Eenderde van de Nederlandse werknemers droomt van een andere baan of een eigen bedrijf. Toch blijven ze bij hun oude werkgever. Ik geef ze een spreekwoordelijke schop onder hun kont. Het leven is veel te kort om 8 uur per dag iets te doen wat je haat.

Ik zat laatst op een verjaardag. Naast me zat een vrouw die ik één keer per jaar zie. Altijd op de verjaardag van deze ene vriendin. We praten iedere jaar even met elkaar. Beleefdheden uitwisselen, zoals ze dat noemen. We zeggen altijd allebei dat het goed gaat. Met ons, met de kinderen, met de man en op het werk. Dit jaar is ze eerlijker. Ze vertelt dat ze in een moeilijke periode zit. Ze haalt geen plezier meer uit haar werk. Of eigenlijk, ze fluistert, stapt ze iedere dag met lood in haar schoenen in de auto. Bah, weer acht uur werken.

Ik vind het sneu voor haar. Ik ben zo gelukkig om werk te hebben waar ik van hou. Ik zou het nog net niet voor niks doen, maar het scheelt niet veel. Oh nee, als mijn opdrachtgevers dit maar niet lezen. Ik ken dat gevoel wel, hoor. Van tegenzin. Gedemotiveerd zijn. Dat er na 3 uur ‘s middags niks meer uit je handen komt. Ik voelde dat een paar jaar geleden. Tijdens een klus op een redactie. Ik voelde me er niet fijn, de sfeer was slecht, het werk dom. Lange tijd dacht ik: ik moet dit volhouden. Ik mag niet opgeven. Tot ik me realiseerde dat stoppen met deze klus juist niet opgeven was. Dat was juist durven en kiezen voor mijn eigen geluk. En dat was dus wat ik deed. Binnen no time vond ik een fijnere klus en ook nog eens beter betaald.

Lees ook: Minder werken. Wat ik dan doe met mijn tijd

Ik vroeg de vrouw op de verjaardag of ze er wel eens aan had gedacht om weg te gaan bij haar huidige werkgever. Ze verslikte zich bijna in haar 7Up. ‘Hoe bedoel je, vroeg ze? ‘Nou, gewoon een andere baan zoeken.’ Het was even stil. En toen kwam er een reeks redenen om dat niet te doen. Een vast contract, een huis, kinderen. Ik snap het, echt. Ik heb al die verantwoordelijkheden ook. Twee kinderen, koophuis, vaste lasten. Natuurlijk, als er weinig geld is, of je staat er alleen voor, dan is het anders. Maar ik wist van deze vrouw dat ze gelukkig getrouwd was en dat haar man, net als zij, een goede baan had. Spaargeld, rijke ouders. Ik gunde het haar zo om te zien dat ze opties had. Want ‘zo voelde het niet,’ zei ze zelf.

Kijk, ik zeg niet dat je werk je passie hoeft te zijn. Veel mensen willen van hun hobby hun werk maken. Die willen passie voor hun baan hebben. Het is een soort ideaalbeeld waarmee mensen zichzelf gek maken. Werk kan ook gewoon prima zijn. Het betaalt de rekeningen, je hebt leuke collega’s en haalt er misschien af en toe wat voldoening uit. Als dat voor jou genoeg is, ook prima. Maar écht ontevreden zijn en dan toch blijven. Dat snap ik niet. Dan laat je je gevangen houden. Van de 15 uur die je misschien per dag wakker bent, besteed je er 8 aan iets waar je van baalt. Plus de reistijd ernaar toe en er vandaan.

Lees ook: Doe dit en je kunt (net als ik) veel minder gaan werken

Blijven is de makkelijkste weg. Tenminste, zo voelt het op dat moment. Uiteindelijk is het de zwaarste weg, omdat je jezelf langer openstelt voor de negativiteit. Zien dat je de optie hebt, is vaak de eerste stap naar een beter alternatief. Dat heeft allemaal weer met geld te maken. Wat komt er binnen, wat gaat eruit. Hoeveel ruimte is al? Wat als je je leven durft te veranderen? Gooi er wat kosten uit. Ga op zoek een andere baan. Vind een fijnere werkgever die je meer vrijheid geeft. Naar werk waar je een glimlach van krijgt. Daar wordt niet alleen jij gelukkig van, maar ook de mensen die van je houden. Een blije vrouw/moeder/vriendin/man/vader/vriend doet ook je gezin goed.

Natuurlijk is zekerheid belangrijk, zeker wanneer je niet alleen voor jezelf maar ook voor je gezin verantwoordelijk bent. Maar altijd voor zekerheid kiezen, betekent dat je leven blijft wat het is. Dat er niets onverwachts komt, niets nieuws. Ik gun het iedereen om te durven gaan voor het eigen geluk. Blijf nadenken, dat doe ik ook. Ik hoorde onlangs dat de vrouw die ik op de verjaardag van een vriendin sprak, een nieuwe baan heeft. De tweede sollicitatie al raak. Ik heb haar adres gevraagd en haar bloemen gestuurd. Die nieuwe, leukere, uitdagendere baan is gaaf. Dat ze haar angst losliet en voor haar eigen geluk koos, nog veel gaver!