Petra (37) krijgt een WIA-uitkering omdat ze ziek is. Tijdens haar ziekte kwam ze ook nog eens in een schuldhulpverleningstraject terecht. Maar financieel voelde ze zich nooit echt ongelukkig. Door het met minder te doen leerde ze juist de kleine dingen te waarderen.
“Ik krijg een WIA-uitkering omdat ik fybromyalgie heb en lange tijd kampte met een depressie. Inmiddels gaat het een stuk beter en ben ik bezig met een opleiding tot webdeveloper. In november ben ik klaar en dan ga ik weer aan het werk. Dat kijk ik enorm naar uit. Ik wil zo graag weer mijn eigen geld verdienen en niet van gemeenschapsgeld te hoeven leven. Het is natuurlijk fijn dat het in Nederland goed geregeld is, maar ik heb er toch moeite mee. Mijn WIA-uitkering zit onder het minimum en ik kan een toeslag aanvragen bij het UWV, maar dat doe ik niet. Ik red het zo prima. Ook heb ik officieel recht op kinderalimentatie. Maar de vader van mijn kinderen betaalt niet. Ik ga de strijd daarover niet aan. Dat vind ik het niet waard. Ik heb liever dat hij aandacht aan de kinderen besteedt.”
Hoe is het om van minder te leven?
“Ik ben nooit materialistisch geweest en kan goed budgetteren. Ik heb het goed. Dat is ook een tijdje anders geweest. Ik heb namelijk in een schuldhulpverleningstraject gezeten. Toen de relatie met de vader van mijn dochters stukliep kreeg ik een relatie met een man die al mijn spaargeld heeft afgepakt. Ik zat in een depressie en hij zou de financiën wel regelen voor ons. Ik had helemaal niet door dat hij rekeningen niet betaalde en mijn spaarrekening waar €4.000 op stond leeg trok. Toen ik daarachter kwam, was het natuurlijk meteen exit relatie. Maar ik zat wel met een schuld van €13.000. Al snel stond de eerste deurwaarder op de stoep.”
Ben je meteen hulp gaan zoeken?
“Ik ben meteen naar de gemeente gegaan en kreeg een ontzettend lieve budgetcoach toegewezen. Zij was bereid me te helpen op voorwaarde dat ik me onder bewind liet stellen. De rechter gaf goedkeuring voor een schuldhulpverleningstraject. Ik kreeg een saneringskrediet bij Kredietbank Nederland. Zij keken welk deel van de schulden ik kon aflossen en maakten afspraken met de schuldeisers. Lang verhaal kort: een groot deel van mijn schuld werd kwijtgescholden. Totaal bleef er nog een schuldbedrag van €1.700 over. In een halfjaar tijd heb ik dat afgelost. Ik ben nu twee maanden schuldenvrij. Zo fijn, want als je onder bewind staat moet je voor iedere uitgave toestemming vragen. Zo wilde ik de kamer van mijn oudste dochter opnieuw inrichten en had haar oude spullen al verkocht. Maar ik kreeg geen toestemming om van dat geld nieuwe spullen te kopen. Ik kreeg in die tijd €50 leefgeld per week. Daar moest ik alles van betalen.”
Ging je naar de Voedselbank?
“Daar had ik wel recht op, maar heb ik nooit gedaan. Ik heb geleerd om het met heel weinig te doen. Zo was het iedere woensdag pannenkoekendag. Een feestje voor de kinderen en een pak pannenkoekenmeel kost €0,80. Ik vond het belangrijk dat de kinderen niet zouden lijden onder mijn schuld. Ze konden ook gewoon blijven sporten via een Sportfonds.”
Sinds kort ben je dus weer baas over je eigen geld. Hoe voelt dat?
“Heerlijk. We hebben het goed gevierd, hoor. Op de dag dat ik weer baas over mijn eigen geld was ben ik naar de kaasboer gegaan en heb een lekker flesje wijn voor mezelf gekocht. De kinderen trakteerde ik op appelflappen. Ik heb nu een budget van €271 voor boodschappen. Ik pluis de folders uit en maak een weekmenu op basis van de aanbiedingen en ga naar verschillende winkels. Ik vries veel in en één keer per week hebben we kliekjesdag.”
Hoe zie jij je toekomst?
“Ik heb inmiddels een lieve vriend met wie ik volgend jaar ga samenwonen. Hij heeft een goede baan en wil dat we naar rato bijdragen aan de gezamenlijke lasten. Hij vindt het niet eerlijk dat hij straks bijvoorbeeld een nieuwe computer kan kopen, terwijl ik daar misschien wel een jaar voor moet sparen.”
Maakt geld gelukkig?
“Absoluut niet. Ik heb de periode dat er deurwaarders voor de deur stonden wel als stressvol ervaren, maar echt ongelukkig ben ik nooit geweest. Ik heb juist geleerd kleine dingen te waarderen.”
