Waar doen ze het van? Dat willen we stiekem graag van andere mensen weten. Sinds een aantal jaar schrijf ik voor tijdschrift Flair een rubriek met die titel, waarin mensen hun kasboekje openen. Iedere dinsdag op PorteRenée.nl
NAAM Jolanda (43), receptioniste
NAAM Erik (45), makelaar
KINDEREN twee kinderen, 12 en 13 jaar
NETTO-INKOMSTEN
Salaris: €1613
Salaris man: €1896
Kinderbijslag: €191
TOTAAL €3700
VASTE LASTEN
Hypotheek €703
Gas, water, licht €117
Verzekeringen €258
Boodschappen €350
Televisie en internet €65
Mobiele telefoons €72
Ov-abonnement €224
Afbetaling restschuld €624
TOTAAL €2413
Spaarrekening €550
Schulden €46000
Hoe komen jullie aan die grote schuld?
‘Eind vorig jaar verkochten we ons huis verkocht met een flinke restschuld. We wilden er erg graag weg, want voelden ons er niet meer thuis. Natuurlijk had ik er liever geen schuld aan over gehouden, maar ik ben blij dat we er niet meer wonen. Ik was klaar met het huis, de wijk, de buren. Onze kinderen waren van de basisschool naar de middelbare school gegaan en dat was een heel eind fietsen. Helaas hadden we dit huis voor teveel geld gekocht. Nou ja, dat zeg ik achteraf. Het was toen een prijs die heel marktconform was, maar door de crisis was de woning veel minder waard geworden. We hadden ook geld bij geleend voor een verbouwing en dat kregen we er allemaal niet uit toen we het uiteindelijk vorig jaar verkochten. Nu zeg ik: ik zou het nooit meer zo doen. We hebben ook een veel goedkoper huis terug gekocht. Ik wil niet nog een keer in deze valkuil vallen. We moeten nog heel lang op de blaren zitten, dat is al erg genoeg.’
Hoe lang moeten jullie nog afbetalen?
‘Zo’n tien jaar. Iedere maand is dat zuur. Voor een schuld van 48.000 euro betalen we uiteindelijk, in totaal aan de leningverstrekker, zo’n 60.000 euro. Allemaal rente die er bovenop komt. We hadden zoveel andere leuke dingen kunnen doen met dat geld. Maar ja, ik probeer het te accepteren. Je kan er wel iedere maand een potje om gaan zitten janken, maar dat helpt ook niet.’
Waarom zijn jullie dan niet gewoon in het oude huis gebleven?
‘Het was ons huis niet meer. De buurt was veranderd, de kinderen groter geworden. Het was ook slechts uitstel van executie geweest als we waren gebleven. Hoe dan ook hadden we met een flinke schuld gezeten, nu of over tien jaar. Ik wilde het nu doen, onze verantwoordelijkheid nemen en het dan afronden. We wonen nu goedkoper, waardoor we straks, als alles afbetaald is, meer financiële vrijheid hebben.’
Lig je wakker van jullie schulden?
‘Ik maak me er wel vaak druk om, ja. Die 624 euro per maand is een flink bedrag. Het betekent dat we andere dingen moeten laten. Zo hebben we onze auto weggegaan. Dat ontneemt je veel vrijheid en daar moet ik nog een beetje aan wennen. Überhaupt wel aan het inleveren, hoor. Ik heb altijd goed kunnen leven, mezelf niets hoeven ontzeggen. Dat moet nu wel. Hand op de knip is nieuw voor mij. Maar des te sneller zijn we van de schulden af.’
Waar wil je echt niet op besparen?
‘Het kan altijd nog strenger, dat weet ik ook wel. Als het aan mijn man lag, zouden we niets meer uitgeven dan de vaste lasten. Maar we moeten ook een keer naar de kapper en ik word ook wel heel gelukkig van een dagje wat leuks doen met de kinderen. Dat hoeft allemaal niet veel geld te kosten. Al is dat een mindset die ik me nog even eigen moeten maken. Dat je ook thuis broodjes kunt smeren en die mee kunt nemen op een dagje uit. Dat moet nog even een tweede natuur worden voor mij.’
Wat doe je als eerste wanneer jullie uit de schulden zijn?
‘Loslaten. Ik hoef dan niet meteen iets te kopen of naar een tropisch oord te vliegen voor vakantie. Ik ga dan vooral genieten van het loslaten van alle zorgen. En de vrijheid die schuldenvrij zijn met zich meebrengt. Weet je dat ik nooit had gedacht dat mij dit zou gebeuren? Ik dacht dat zulke schulden iets waren anderen, mensen die laagopgeleid zijn en totaal geen inzicht hebben in hun financiën. Dat geldt niet voor ons. Maar je moet maar even pech hebben en het kan jou ook overkomen. Dat is wel wat ik heb geleerd, hiervan.’
En nu nooit meer verhuizen?
‘Nou, als het aan mij ligt niet. Ik zit hier op mijn plek, de kinderen hebben het leuk en het idee dat we de hypotheeklasten ook nog kunnen betalen wanneer één van ons inkomen verliest, is een geruststellend. Tuurlijk zou ik liever in een villa met zwembad wonen, maar dat zit er gewoon niet in voor ons. Ik weet inmiddels dat de grootte van een huis niet bepalend is voor mijn geluk, wel de mensen om ons heen, de sfeer in de wijk, etcetera. Het is makkelijk om naar een ander te kijken en te denken: wat zij hebben wil ook. Het gebeurt me heus nog wel eens. Maar dan realiseer ik me dat ik helemaal niet weet of zij wel gelukkig zijn. Misschien staat hun huwelijk op knallen of staan ze stijf van de schulden om al dat moois te betalen. Dus ben ik dan maar blij met wat ik zelf heb.’
