Michelle schrikt als ze optelt hoeveel ze uitgeeft aan kleding. Het is tijd voor een budget challenge. Doe je mee?
Nu ik meer ga nadenken over mijn uitgaven, is het tijd om mijn hoogste kostenposten onder de loep te nemen. Via PorteRenee ontdekte ik de app Grip, waarin je heel gemakkelijk je inkomsten en uitgaven inzichtelijk maakt. Ik koppelde de boel en boy oh boy, dat had ik dat eerder moeten doen. Toen ik mijn uitgaven van de afgelopen maanden doorbladerde, stak één categorie er met kop en schouders bovenuit. Winkelen! In een gemiddelde maand geef ik meer geld uit aan spijkerbroeken, schoenen en jassen, dan aan mijn hypotheek.
Mijn kostenpost: kleding
Belachelijk natuurlijk, maar ergens sta ik er niet eens van te kijken. Al sinds ik kleedgeld kreeg op de middelbare school, weet ik de kledingindustrie maandelijks te spekken. Op mijn 36e weet ik nog steeds niet helemaal wat nou écht mijn stijl is, dus dat helpt natuurlijk ook niet mee. Ik vind vooral héél véél verschillende dingen leuk.
Zo ging ik alleen al in het afgelopen jaar door een chique fase, een heel-veel-accessoires fase, een sportieve fase, een vintage fase en een alles-moet-een-beetje-beige-zijn fase. Daarnaast vind ik winkelen ook gewoon leuk. Online, in winkels, op markten: ik snuffel net zo lang tot ik vind wat ik vooral helemaal niet nodig heb.
Oh, de ironie
Om het concreet te maken kijk ik nu goed naar wat ik de afgelopen maanden heb uitgegeven aan kleding. Gemiddeld kom ik dan uit op een maandelijks bedrag van ongeveer € 400 met als absoluut dieptepunt december: € 712 aan kleding en schoenen. Blijkbaar vond ik kerst en oud & nieuw zo belangrijk… Terwijl ik tijdens de feestdagen praktisch niemand anders zag dan mijn eigen familie. En het zal hen werkelijk een worst wezen of ik in een nieuw jurkje of gewoon in een spijkerbroek rondloop. Des te belangrijker vinden ze dat ik goed met mijn geld omga! Oh, de ironie.
Diagnose gesteld
Nu ik al sinds jaar en dag zelf gediagnostiseerd winkelverslaafde ben, ken ik mijn valkuilen inmiddels wel. Gaat het bijvoorbeeld niet zo goed of zit ik niet lekker in mijn vel, dan zijn mijn aankopen impulsiever en koop ik meer dan gebruikelijk. Uitverkoop is ook een struikelpunt, want op de een of andere manier blijf ik mezelf een dief van mijn eigen portemonnee vinden als ik daar geen gebruik van maak. En ook al ga ik niet altijd direct over tot aankoop, de moet-ik-hebben-dwang blijft me net zo lang achtervolgen tot ik toehap. Deze week nog: via een advertentie op Instagram zag ik een jumpsuit van een van mijn favoriete winkels. Goed afgeprijsd: van € 190 naar € 75. Oftewel ongeveer evenveel als een flinke Ziggo-factuur, een week boodschappen of een avondje uit eten.
Jumpsuit obsessie
Een week lang ging de jumpsuit door mijn hoofd – inclusief diverse aankoopredenen. Op maandag tijdens het paprika snijden bedacht ik dat het pak óók leuk zou staan met m’n witte sneakers. Onderweg naar de kinderopvang op dinsdag herinnerde ik mezelf eraan dat ik nog helemaal geen jumpsuits had en toen ik woensdag tussen de geiten op de kinderboerderij alle momenten aan het opsommen was wanneer ik ‘m aan kon trekken (lees: naar werk, thuis, nog een keer naar werk) bleek dat voldoende om het ding ’s avonds aan te schaffen. En zo gaat dat dus vaker met kleding of schoenen. Te vaak eigenlijk.
Budget voor kleding
Daarom wil ik mezelf voortaan een shoplimiet opleggen, voor de maand mei is dat € 100. Als ik iets wil hebben dat duurder is, dan zal ik daarvoor dus moeten sparen. Ik zal impulsieve aankopen moeten weerstaan en listige reclames op social media moeten negeren. Wat zal dit met mijn spaarrekening én met mij doen? Een korte rekensom leert dat ik hier op jaarbasis ongeveer € 3600 mee zou moeten besparen! Lijkt mij de moeite meer dan waard. Wie doet er met mij mee?!
