Imke (27) verdient als beginnend arts € 3.000 netto, maar houdt door haar hoge maandlasten amper iets over. Een huis kopen zit er nu ook niet in. En daar baalt ze van.
Wat een mooi beroep heb je, wat doe je precies?
“Ik werk als zaalarts op de spoedeisende hulp. Tot eind december, dan ga ik solliciteren bij een andere eerste hulp. Het is gebruikelijk om als beginnend ‘arts niet in opleiding’, zoals dat heet, een contract van een jaar te krijgen. Zo kun je daarna ergens anders werkervaring opdoen. Met al die ervaring kan ik vanaf 2025 solliciteren op een specialisatie, stafarts in mijn geval. Daarvoor moet ik dan nog een opleiding van drie jaar volgen. Pas dan, over vier jaar, kan ik een vaste aanstelling krijgen.”
Dat is een lange weg die je in totaal moet afleggen, zeg!
“Inderdaad. Nu heb ik een salaris, maar tijdens mijn coschappen leefde ik van mijn spaargeld en een lening. Mijn studieschuld is € 41.000. Vanaf 2026 moet ik verplicht gaan aflossen. Door deze schuld, de tijdelijke arbeidscontracten en een gebrek aan eigen geld kan ik nu geen huis kopen in m’n eentje.”
Ben je wel actief op zoek naar een koophuis?
“Nog niet. Als ik kijk naar vrienden met een vergelijkbare studieschuld en hetzelfde inkomen, zou ik een hypotheek kunnen krijgen van twee, maximaal drie ton. Voor dat bedrag zie ik geen huizen waarin ik zou willen wonen. Misschien stel ik een hoge eis, maar ik wil de stad niet verlaten. In deze fase van mijn leven wil ik niet in m’n eentje in een dorp wonen. Daarbij ik vind het belangrijk om in een fijne buurt te leven, met wat buitenruimte en privacy.”
Hoe woon je nu?
“Ik huur sinds een jaar een appartement van 70m2 met een dakterras in het centrum van een grote stad. Best luxe en de huur is relatief voordelig: € 925 per maand. Maar het blijft veel geld.”
Wat vind je van je maandlasten?
“Toen ik dit kasboekje opstelde, schrok ik ervan hoe hoog mijn maandlasten zijn. Daarom gaf ik mezelf ook op voor deze rubriek: ik wil laten zien dat je het als eenverdiener lastig kunt hebben. Ik verdien genoeg, maar hou amper iets over aan het einde van de maand.”
Waar bezuinig je op?
“Ik ben een ster in op de kleintjes letten. Toen ik een jaar geleden een auto kocht, wende ik het mezelf aan om mijn weekboodschappen te doen. De dag ervoor maak ik een weekmenu. Dat is nog best lastig met mijn onregelmatige rooster. Als ik een avonddienst heb, neem ik altijd zelf eten mee; iets bestellen in het ziekenhuis is ongezond en duur. Ik vind het niet erg om drie keer in de week hetzelfde te eten en vries veel eten in. Drogisterij-artikelen koop ik alleen in de aanbieding en ik verdiep me graag in consumententesten. Het kleurwasmiddel van Lidl kwam als beste uit de test van de Consumentenbond. Het wast prima en het scheelt zo € 5 in vergelijking met een A-merk. Leuk, toch?”
Jouw ultieme bezuinigingspost lijkt je telefoonabonnement, daar zie ik helemaal geen kosten voor staan. Hoe zit dat?
“Dat is een gênant verhaal. Ik zit bij een sim only-bundel van mijn ouders: Vodafone Red Together. De afspraak is dat ik daaraan meebetaal, maar toen ik mijn kasboekje opmaakte, ontdekte ik dat ik al een jaar niet heb betaald.”
Haha, goed geregeld. Aan de andere kant zie ik ook posten waar je helemaal niet op lijkt te bezuinigen. Zoals vakanties.
“Herinneringen maken is voor mij heel belangrijk. Als kind ben ik heel ziek geweest, ik had acute lymfatische leukemie, een vorm van bloedkanker. Daarom ben ik ook dokter geworden. Mijn ouders en ik hebben gezien hoe anders het leven kan zijn. Genieten moet je niet uitstellen, dat moet je nu doen. Daarom maak ik veel reisjes: weekendjes of dagjes weg met vrienden en vakanties met mijn ouders. In maart ga ik een week met mijn vader naar Lapland. Niet iedere 27-jarige zal nog met zijn ouders op vakantie gaan, maar wij denken alleen maar: hoe mooi is het dat wij dit met elkaar kunnen doen?”
Wat een mooie levensles. Spaar je dan ook vooral voor kortetermijndoelen?
“Ja, voor leuke dingen, zoals die reisjes, of koffiedrinken met vrienden. Ik kon me er wel druk om maken hoor, dat ik weinig spaargeld heb. Maar dit is het eerste jaar dat ik werk en met mijn maandlasten is het nu niet realistisch om een hoog spaardoel te stellen. En een huis kan ik voorlopig toch niet kopen. Ik zet nu consequent elke maand € 300 apart, als buffer voor als mijn wasmachine of auto het begeeft. Ik doe wat ik kan en probeer me niet te veel zorgen te maken over de toekomst.”
Je geen zorgen maken over de toekomst klinkt goed. Heb je wel toekomstdromen?
“Zeker. Op het moment dat ik specialist ben, hopelijk over vier jaar, wil ik wat terugdoen voor mijn ouders. Dan neem ik hen mee op vakantie in plaats van andersom. En ja, ik fantaseer wel over een mooi huis met een tuin, waar dan een labradoodle in rondloopt. En ik wil een gezin. Ik wil niet arrogant overkomen, maar het is een haalbare droom. Straks ga ik sowieso genoeg verdienen. En ik werk er hard voor.”
Mogen we ook in jouw kasboekje meekijken?
Meld je dan gerust aan voor deze rubriek
[wpforms id=”43326″ title=”false”]
