Renée Lamboo (36) is oprichter van PorteRenee en neemt je elke week mee op haar weg naar een rijk(er) leven. Ze vertelt hoe zuinigheid bij haar wel eens door wil slaan.
Ik zag mezelf op vakantiefoto’s en dacht: Dit kan niet meer. De kleur van de jurk die ik droeg stond me niet goed en de pasvorm ook niet. Ik schrok er eerlijk gezegd van. Dat ik er zo bij liep! Ik dwong mijn man de foto te verwijderen van zijn telefoon en concludeerde: ik ben doorgeslagen. Hartstikke goed om niet onnodig veel geld uit te geven aan kleding, schoenen en accessoires, maar dit ging te ver.
Mijn garderobe was de laatste jaren aardig uitgedund. Dat komt deels doordat ik zelf nou niet bepaald uitgedund ben. Veel paste dus niet meer. Andere items waren gewoon op. Door mijn voornemen begin dit jaar om alles tweedehands te kopen, kwam er ook weinig nieuws binnen. Tweedehands shoppen kost nu eenmaal tijd en energie en die had ik er niet voor genomen.
Vroeger – toen ik alles nog nieuw kocht – ging ik vaak met één of twee tassen vol items naar huis na een bezoekje aan een fijne kledingwinkel. Dat schoot tenminste lekker op. Met shoppen op Vinted of de lokale tweedehands winkel ging het niet zo snel. Dat vond ik op zich leuk – want niet overmatig consumeren en bewust voor elk item kiezen – maar ik had gewoon te weinig gekocht. Dus liep ik in kleding die niet fijn zat en niet goed bij me stond.
Als ik iets besluit, ben ik altijd vrij rigide. Dus ik pakte meteen op vakantie mijn koffer erbij en haalde alles eruit waar ik geen WOW-gevoel bij kreeg. Toch nog wat geleerd van Marie Kondo. Ik propte wat weg mocht diep in de prullenbak, om te voorkomen dat ik het er toch nog uit zou halen. Weg is weg. Nu hing er welgeteld nog één setje kleding in mijn vakantie-kast. Dus tijd om te shoppen. Ik kocht een geweldig gestreept pak met een rok en een shirtje en een zwarte lange jurk waar zeker ook mijn man gek van was. Ik koos niet voor fast fashion maar voor kleding waar ik mezelf nog jaren in zag lopen. Het plan was om het shoppen thuis voort te zetten. Het voelde een beetje gek. De meeste mensen nemen zich voor om minder te shoppen, ik deed het tegenovergestelde.
Thuis kocht ik nog vier broeken, een colbertje, een vest en een paar enkellaarsjes. Alles was ook goed met elkaar te combineren. Ik zocht mijn kledingkast ook uit en er gingen drie vuilniszakken met kleding weg. Niet in de prullenbak dit keer, maar naar het goede doel. Misschien had iemand anders er nog wat aan. Wat overbleef was een overzichtelijke garderobe, met alleen nog maar kleding waar ik blij van word. En waar ik me goed in voel. Ik ben zo blij! Waarom had ik dat nou niet eerder gedaan?
De conclusie achteraf is dat mijn zuinigheid een beetje was doorgeslagen. Zeker wanneer het om uitgaven voor mezelf gaat, kan ik nog wel eens krenterig zijn. Herkenbaar? Ik vind het vaak zonde van mijn geld. Daar bovenop vind ik veel consumeren ook niet meer van deze tijd. Ik weet inmiddels hoe erg we daar het milieu mee belasten. Toch was de balans nu doorgeslagen. Het gaat ook om jezelf iets gunnen en jezelf het waard vinden. Zoals een groot cosmeticamerk (waar ik dan weer helemaal niets van kocht) al jaren concludeert.
Om te voorkomen dat ik nog eens doorsla, heb ik nu drie afspraken gemaakt:
- Als ik iets nodig hebt, koop ik het meteen. Niet uitstellen of wachten. Hup, doen. Nodig is nodig.
- Als ik iets graag wil hebben, schrijf ik het op in mijn telefoon. Vroeger deed ik dat om de impuls uit mijn aankoop te halen. Het was mijn 30-dagenlijstje. Als ik wat er op het lijstje stond, na 30 dagen nog altijd heel graag wilde hebben, mocht dat van mezelf. Inmiddels gebruik ik het bijna hetzelfde. Ook nu schrijf ik wensen op dat lijstje en check het na 30 dagen nog eens. Nu om mezelf te motiveren het vooral voor mezelf te kopen. Ik ben er tenslotte na 30 dagen nog altijd enthousiast over.
- Ik heb mijn man geïnstrueerd om bloedeerlijk te zijn. Loop ik met iets wat echt niet meer kan? Zeg het dan! Dat vind ik misschien op dat moment niet leuk, maar het voorkomt wel dat ik mezelf op een vakantiefoto zie en denk: WHY?
Uiteindelijk draait alles om balans. Tien jaar geleden gaf ik onzinnig veel geld uit aan spullen voor mezelf. Nu geef ik onzinnig weinig geld uit aan spullen voor mezelf. Ergens daar tussenin ligt de gulden middenweg voor mij.
