Renée was ooit fervent shopper. Bijna elke zaterdag scoorde ze wel wat nieuws. Die tijden zijn voorbij en ze deelt hoe het lukte hiermee te stoppen.
Er waren jaren waarin ik elke maand ging shoppen zodra mijn salaris binnenkwam. Ik telde de dagen af en zodra ik een melding kreeg dat het geld op mijn rekening stond, gingen mijn pinpas en ik (en soms een vriendin) richting de winkels. Hallo koopverslaving! Ik kocht van alles. Kleding, mooie spullen voor in huis, cadeautjes, schoenen en ga zo maar door. Ook alles met korting was niet veilig voor mij. Ik kocht het zelfs wanneer ik het niet per se nodig had of leuk vond, puur omdat ik afgeprijsde artikelen niet kon laten liggen. Het deed iets geks met mijn brein. Alsof ik mezelf een cadeau deed door het te kopen. Terwijl ik natuurlijk alleen maar onnodig geld uitgaf.
Shoppen? Ik beleg liever
Had mij toen verteld dat ik nu – zodra ik mijn salaris krijg – niet ga shoppen, maar liever spaar, beleg en investeer, dan had ik je vierkant uitgelachen. Wie is die vrouw? Er is een hoop veranderd de afgelopen jaar. Shoppen om het shoppen doe ik niet meer. Dat heeft met geld te maken, maar ook met het feit dat ik nu een man en twee kinderen heb en we met elkaar op 100m2 wonen. Dat is niet per se extreem klein, maar er is ook niet volop plek voor onnodig veel reut. Door geen onnodige aankopen meer te doen, bespaar ik geld en voorkom ik dat de boel hier dichtslibt. Oh, en het klimaat. Nog zo’n niet onbelangrijke reden om minder te consumeren.
De tijden van mijn koopverslaving liggen alweer lang achter me. Sinds een jaar of acht gaat het beter en weet ik mijn portemonnee veel vaker gesloten te houden. Er gaat nu alleen nog geld uit voor essentiële dingen, of dingen die mij of iemand van wie ik hou écht plezier geven. Niet alleen vandaag en morgen, maar ook op de lange termijn. Nee, die knop ging niet plotseling om. Daar heb ik aan moeten werken. Ik moest als het ware afkicken. Dingen die mij vroeger veel verleiding bezorgden, doen me nu werkelijk niks meer.
Bijvoorbeeld:
Kleding. Dit was ooit mijn grootste, onnodige kostenpost. Van deze koopverslaving ben ik afgekickt. Ik was hier al goed vanaf, maar onze No Buy New Year, waarin we proberen niks nieuws te kopen, heeft ook geholpen. Zomaar impulsief je hele karretje volgooien gaat dan niet meer. Het is nu specifiek op zoek gaan naar bepaalde kledingstukken die missen in je kast. Dat is zo’n bewustere manier van kopen. Werkt als een trein!
Verzorgingsproducten. Ik was een sucker voor dure bruisballen en gezichtsmaskertjes. Ik gaf een vermogen uit bij de drogist. Nu koop ik wat ik wil en nodig heb wanneer er een 1+1-actie is. Daarmee vul ik mijn kastjes en dan is het klaar. Ik denk nooit meer: ik moet en zal nu make-up of een crème gaan kopen. Ik denk dat ik dat deed omdat het de enige manier van me-time was, die ik kende. Een lekker warm bad doet nu net zoveel voor mij.
De verleiding van het tuincentrum
Ik ben geen heilige. Ik geef nu 90% minder uit aan onnodige aankopen, maar word ook heus nog weleens verleid. Dat is nu door heel andere dingen dan toen, gek genoeg. Dat heeft misschien ook te maken met ouder worden.
Mijn grootste verleidingen zijn nu:
Alles bij het tuincentrum. De plantjes, de potjes, de zaadjes, de lampjes, de bloemen. Ik hou van alles en wil ook alles kopen. Ik vind naar het tuincentrum gaan ook werkelijk het uitje van de eeuw, dus dat maakt het lastig. Ik zou het jammer vinden om niet meer te gaan omdat ik de verleiding te groot vind. Dus ik ga gewoon nog, maar neem wel een lijstje mee. Dit is waar ik voor kom. Natuurlijk kom ik nog wel eens iets tegen waarvan ik denk: dit is zo leuk, dit MOET ik hebben. Dat is ook wel het leuke aan het tuincentrum. Voor een klein bedrag doe ik niet moeilijk. Bij een groter bedrag bel ik vaak mijn man Kasper. Niet om toestemming te vragen want ik heb mijn eigen geld, maar om even te checken of het onzinnig is. Bel ik over nog een rotan plantenhouder, dan roept hij meteen: ‘Nog één? je hebt er al 10!’ Dan weet ik: oké, terugleggen. Snapt hij de aankoop en ziet hij er wel wat in, dan weet ik dat het geen onzin is en gaat het mee naar huis.
Verandering kan: echt!
Ik ben zo blij dat ik niet meer mijn halve maandsalaris aan kleding uitgeef, die ik amper draag en ook nog slecht voor het milieu is. En dat dat geld nu naar veel fijnere dingen gaat, zoals vakanties met mijn gezin of het aflossen van mijn hypotheek, zodat ik straks lekker (hypotheek)vrij door het leven ga. Geldgewoontes kun je veranderen. Baal jij van je eigen koopgedrag? Ik ben het levende voorbeeld van dat afkicken van een koopverslaving mogelijk is.
