Janke vindt de feestdagen zo leuk dat ze er wel heel veel geld aan uitgeeft. Haar voornemen is om het dit jaar minder bont te maken: “Ik heb zowaar een kerstbudget.”
Afgelopen kerst postte ik een foto van een berg cadeaus op Facebook. Daar zette ik als opmerking bij: “En dat je dan jezelf een boek met bespaartips cadeau geeft.” Dat zegt wel iets over hoe het toen was. Alles wat erin kwam, ging er ook weer uit. Hoewel we heerlijke feestdagen hadden, knaagde het wel. Ik wilde het anders.
Als ik nu terugdenk aan die enorme stapel cadeaus, weet ik inmiddels dat 90% daarvan amper aangeraakt is. Zoals een Beyblade Stadium voor mijn zoon. Welgeteld één keer mee gespeeld dit jaar, of Mario Kart voor de Nintendo Switch. Om gezellig met zijn drietjes te spelen. Twee keer gespeeld dit jaar. Of dat receptenboek voor mijn vriend met lekkere BBQ-gerechten. Helemaal niet aangeraakt zelfs.
Het grootste probleem rond kerst ben ik zelf
Cadeaus die zeker niet goedkoop waren, belandden stuk voor stuk in de kast. Niemand kijkt er meer naar om. Vorig jaar kostte kerst me €500. Bizar. Dit jaar heb ik een budget gemaakt voor kerst. Voor het eerst. Het budget is €300. Met dit budget wil ik één avond kunnen hosten (eten, drinken enzovoorts) en cadeaus kunnen kopen voor mijn zoon, mijn vriend, mezelf en mijn familie. Nog altijd een hoog kerstbudget, dat realiseer ik me, maar al wel 40% minder dan vorig jaar. Je moet ergens beginnen.
Het grootste probleem rondom kerst ben ik zelf. Ik weet niet waarom, maar ik ben echt een sucker voor kerst. De boom, de versieringen, de gezelligheid. Ik hou ervan. Blijkbaar horen daar dus ook stapels cadeaus bij. Heel gek eigenlijk. Sinds we sinterklaas niet meer vieren, is de kerst-stapel alleen maar groter geworden. De enige die ik dus in bedwang moet houden, ben ik zelf. Zowel mijn zoon als mijn vriend vinden de cadeaus leuk, maar daar houdt het dan ook wel mee op.
Dit jaar doe ik het anders: met een kerstbudget
Dat consumeren mag (en moet) een tikkeltje minder. Ik voel dat dat gaat lukken dit jaar. Dit helpt mij:
1.
Ik liet mijn zoon dit jaar een lijstje maken met alles wat hij graag wil krijgen. Die lijst legde ik weg. Ik wachtte af of ik hem daarna nog hoorde over wat er op zijn lijstje stond. Zo niet, dan was het dus niet zo’n boeiend cadeau voor hem. Begon hij er wel nog een keer over? Dan bleef dat cadeau op zijn lijstje staan. Zo filter ik voor hem de impulswensen eruit.
2.
Ik snuffel dit jaar veel tweedehands. Zo wilde ik al heel lang het spel Triviant, de familie editie, hebben. Nieuw hartstikke duur. Tot ik het in de kringloopwinkel tegen het lijf liep. Voor het luttele bedrag van € 4,50. Compleet, recent en al. Het scheelt zoveel geld!
3.
Ik heb dit jaar dus een kerstbudget. Om dat te bepalen keek ik wat de feestdagen me vorig jaar kostte. Dat was even heftig om onder ogen te komen. Maar oké, als je niet weet waar je nu staat, kun je ook geen veranderingen doorvoeren. Ik heb op basis van dat budget bepaald wat nu haalbaar moet zijn. Mijn kerstbudget van €300 is niet laag. Kerst is iets bijzonders voor mij, dus daar mag wat geld heen. Maar ik wil er wel grip op hebben.
4.
Het belangrijkste van deze kerst nieuwe stijl: we overleggen. Ik legde mijn kind bijvoorbeeld uit dat speelgoed geld kost en dat je daarvoor moet werken. Dat je het maar één keer uit kunt geven. Dat zette hem aan het denken over wat hij dan het allerliefste wil krijgen. Toen ik wat voorstelde waar ik hem wel eens over gehoord had, zei hij zelfs: “Naaah, daar speel ik dan maar een paar keer mee, dus laat maar zitten.” Trotse moeder hier, hoor.
Ik ben redelijk trots op mezelf. Volgens mij gaat het dit jaar lukken om een geweldige, overdadige kerst te vieren met mijn geliefden. Zonder dat ik volledig berooid achter blijf. Hoera!
