Renée heeft noodgedwongen al een paar weken de verwarming uit staan. Midden in de winter. Na vier koude weken maakt ze de balans op.
We hebben allemaal nieuwe pantoffels. Lekkere warme. Want mijn moeder zei vroegen altijd: de meeste warmte verlies je via je voeten. Je verliest ook veel warmte via je hoofd, maar om nou een muts op te doen in huis? Dat gaat me een beetje ver.
Onverwachte aankondiging
Vier weken geleden kwam onze aannemer met een onverwachte aankondiging. Na het leggen van onze nieuwe tegel vloer, moest de vloerverwarming vier weken uitblijven. Midden in de winter. En bedankt, Jef.
Aangezien we beneden geen andere verwarming hebben dan de vloerverwarming, betekende dat voor ons in de kou zitten. Een moeder van een vriendje van onze zoon bood haar elektrische kacheltje aan. Klein maar fijn en ik moet zeggen: even een kwartiertje dat ding aan maakt het een stuk comfortabeler.
Het went
Over het algemeen durf ik na vier weken in de kou te zeggen: het went. Echt. In het begin liep ik de hele dag te klagen, nu amper nog. Even voor een idee van hoe koud het is. Afhankelijk van de buitentemperatuur is het binnen tussen de 14,5 en 17,5 graad binnen. Bij vlagen niet echt aangenaam, dus.
Wanneer ik apparaten als de droger en de oven gebruik, warmt dat de kamer aardig op. Ik zet ze allemaal lekker lang open na gebruik, om wat warmte het huis in te krijgen. Dat we niet alleen een nieuwe vloer hebben, maar ook en suite deuren, een schuifdeur voor de trap naar boven, een voorzetwand langs de zijkant van ons huis en een nieuwe, met triple glas verrijkte achterpui in de woonkamer helpt ook. Zo komt de kou gewoon minder snel binnen.
Niet stilzitten
‘s Avonds op de bank heb ik nergens last van. Samen onder een lekker dekentje is het niet snel koud. En overdag blijk ik bijzonder actief. Ik ben altijd aan het opruimen, ren achter mijn kinderen aan of doe iets anders wat mijn lichaam vanzelf al verwarmt. Stilzitten is sowieso niets voor mij, dat scheelt. Als het echt niet meer te doen was, kon ik altijd even boven op mijn slaapkamer gaan zitten. Waar de verwarming wel aan kon.
De besparing
Het grote voordeel was natuurlijk: de besparing. Door het klussen van de handige mannen die ons huis mooi maakten en het elektrische kacheltje wat af en toe een half uurtje bij verwarmde, steeg ons stroomverbruik behoorlijk. Vorig jaar in dezelfde periode verbruikten we 320 kWh. Ook al pittig, trouwens. Nu schieten we net over de 400 kWh heen.
Op gas bespaarden we dan weer enorm. In januari vorig jaar verbruikten we in januari 229 m3 gas. Echt heel veel, vond ik dat. Deze maand 60 m3 gas. Dat kostte (zonder rekening te houden met prijsplafond) alsnog € 193. Bijna net zoveel dus, terwijl we vorig jaar bijna vier keer zoveel gebruikten. Bizar he? Als we nu evenveel hadden gebruikt als vorig jaar, had dat tegen actuele prijzen een kostenpost van € 736 opgeleverd. (God zij dank voor het prijsplafond.)
Nog lager?
Maar was het leven zonder verwarming zo onoverkomelijk als ik vooraf dacht? Het viel me alles mee. Met goede pantoffels, een lekkere deken op de bank en een klein elektrisch kacheltje om af en toe een paar minuutjes aan te zetten, vond ik het prima te doen.
Over een paar dagen mag de verwarming weer aan. Voor de verbouwing stond deze trouw op 17,5. Mijn man opperde onlangs: eigenlijk gaat het zonder ook wel prima. Niemand heeft het koud. Misschien kunnen we ‘m nog wel even uitlaten. En dat doortrekken tot het buiten weer warmer wordt. Ik vond het prima. Op voorwaarde dat ik dan wel af en toe een lekker warm bad mag nemen.
