Een paar jaar geleden zat René (40) nog in de schuldsanering. Nu staan de zaken er anders voor. Samen met haar vriend spaart en belegt ze, en dat gaat goed. Ze hebben al € 40.000 bij elkaar.
“Een tijd geleden las ik over het FIRE-principe. Financieel onafhankelijk worden, dat leek mij wel wat. Mijn vriend was in eerste instantie nogal sceptisch, maar ook hij is helemaal om. Een groot deel van ons spaargeld beleggen we in ETF’s en goud en zilver. En we beleggen in crypto’s. Ons vermogen tikt nu de € 40.000 aan. En dan te bedenken dat ik drie jaar geleden nog in de schuldsanering zat en onder bewind stond.”
Gedoe en stress
“Jarenlang werkte ik in de financiële wereld, maar blij werd ik er niet van. Toen het bedrijf waarvoor ik werkte werd overgenomen, kreeg ik een goed financieel aanbod en pakte mijn biezen. Dat was in 2012. Met dat geld deed ik een opleiding tot schoonheidsspecialiste en startte een salon aan huis. Ik verdiende er niet veel mee, maar ach, mijn toenmalige echtgenoot verdiende als aannemer 1,5 keer modaal, dus financieel was er geen vuiltje aan de lucht. Maar toch liep het anders. Mijn ex kreeg te maken met de nasleep van de bouwcrisis. Door al het gedoe en de stress die dat met zich meebracht, liep onze relatie op de klippen.”
Schuldsanering
“Uiteindelijk moest ons huis verkocht worden omdat er schulden waren opgebouwd, zowel zakelijk als privé. We waren gewoon blijven uitgeven, terwijl er amper nog iets binnen kwam. Kleding was mijn zwakke plek. Ik bestelde op afbetaling bij postorderbedrijven. Nu denk ik: waar was je mee bezig? Ik had mijn kop in het zand gestoken, was nog niet toe aan het erkennen van de nieuwe realiteit. Mijn ex-vriend en ik spraken af dat hij de zakelijke schulden op zich zou nemen en ik de privé-schulden.
Voor mij kwam dat neer op € 9.000 schuld. Ik verdiende als schoonheidsspecialiste maar een paar honderd euro per maand. Daar redde ik het niet meer mee. Toen ik in de bijstand belandde, was er echt geen ruimte meer voor kleding kopen. Maar mijn koophonger was nog niet gestild. Ik stapte gewoon over op nagellak. Alle denkbare kleuren had ik in mijn badkamerkastje staan. Ik had totaal geen overzicht meer van mijn financiën en maakte geen post meer open. Toen het echt niet meer ging, ging ik pas hulp zoeken.”
Dankbaar voor sociale vangnet
“Ik belandde in de schuldhulpverlening en kreeg € 70 per week. Je zou denken dat voor het voor iemand die graag geld uitgeeft ondoenlijk is om met een paar tientjes per week rond te komen. Maar ik vond het helemaal niet erg. Er was eindelijk rust. Ik was ontzettend dankbaar dat ik nog een kans kreeg. Ik ging naar de markt en vroeg om goede aanbiedingen, stopte met roken en het eten van vlees. Gelukkig was er voor mijn zoon nog veel mogelijk. Hij kon dankzij speciale fondsen gewoon sporten en naar muziekles. Als ik onder een warme douche in mijn huisje stond, was ik zo gelukkig. Dat voelde als rijkdom. Gek hè, hoe snel dat kan veranderen.”
Langer onder bewind
“Mijn bewindvoerder zag dat ik enorm gemotiveerd was om er een succes van te maken. We konden het goed met elkaar vinden. Toen ik hem een keer vroeg of ik een telescoop mocht kopen, zei hij meteen ja. Een nieuwe hobby vond hij juist goed en hij stimuleerde me in dat soort dingen. Na twee jaar waren mijn schulden afgelost, waardoor ik in het derde jaar kon sparen. Toen het schuldsaneringstraject was afgesloten, vroeg ik de bewindvoerder of ik nog een tijdje onder zijn bewind kon blijven. Ik had weer een baan gevonden, maar was toch stiekem bang dat ik weer in oude patronen zou vervallen. Uiteindelijk heb ik nog negen maanden onder zijn bewind gestaan. Vrijwillig.”
Na schuldsanering, nu weer happy
“Inmiddels woon ik samen met een man die ik op mijn werk heb leren kennen. Ik werk 24 uur als facilitair teambegeleider en studeer daarnaast algemene cultuurwetenschappen. Op heb werk heb ik het naar mijn zin en tel weer mee in de maatschappij. Ik ben trots op onze financiële situatie. Bang om weer in het oude patroon te vervallen ben ik niet. Mijn vriend en ik gooien onze inkomsten op één hoop. Iedere maand geven we onszelf een beetje zakgeld, maar het grootste deel gaat naar ons doel om FIRE te worden. Ik weet hoe het is om te weinig te hebben. Dat wil ik nooit meer. Het was een flink lesje nederigheid. Dus investeren en sparen we, zodat onze financiële situatie alleen maar beter wordt. Wat er ook nog gaat gebeuren in mijn en ons leven.
