeid want je buren worden niet zo blij van die heg die hun halve tuin beslaat, inmiddels. Dus, in dit geval, ja.
Stap 5: Make. Zelluf makuh, dus. In het geval van de heggenschaar gaat het niet echt op. In veel gevallen wel. In herinner me hoe ik, toen we op Curaçao woonde, veel geld uitgaven aan speciale bakken met water en middeltje, die tegen de muggen zouden werken. Tot ik bij een lokaal gezin kwam, dat zelf iets minstens zo effectiefs hadden gemaakt van oude colaflessen. Wat voelde ik me toen een loser. Nu denk ik altijd eerst even zelf na. Kan ik dit niet gewoon zelf maken, met wat ik voor handen heb?
Stap 6. Buy. Kopen. Oke, je bent bij stap 6 aangekomen dus je mag het niet nu gaan kopen. Het liefst natuurlijk tweedehands. Niet alleen vanuit kostenoverweging, maar ook vanuit de overtuiging dat er al zoveel reut door de mens op deze aarde is gebracht. Gebruik dan de reut die er al nog maar even.
Als je vanaf nu al je aankopen even door deze piramide gooit, zul je zien dat je er een hoop geld in je portemonnee blijft zitten. En je wordt er ook nog eens heel creatief van.
