Janke liet 10 jaar geleden nepnagels plaatsen. Mooi, maar ook duur. Ze rekent uit wat die hobby haar tot nu toe gekost heeft en besluit: blijven ze of gaan ze eraf?
Vorig jaar ben ik als een gek aan het besparen geslagen en niet zonder resultaat. En hoewel er vast nog meer winst te behalen valt, vind ik het voor nu prima. Door alle besparingen, kon ik sparen voor een nieuwe (tweedehands) auto, kunnen we lekker onbezorgd op vakantie en start ik na de zomer met het extra aflossen op mijn hypotheek. Een jaar geleden had ik niet gedacht dat dit allemaal mogelijk was. Echt niet.
Toch zijn er uitgaven die de dans zijn ontsprongen. Soms omdat ik er gewoon niet aan had gedacht. Soms ook omdat ik er niet op wil besparen. Een goed voorbeeld daarvan zijn mijn nepnagels. Een kostenpost die ik voor lief nam, omdat ik erg gehecht bent aan mijn verzorgde handen.
Van nagelbijten naar mooie handen
Tot een jaar of tien geleden, beet ik op mijn nagels. En niet een beetje. Als er een wereldrecord zou zijn voor nagels bijten tot bloedens aan toe, dan had ik die gewonnen. Nagellak of nagelverharder werkten voor mij niet. Ik beet er gewoon doorheen. Een vriendin stelde voor om aan nepnagels te beginnen. Knappe meid die daar doorheen bijt. Ik besloot het een kans te geven. Ik heb sinds mijn eerste set nepnagels, nooit meer een nagel in mijn mond gehad. En ik werd ook een beetje verliefd op hoe mijn handen er daarna uitzagen.
Toch knaagt er wat. Ik heb mijn maandelijkse kosten netjes in potjes verdeeld. Zo ook een potje ‘persoonlijke verzorging.’ Toen mijn zoontje onlangs naar de kapper moest, checkte ik even wat er nog in dat potje zat. Conclusie: niet genoeg. Ik scrolde even door de uitgaven die in deze categorie vallen en viel toch weer over die kosten voor mijn nagels. Die nagels zijn best wel duur. Elke twee weken zit ik bij de nagelstyliste en reken daar zomaar €25 voor af. Dat is €50 per maand (gemiddeld) en dus €600 per jaar. Ik doe dit al trouw 10 jaar zo. Dat betekent dat ik de afgelopen jaren €6.000 aan mijn nepnagels heb uitgegeven. Wait what?
Tien jaar nepnagels, wat een bedrag
Hier blijkt maar weer de kracht van kleine bedragen in te schuilen. Ik maak direct een afspraak met de nagelstyliste om mijn kunstnagels te laten verwijderen. Na tien jaar niet te hebben gebeten op mijn nagels, durf ik het wel aan dat ik er nu niet meteen weer aan ga beginnen. Niet veel later had ik mijn eigen nagels terug. Een beetje broos en verwaarloosbaar, dat wel. Een beetje nagelversteviger en de vastberadenheid om er niet aan te bijten, en dat komt allemaal goed.
Stiekem ben ik best trots op mezelf. Een jaar geleden had ik je echt voor gek verklaard als je had voorspeld dat ik mijn dure nagels opgaf. Toen dacht ik: ‘Ik kan het betalen, dus waarom niet?’ Ik kan het nog steeds betalen, dat is het probleem niet. Het probleem is, dat ik het die €600 per jaar niet (meer) waard vind. Dat geld besteed ik liever aan extra aflossen aan mijn hypotheek of aan sparen voor de studie van mijn zoon.
Nieuwe mindset
Zo zie je maar wat er in zes maanden kan gebeuren. Hoe sterk mijn mindset is veranderd. Zes maanden geleden gaf ik mijn geld gedachteloos uit. Het kon, dus waarom niet. Nu laat ik mijn nepnagels verwijderen. Omdat ik met dat geld investeer in de toekomst. Maar ook omdat ik nu weet dat ik discipline heb opgebouwd. Discipline om goed met mijn geld om te gaan. En dus ook de discipline om nooit meer op mijn nagels te bijten.
