Ellen (33) en Arie (34) lossen als een dolle af op hun hypotheek. Niet omdat ze per se met vervroegd pensioen willen, maar omdat ze hun werkende leven anders willen inrichten en vrijwilligerswerk willen doen.
Arie: “Op 1 januari 2018 zat ik al vroeg met onze twee maanden oude dochter op de bank en kwam al zappend bij de documentaire Minimalism terecht. De documentaire laat zien dat materialisme niet gelukkig maakt en dat minder juist als meer kan voelen. Het maakte indruk. Diezelfde dag nog maakten Ellen en ik een goed voornemen: minimaliseren, extreem bezuinigen én starten met het aflossen van onze hypotheek.”

Wow. Wat een radicaal besluit. Hadden jullie een hoge hypotheek?
Ellen: “Onze hypotheek bedroeg €242.000. Dat viel dus best mee. Arie en ik zitten allebei in het management van een onderwijsinstelling en verdienen samen goed: ruim €7.500 netto per maand. We gaven altijd veel geld uit, maar spaarden ook. Er stond in die tijd rond de €40.000 op onze spaarrekening. Een mooi bedrag waar we geen specifiek doel voor hadden. Over vervroegd aflossen hadden we nooit eerder nagedacht.”
Waar begonnen jullie met bezuinigen?
Ellen: “Ik kocht een jaar lang geen kleding. Dat was nog best een uitdaging. Ik gaf gemiddeld toch €70 per maand uit aan kleding en accessoires.” Arie: “We kozen voor een andere auto. We reden altijd in een grote, dure auto en die verkochten we. Daarvoor in de plaats kochten we een klein tweedehands autootje met wat deuken en krassen. De verkoop van onze auto zette echt zoden aan de dijk. We gebruikten dat geld om een stukje van de hypotheek af te lossen. Dat scheelde meteen al €60 per maand. En we waren veel minder geld kwijt aan wegenbelastingen en verzekering. Maar we deden nog veel meer.”
Vertel..
Ellen: “Omdat boeken kopen een hoge kostenpost was, werden we lid van de bibliotheek. En in plaats van vier keer per jaar op vakantie, beperkten we ons tot de zomer. En dan deden we bijvoorbeeld aan huizenruil. Ook doen we de boodschappen sinds die tijd anders. We brengen niet meer iedere dag een bezoekje aan de supermarkt, maar één keer per week. En dan is het de sport om tussendoor niet meer naar de winkel te gaan.” Arie: “Wat ook veel opleverde was het terugschroeven van ons zakgeld. Daar alleen al bespaarden we €9.000 in één jaar mee.”
Hoeveel zakgeld gaven jullie jezelf dan?
Ellen: “Voorheen gaven we onszelf iedere maand €500 zakgeld per persoon. Een hoop geld, ik weet het. Daar deden we dan vooral leuke dingen van. Dat geld ging eigenlijk altijd wel op. Ik hield wel van een coffee to go en betaalde met liefde de rekening wanneer ik met vriendinnen een hapje ging eten. Het zakgeld schroefden we terug naar €125 per persoon. Ik ga nu minder uit eten en drink in plaats daarvan met mijn vriendinnen thuis een glas wijn. Net zo gezellig.”
Jullie losten dus flink af. Maar hoe zat het met de boeterente?
Arie: “We hebben in drie jaar tijd €120.000 afgelost en onze maandlasten bedragen nu iets meer dan €300 per maand. Toen we in 2018 begonnen mochten we elke jaar 10% boetevrij aflossen, maar in datzelfde jaar kregen we een mail van onze hypotheekverstrekker dat ze dat percentage los gingen laten. We mochten vanaf dat moment onbeperkt extra aflossen. Dat was wel een cadeautje voor ons natuurlijk.”
Gaat echt al het geld dat jullie over hebben naar het aflossen?
“We lossen dit jaar €1.500 per maand af, dat is iets minder dan de afgelopen jaren. Niet omdat we weer veel geld gaan uitgeven, maar we willen ook andere investeringen doen. Zo hebben we net zonnepanelen geplaatst en we beleggen wat meer geld. Voor onszelf en voor onze dochter. ”
Wat is jullie uiteindelijke doel?
Ellen: “We willen over een paar jaar volledig hypotheekvrij zijn. Niet om vervroegd met pensioen te gaan. We vinden het werkende leven allebei juist heel fijn en belangrijk. We hebben eigenlijk twee doelen: een korte- en een lange termijn doel. Op korte termijn willen we zoveel mogelijk aflossen zodat we op de lange termijn vrijwilligerswerk kunnen gaan doen. We willen graag een bijdrage leveren aan de lokale maatschappij. Dat kan van alles zijn, actief worden in de plaatselijke politiek bijvoorbeeld of ons huis openstellen voor kwetsbare tieners. Dat lijkt mij mooi om te kunnen doen.”