Renée is helemaal in de ban van tweedehands. Haar man gaat zelfs nog een stapje verder en kocht een tweedehands wc-borstel.
We hadden vorig jaar een bijzonder voornemen. Een jaar lang wilden we alles tweedehands kopen. Ik las ergens dat veel consumeren (kopen, dus) het meest belastende is wat je voor het milieu kunt doen. Slechter nog dan af en toe vliegen, of vlees eten. Ik durfde de uitdaging wel aan: alles tweedehands kopen.
Niet alleen tweedehands kleding
Misschien denk je nu alleen aan kleding. Dat kochten we al langer grotendeels tweedehands. Laten we het zo zeggen: Vinted en Marktplaats hebben geen geheimen meer voor ons. Maar alles tweedehands kopen gaat een stap verder. In het begin heb je nog niet zo door hoever dat gaat. Het duurt even voordat er iets stuk gaat wat je wilt vervangen. Of voordat er een wens opdoemt waarbij het voornemen om tweedehands te kopen, opeens een obstakel wordt.
Geld overhouden
Dus we begonnen vrolijk. Ik hield die eerste weken op een kladpapiertje bij hoeveel ik had bespaard door aankopen tweedehands te doen. Kocht mijn man een pre-owned (zo noem je dat tegenwoordig) spijkerbroek van Scotch & Soda? Dan zocht ik de oorspronkelijke prijs op, trok wat hij ervoor betaald had daar vanaf, en noteerde het verschil op mijn kladpapiertje. Al na een paar maanden had ik door dat dit enorm veel geld zou besparen. Op zo’n fijne merk spijkerbroek al zo een kleine € 100.
Tweedehands schoolspullen
Toen school na de vakantie weer begon, was daar een nieuwe uitdaging. Schoolspullen. Ik zocht op Vinted en vond gloednieuwe broodtrommels, bekers en rugzakken. Ze gingen bijvoorbeeld weg omdat het kind het plaatje op de broodtrommel toch niet leuk vond. Daar kun je wat van vinden, maar ik was er blij mee. Deze spullen zijn al gemaakt. Het milieu is al belast. Dat hoefde doordat ik het overnam niet nog eens te gebeuren. En natuurlijk was er financieel ook winst. Een broodtrommel voor € 2, Mepal-bekers voor dezelfde prijs. Ik lachte me suf.
Wc-borstel: nee toch?
Na zo’n 3,5 maand gebeurde er voor het eerst iets waar ik – eerlijk gezegd – geen tweedehands oplossing voor kon bedenken. De wc-borstel brak. Iets te hard gedrukt, denk ik. Mijn man liet zich niet tegenhouden en pakte zijn telefoon erbij. Ik wilde daar een grens trekken. “Nee, een tweedehands wc-borstel gaat te ver.” Hij moest lachen en opende toch de Vinted app. En ja hoor, daar verscheen een tweedehands wc-borstel in het scherm. Nog ingepakt, met prijsje er nog aan. Ik lachte me rot en mijn man had de borstel in de tussentijd voor € 2,50 gekocht.
Eerst checken
Misschien denk je nu: dit gaat te ver. Maar vraag je eens af: waarom eigenlijk? Omdat het een wc-borstel is? Als het nieuw in verpakking zit, is er toch weinig aan de hand? Ik vroeg me wel af: wie is de verkoper? Hoe kom je erbij om een tweedehands wc-borstel te koop te zetten? Of: hoe kom je überhaupt aan een wc-borstel die je over hebt? Je krijgt ze niet cadeau. Ik niet, tenminste. Aan de andere kant: eigenlijk zou dit gangbaar moeten zijn. Om te proberen zoveel mogelijk spullen een tweede leven te geven. Om zo het milieu niet onnodig te belasten, maar ook om de inhoud van je portemonnee veilig te stellen. Dus: vraag jezelf bij alles wat je wilt kopen eens af of het tweedehands te krijgen is. Het antwoord is heel vaak: ja!
